dek. sandomierski dawniej koprzywnicki, 1042 dusz. 7. S. Małe i Wielkie, wś, pow, stopnicki, gm. Pęczelice, par, Szczaworyź, posiada szkołę początkową gminną. W 1827 r. S. Wielkie miały 16 dm. , 142 mk. , S. Małe 30 dm. , 198 mk W połowie XV w. S. w pa rafii Szczaworyź, miały 4 szlachciców, qui agros per so colunt. Byli tu zagrodnicy z ro lą. Dziesięcinę wartości 6 grzyw. pobierał klasztor w Busku Długosz, L. B. , III, 97. Według reg. pob. pow. wiślickiego z r. 1579 wś królewska S. Wielkie, w par. Szczaworyź, miała 14 osad, 7 łan. , 2 zagr. z rolą, 4 biedn. , 1 rzem. Pawiński, Małop. , 211. Według reg. pob. pow. wiślickiego z r. 1508 wś S. Małe w części i Konary, własność Jana Postromeńskiego płaciły poboru gr. 30. W r. 1579 w S. Małych Mikołaj Łukowski miał 4 osad, 2 ła ny, 3 zagr. z rolą, 5 biedn. , 2 rzem. Pawiń ski, Małop. , 211, 486. Królewszczyzna płaci około 1771 r. kwarty zł. 325. 8. S. Białe, wś i fol. nad rz. Nidą, pow. pińczowski, gm. i par. Zagość, odl. 14 w. od Pińczowa. W 1827 r. 95 dm. , 315 mk. W 1873 r. fol. S. Białe rozl. mr. 157 gr. or. i ogr. mr. 125 łąk mr. 29, wody mr. 1, nieuż. mr. 2; bud. drewn. 9. W połowie XV w. S. w par. Zagość, wś kró lewska miała 15 łan. kmiec, karczmę z rolą, z których dziesięcinę snopową i konopną war tości około 20 grzyw. płacono prob. w Zago ści. Proboszcz miał 1 łan wolny z łąką i po lem. Młyn z rolą należał do klasztoru w Bu sku Długosz, L. B. , II, 375, 376, . III, 94. Według reg. pob. pow. wiślickiego z r. 1579 wś królewska S. Białe miała 12 osad, 5 1 2 łan. , 5 chał. , 2 komor. , 10 biednych Pawiń ski, Małop. 210. Br. Ch. Skotniki 1. wś, pow. wielicki, par. rz. kat, w Tyńcu, urząd poczt, w Skawinie o 6, 1 klm. . Leży na pagórku wznies. 261 mt. npm. , przy drodze ze Skawiny do Podgórza. Wzgó rze to otaczają od płn. , zach. i południa pod mokłe łąki. Wś graniczy na płn. z Kostrzem i Pychowicami, na zach. z Tyńcem, na płd. z Sidziną a na wschód z Kobierzynem. Zabu dowana w ulicę ciągnącą się z pln. ku płd. , liczy 222 dm. i 1205 mk. 591 męż. , 614 kob. , 1182 rz. kat. i 22 izrael. We wsi szkoła lu dowa. Pos. więk. Ign. Ostrzeszewicza wy nosi 233 roli, 65 łąk i 382 mr. past. ; pos. , mn. 591 roli, 196 łąk i 21 mr. past. W połowie XV w. Długosz, L. B. , I, 60, 245, III, 191 była wsią królewską na 30 łanach km. , miała karczmę z rolą i młyn z rolą, a dziesięciny ceniono na 20 grzyw. W 1581 r. Pawiński, Małop. , 42 było 13 łan. km. , 3 komor. z by dłem i 7 komor. bez bydła. 2. S. , przedmie ście mta powiat. Gródka. Mac. Skotniki 1. Królewskie, urzęd. Koeniglich Skotnik, majętność w pow, inowrocławskim Strzelno, o 10 klm. na wsch. płn. od Kruszwicy, przy granicy król. polskiego, w pobliżu łęgów Bachorzy; par. Piaski, dawniej Bronisław, poczta w Paprosiu, st. dr. żel. w Inowrocławiu o 20 klm. ; ma 12 dm. , cegielnię, 167 mk. kat. i 539 ha 412 roli, 26 łąk; czysty doch. z ha roli 12, 14, z ha łąk 15, 67 mrk. ; chów i tucz bydła holenderskiego; właścicielem jest Józef Grabski. S. wchodziły w skład starostwa radziejowskiego; zabrane przez rząd pruski, wcielone zostały do rent amtu w Strzelnie. D. 13 grudnia 1303 r. nadali książęta kujawscy S. prawo niemieckie; r. 1500 zastawione były z innemi osadami Rafałowi z Leszna Kod. Dypl. Pol. Rzyszcz. , I, 166 i II, 968; około 1560 r. było tu 9 łanów osiadłych, 4 sołtyskie i 1 zagr. Sołtystwo Skotnickie opłacało w 1771 r. 35 złp. 6 gr. kwarty i 19 złp. 1 gr. hyberny; trzymał jo wówczas Stefan Cieński, miecznik brzeskokujawski. 2. S. Zabłotne, wś, pow. inowrocławski Strzelno, o 4 klm. na wschód od Kruszwicy, śród łęgów Bachorzy, par. Piaski, poczta w Kruszwicy, st. dr. żel. w Inowrocławiu o 17 klm. ; 4 dm. , 45 mk. i 155 ha 127 roli, 9 łąk. S. były własnością kapituły włocławskiej w r. 1489 M. Borucki, Ziem. Kuj. ,163; zabrane przez rząd pruski, wcielone zostały do rentamtu w Strzelnie. Regestra pobor. z XVI w. Pawiński, II, 31 wykazują w S. 4 łany osiadłe i 1 rzemieśl. Zachodzące w nadaniu ks. kujawskiego Kazimierza z r. 1235 item decimum caseum apud Scornichos zdaje się być błędem pisarskim, zamiast Scotnichos, co dałoby się odnieść do tych S. ob. Kod. Dypl. Pol. , Rzyszcz. , II, 593. 3. S. , urzęd. Skotnik, wś i dwór, pow. wrzesiński, o 5 klm. na płn. wschód od Miłosławia poczta i st. dr. żel. na trakcie wrzesińskim, par. Biechowo. W r. 1392 93 pisał się z S. Mikołaj Wercziky; r. 1469 Piotr i Magdalena Miłosławscy sprzedali S. Jakubowi Kotowi, dziekanowi katedralnemu; poźniejszymi dziedzicami byli Gostomscy w r. 1578, Mikołaj z Miłosławia Górski r. 1618, Karol Bieńkowski około 1793 i następnie Sierakowscy. W r. 1578 zarządzał S. Wojciech Zborowski; było wówczas 2 1 2 łan. osiadł. , 1 rzemieś. , i komor. , a w 1618 r. 3 łany osiadłe i 2 zagrodn. W spuszczonem niedawno jeziorze skotnickiem odkryto ślady nawodnych siedzib. Przy przebijaniu kanału napotkano na pale stojące rzędami, a wśród nich znaleziono skorupy naczyń glinianych i czaszkę kozy. Dr. Koehler badający te zabytki, ogłosił list J. Łukomskiego dziedzica Siechowa, w którym czytamy Pale stały wertykalnie w kwadrat o boku mniej więcej trzymetrowym a dawniej już, kiedy jezioro przy nizkim stanie wody było zamarzło, widzieć ich było można wiol

Skotniki

Skotniki