143 mk. , par. Zgliczyn. W 1885 r. fol S. rozl. mr. 1194 gr. or. i ogr. mr. 665, łąk mr. 325, pastw. mr. 46, lasu mr. 86, nieuż. mr. 72; bud. mur. 2, z drzewa 17; płodozm. 4pol. , las nieurządzony. Wś S. os. 29, mr. 278. Zdaje się, źe tę wieś wspomina dok. ks. Ziemowita z 1391 r. , nadający pewne swobody rodzinie h. Gozdawa we wsiach Peplovo, Sdziari, Slavischino, Obramp, Vilcvo Kod. Maz. , str. 110. 5. S. , pow. sierpecki, ob. Kraszewo S. 6. S, wś, pow. zamojski, gm. i par. Skierbieszów, odl. od Zamościa na płn. wsch. 21 w. , ma 9 os. włość. , 127 mr. ziemi, 90 mk. 10 rz. kat. i cerkiew drewnianą, zbudowaną 1886 r. , w kształcie krzyża, nad źródłem, w którem miał ukazywać się obraz Matki Boskiej. Poświęcenia dopełnił bisk. lubelski prawosławny Fławjan. 7. S. , os. młyn. , tamże, należy do domin Łaziska ob. , ma 1 dm. dwor. przy młynie o 2 kam. na strumyku bez nazwy, i 25 mr, 8. S. , wś, pow. zamojski, gm. i par. Zamość odl. 14 w. , ma 2 os. i 40 mr. Fol. S. wchodzi w skład dóbr HoryszówPol ski, należących do ordynacyi Zamoyskich. W 1827 r. było 8 dm. 49 mk. 9. S. , przedmieście Hrubieszowa. Br. Ch. T. Żuk, Sławącin, u Długosza Sławyaczyn i Slawanczino, wś, pow. jasielski, na lew. brzegu Ropy, przy gościńcu z Biecza 8, 6 klm. do Jasła i kolei transwersalnej, między stac. Skołyszyn i Trzcinica. Zasłonięta od północy lesistem wzgórzem, dochodzącem 348 mt. , le ży na wznies. 267 mt. Starożytna osada, zna na u Długosza L. B. , I, 484, 491 i II, 284, ma obecnie 37 dm. i 200 mk. , 194 rz. kat. i 6 izrael. Z całego obszaru 217 mr. , wła sność większa K. Klobassy ma 68 mr. 40 mr. roli, 7 mr. pust. i 21 mr. lasu a pos. mn. 149 mr. 113 mr. roli, 5 mr. łąk, 21 mr. past. i 10 mr. lasu. Parafia istniała tu już na po czątku XIV w. , bo w r. 1326 był probosz czem Błażej, występujący między świadkami w dokumentach. W 1581 r. Pawiński, Małop. , 116 do części Ocieskiej należało 3 zagrody z rolą, 1 komor. z bydłem i 1 kom. bez bydła, a część Krzysztofa Sułowskiego miała tylko 1 zagrodę z rolą. S. graniczy na zachód ze Skołyszynem, na zachód z Siedliskami a na północ z Bączalem Górnym. Mac. Sławęcin 1. al Słabęcin, urzęd. Slabencin, dok. Slavaczino, majętność, w pow. inowrocławskim, o 5 klm. na płd. zach. od Inowrocławia st. dr. żel. i poczta, nad strugą dopł. Noteci; par. Kościelec, st. dr. żel. na Jaksicach o 4 klm. ; 4 dm. , 77 mk. 54 kat. , 23 prot. i 234 ha 207 roli, 18 łąk; czysty dochód z ha roli 25, 46, z ha łąk 23, 50 mrk; chów bydła; właścicielem jest D. Klawiter. W r. 1488 bisk. włocławski Piotr z Bnina wynosząc kościół kościelecki do rzędu kolegiat, przeznaczył mu dziesięcinę z S. Między r. 1560 i 1582 dziedziczył S. Andrzej Modlibóg i płacił od 6 zagrodn. Por. Sławęcinek, 2. S. al. Słabęcin, urzęd. Slabencin, wś, pow. ino wrocławski Strzelno, o 6 1 2 klm. na płd. zach. od Kruszwicy; par. Polanowice, szkoła w miejscu, poczta w Włostowie Lostau, st, dr. żel. na Janikowie Amsee o 19 klm. ; 13 dm. , 156 mk. 151 kat. , 5 prot. i 280 ha 268 roli, 4 łąk; czysty doch. z ha roli 28, 20, z ha łąk 48, 17 mrk. S. był królewszczyrzną w r. 1489 Borucki, Ziemia kuj. , 162 i wchodził około r. 1793 w skład ststwa kruszwickiego. Regestra pobor. z r. 1557 1566 wykazują S. w par. Polanowice z 7 łan. osiad. , 2 zagr. i 2 rzemieśln. ; wydawca Pawiński, Wielkp. , II, 36 dodaje, ze wieś stanowiła odrębną pa rafią w r. 1557 i że była własnością probosz czów kruszwickich. Szczegółów tych nie umiemy pogodzić por. Dokum. Kuj. Ulanow skiego, str. 187 pod r. 1250 i Kod. Dypl. Pol. Rzyszcz. , II, str. 604. Rząd pruski zabrał S. i wcielił do domeny Strzelno. 3. S. , niegdyś os. szlach. , pow. pyzdrski, obecnie średzki, le żała w pobliżu Nekli, ku zach. od Wrześni. W r. 1413 rozgraniczono S. od Strzyżewa; r. 1468 stanęła umowa co do pastwisk mię dzy dziedzicem miejscowym a plebanem w Grodziszczku, graniczącem z Gieczera; r. 1578 posiadał na S. Maciej Bardzki jeden ślad osiadły, który jeszcze istniał w r, 1618. Na zwa osady przechowała się w lesie, należą cym do Górki Targowej. W lesie tym, wykarczowanym, Turno, jeden z dziedziców Górki, osadził Niemców w r. 1751 i nazwał osadę Holendrami Sławęcińskiemi, następnie Górką Targową al. Holendrami Góreckiemi. Graniczą one z Barczyzną al. Barszczyzną, przypominającą Bardzkich, dawnych dziedzi ców Sławęcina. E. Cal. Sławącin, niem. Schlagenthin, 1368 Slawentyn, 1648 Sławęcino, wś zamieszkała przez Kosznajdrów, pow. chojnicki, st. p. Droździenica, par. kat. Lichnowy 5, 5 klm. . Leży przy szosie z Chojnic do Pamiętowa. Posiada kościół filialny z r. 1742, w pruski mur zbudowany, p. w. św. Katarzyny, szkołę trzyklasową katol. ; 1704 ha 15 lasu, 117 łąk, 1380 roli orn. . W 1885 r. było 98 dm. , 134 dym. , 774 mk. , 758 kai, 8 ew. , 8 żyd. Przywilej krzyżacki z 1368 r. podaje My Siegfried v. Gerlachsheim, komtur tucholski, wiadomo czynimy, źe pleban Bedeke i sołtys Petzte przedłożyli nam przywilej, że się nie zgadza z ich włókami, ponieważ wś Obrówko była kupiona i założona przy Sławęcinie. Ażeby wsi jak najwięcej przybyło, dajemy przywilej na pomienioną wś Sławęcin sołtysowi, jego dzieciom i prawym spadkobiercom, tak że wś ta ma dotykać Lichnowy, Ostrowite, Cie

Sławęcin

Sławącin

Sławęcin