łek Kamianka należał dawniej do Adelajdy Zborowskiej i miał 2328 dzies. za czasów pań szczyźnianych. W 1881 r. nabyty został przez mieszczan Grygoraszów, ktory pozo stawiwszy dla siebie 163 dzies. lasu, pozo stałą część rozparcelowali pomiędzy przeszło 70 nabywców, przeważnie Skuratowskich i Czopowskich. Włościanie w Kamiance opła cają z wydzielonej im ziemi 576 rs. 86 kop. rocznie. J. Krz, Skuratowo 1 fol. , pow. oszmiański, w 2 okr. pol. , gm. Krewo, okr. wiejski Myssa, o 23 w. od Oszmiany, ma 1 dm. , 15 mk. 8 prawosł. , 7 katol. ; w 1861 r. własność Ter leckich. 2. S. al. Kozłowszczyzna, własność ziemska w pow. nowogródzkim, od 1854 r. Wojniłłowiczów, około 3 włók. 3. S. , wś, pow. witebski, z kaplicą katol. parafii witeb skiej św. Antoniego. A. Jel. Skuratowo, osada w pow. i gub. tulskiej, o 8 w. od Tuły, ma 8 dm. , 137 mk. W 1870 r. założono tu kopalnię węgla kamiennego, eksploatowanego przeważnie na potrzeby drogi żelaznej moskiewskokurskiej. Skuraty 1. wś nad rz. Bereźnicą, pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , gm. Zalesie, okr. wiejski i dobra, Oskierków, Czeronka, o 13 w. od gminy a 54 w. od Dzisny, ma 5 dm. , 53 mk. katol. w 1864 r. 31 dusz rewiz. . 2. S. , wś włośc, pow. święciański, w 3 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra skarbowe Jasiewo, o 5 w. od gminy a 47 w. od Święcian, ma 2 dm. , 18 mk. kat. w 1864 r. 6 dusz rewiz. . 3. S. , zaśc. nad rz. Plisą, pow. borysowski, w 2 okr. pol. i par. kat. Łohojsk, gm. Smolewicze, o 8 w. od przyst. Wittgenstejnowskiego na moskiew. brzesk. dr. żel. , ma 8 osad; grunta lekkie. 4. S. al. Skuratówka, karczma, pow. borysowski, na gościńcu za folw. StańKról, w pobliżu rz. Poni, przez którą według podania Stefan Batory idąc na wyprawę w 1580 r. przeprawił się przez most zrobiony ze skór zwierzęcych i ztąd nazwa ob. u Tyszkiewicza Opisanie powiatu borysowskiego, str. 52 5. S. , zaśc, pow. borysowski, w 2 okr. poL łohojskim, gm. Smolewicze, w pobliżu drożyny ze wsi Słobody do Zadomli w pow. mińskim; wziął nazwę od szlachty Skuratowiczów, niegdyś tu osiadłych. 6 S. , białoruskie Szktraty, wś i dobra, pow. rzeczycki, w 1 okr. pol. i gminie Brahin, przy trakcie handlowym z Czernihowa do Mozyrza, przez Lubcz, Brahin, Chojniki i Jurewicze, o 10 wiorst od Brahina; jedna z licznych przyległości dóbr brahińskich, niegdyś książąt Wiśniowieckich, od przeszłego zaś wieku Rokickich, którzy przeszło 1 1 2 stulecia władali tą jedną z najpiękniejszych fortun w kraju. W końcu XVIII w. Brahińszczyzna rozpadła się na dwie połowy, z których sam Brahin ze S. dostał się Michałowi Rokickiemu, marszałkowi rzeczyckiemu, a następnie synowi jego Ludwikowi, który doprowadził majątek do ruiny i zmuszony był Brahin z siedmiu folwarkami sprzedać w 1867 r. kupcowi Konoplinowi, sam zaś wkrótce potem umarł. Pozostała liczna rodzina sprzedała resztę odłużonej fortuny, zawierającej jednak jeszcze 9 folwarków i znaczne przestrzenie lasów, Kierbedziom, którzy władają S. od 1883 r. Dobra leżą wśród urodzajnej, dość wysoko położonej równiny, która ciągnie się na kilka mil wszerz i około 12 mil wzdłuż, niemal od samego Dniepru ku zachodowi do Jurewicz nad Prypecią, dzieląc nawpół stepowym pasem rzeczyckie Polesie na dwie połowy. Wś ma 36 osad pełnonadziałowych; w pobliżu niewielkie jezioro. 7. S. , wś, pow. słonimski, w 1 okr. pol. , gm. Kosów, o 45 w. od Słonima. 8. S, wś, pow. wołkowyski, w 5 okr. pol. , gm. Biskupce, o 5 w. od Wołkowyska. J. Krz. Skuratycze 1. wś, pow. piński, w 1 okr. poL, 24 mk. ; własność Skirmuntów. 2. S. , wś włośc, pow. piński, w 2 okr. pol. , 28 mk. Skurbowizna, os. , pow. nowomiński, gm. Ładzyń, par. Stanisławów. Skurcz, mylnie, zamiast Skórcz. Skurcza, rzeczka uchodząca do Wisły z praw. brzegu pod Tarchominem. Ob. Praga t. IX, 13. Skurcza, wś włośc, pow. garwoliński, gm. i par. Wilga, ma 11 dm. , 175 mk. , 345 mr. W 1827 r. 17 dm. , 131 mk. Skurcze, Skorcze al. Skurze, wś nad dopł. rzki Połonki, pow. łucki, na pograniczu pow. włodzimierskiego, na płd. zach. od mka Tor czyna, przy drodze z Sadowej do Biskupicz. Wś ta, w pięknem położeniu znajdująca się, posiada cerkiew oraz kościół kat. paraf. p. w. Wniebowzięcia N. M. P. , z muru wzniesiony w 1803 r. na miejsce dawnego z 1609 r. przez ówczesnego dziedzica Zagórskiego, a konsekrowany w 1809 r. przez biskupa Pod horodeńskiego. Par. kat. , dek. łuckiego, ma 725 wiernych w 1886 r. i kaplicę we wsi Watynie. Akt fundacyi pierwotnej świątyni wystawił d. 10 kwietnia 1609 r. Jan Charlę ski z Charlęża, podkomorzy łucki, dziedzic wsi. Od Charłęskich S. przeszły w 1690 r. w dom Pilawitów Potockich. W połowie XVIII w. , po śmierci Michała Potockiego, w wody wo łyńskiego, S. otrzymał najstarszy syn jego Feliks, ożeniony z Zofią Czarniecką, córką starosty krasnostawskiego. Później własność kasztelana Nakielskiego, na początku zaś XIX w. Zagórskiego. J. Krz. Skurdenie 1. 1sze i 2gie dwie wsi, pow. poniewieski, w 1 okr, pol. , o 19 w. od Poniewieża. 2. S. , dobra, tamże, o 14 w. od Poniewieża,

Skuratowo

Skuratowo

Skuraty

Skuratycze

Skurbowizna

Skurcz

Skurcza

Skurcze

Skurdenie