prot. i 182 ha 79 roli, 47 łak, 12 lasu. 3. S. , ob. Skorzewska karczma. F. Cal. Skorzewo, jezioro pod Garczynkiem, pow. kościerski. Skórzewo 1. niem. Skorzewen, dok. 1224 Scorewe, Scorevo, Scurevo, Zkorevo, wś włośc. pow. kartuski, st. p. i par. kat. Kościerzyna o 3 4 mili z os. młyń. ma 1731 ha 4 lasu, 35 łąk, 899 roli. W 1885 r. 84 dm. , 126 dym. , 675 mk. , 636 kat. , 39 ew. Szkoła kat. liczyła 1887 r. 167 dzieci. R. 1224 potwier dza ks. Świętopełk norbertankom w Żukowie darowizny Mestwina, między któremi jest wy mienione i S. które dawało 5 garncy miodu klasztorowi ob. P. U. B. v. Perlbach, str. 23. R. 1284 nadaje Mestwin 22 wsi w ziemi Piersznej, między niemi i S. Zkorevo ciotce Giertrudzie. Schuch ob. Zeitsch d. Westpr. Gesch. Ver. , X, 109 utrzymuje, że Skorevo nie jest dzisiejszem Skórzewo, lecz wś zagi niona na obszarze Szymbarku. Według przy wileju Patuł z r. 1432, leżało S. na wschód od tej wsi, podczas kiedy dzisiejsze S. leży na płd. zach. od Patuł. Od r. 1311 należy do wójtowstwa tczewskiego, później dostaje pra wo niemieckie; czynsz wynosi 12 skojców od włóki; młyn płacił 3 grz. Za czasów Rzpltej należało S. do pow. mirachowskiego; r. 1780 było tu w os. młyn. 132 kat. i 4 innowier ców ob, wizyt. Rybińskiego, str. 117. 2. S. , fol. do Stolna, pow. chełmiński, st, p. M. Czy ste, par. kat. Wabcz. Kś. Fr. Skórzewo, wś i dobra ryc. w Pomeranii, pow. słupski, st. p. tel. i kol. Potęgowo. Skórzewska al. Skórzewo, os. karczemna, w pow. szubińskim, o 8 klm. na wschód. płn. od Kcyni, na płd. krańcu lasu Skórzewskiego; par. Szaradowo, okr. dworski i poczta w Zalesiu Kcyńskim, 1 dm. , 16 mk. 2. S. Wola, pow. gnieźnieński, oh. Wola Skórzewska. Skorzęcin, niem. Skorzencin 1. wś, pow. gnieźnieński Witkowo, o 6 klm. na wschódpółnoc od Witkowa i 1 klm. od jeziora t. n. ; par. Ostrowite Prymasowskie, szkoła i poczta w miejscu, st. dr. źel. w Odrowążu o 10 klm. ; 24 dm. , 260 mk. 252 kat, 8 prot. i 473 ha 317 roli, 47 łąk. Właścicielem folw. z ob Szarem 25355 ha jest Stanisław Moszczeński. S. był własnością klasztoru lędzkiego, nadaną przez króla Władysława 13 paździoru. 1392 r. Kod. Wielkop. , n. 1927; w r. 1399 przybyła klasztorowi Mąkownica, a przy schyłku zeszłego wieku składał się klucz skorzęciński z osad Skorzęcin 473 ha, leśnictwo 6335 ha, Huta 107 ha, Mąkownica 459 ha, Rybaki 105 ha, Sokołowo 167 ha i Smolniki, wcielone obecnie do Piły i Piłki. Cały majątek obejmował 7646 ha. Rząd pruski złączywszy z S. przyległe starostwo powidzkie i inne majątki kościelne, utworzył domenę skorzęcińską, którą nastę pnie przeniósł do Gniezna i zaokrąglił innemi jeszcze dobrami. Domena ta sięgała przed r. 1831 od Powidza pod Witkowo, Trzemeszno i Gniezno i obejmowała 20, 545 ha; składały ją Bonikowo i Bonikówko 75 ha, Braunsfold 275 ha, Charbin 171 ha, Folwark 440 ha. Gaj z Brzozówką, Kordosem, Miatkami, Rud kami, Zalesiem i Zazdrością 411 ha, Ka mionka 189 ha, Kawiary z Konikowem 334 ha, Kąkolewo 71 ha, Kędzierzyn 645 ba, Kiernia al. holendry Skorzęcińskie 105 ha, Krzyżówka 37 ha, Lubochnia z Kujawkami i Zdrojami 551 ha, Ługi 112 ha, Mąko wnica 495 ha. Malenin 302 ha, Miaty 559 ha; Ostrow Stary Huttawerder, 138 ha, Ostrowite Prymasowskie 687 ba, Pia ski 91 ha. Piła z Piłką i Smolnikami 165 ha, Polanowo 191 ha, Powidz 2725 ha. Powidzka Kępa 120 ha, Powidzka Kępa 120 ha, Przybrodzie 257 ha, Raszew 201 ha, Ruszyn 97 ha, Rybaki 105 ha, Rzemiechów 205 ha, Sautersbrunn 34 ha, Sko rzęcin z Hutą i nadleśnictwem 6915 ha, Smolniki Powidzkie 202 ha, Sokołowo 389 ha, Strzyżewo Skorzęcińskie 274 ha, Stu dzieniec Powidzki 115 ha, Szczytniki Sko rzęcińskie 1030 ha, Szydłowiec 435 ha, Trzuskołoń 445 ha, Wierzbiczany 323 ha. Wola Skorzęcińską 350 ha i Żele źnica 195 ha. W r. 1580 było w S. 1 1 2 łana, 1 półłanek spust. , 5 zagrod. i 2 komorn. , a w r. 1618 łanów 2 1 2, zagr. 3 i rzemieśln. 2. S. , ob. Hutta 8. 3. S. , urzęd. Skorzencin, Curenczino r. 1238, Curancins r. 1305, Curecino r. 1335, Curszancino i Curzaucino r. 1340 1353, Kurzęczino r. 1580, Kurzęcin, wś, pow. poznański, o 11 klm. na zachód północ od Pobiedzisk i o 10 klm. ku wschodowi od Owińsk; par. Wierzenica, pocz ta i st. dr. żel. w Kobylnicy Kobelnitz; 7 dm. , 52 mk. 30 kat. , 22 prot. i 131 ha 101 roli, 14 łąk; fol. z obszarem 65 ha posiada Fredrich. W r. 1238 Władysław Odonicz po twierdzając nadane około 1170 r. poznań skim Kawalerom św. Jana włości, wymienia między niemi S. Kod. Wielkop. , n. 213 i Długosz pod r. 1235. W 1305 r. bisk. po znański Jan przekazał dziesięciny ztąd cy stersom w Owińskach; około 1335 znajdował się S. w ręku Kowalskich; r. 1340 poświad czył arcyb. gnieźn. Janisław, że król Kazi mierz odkupił i zwrócił klasztorowi S. z Barcinkiem, które klasztor był sprzedał Kowal skim. S. wchodził w skład dóbr klasztornych, zabranych przez rząd pruski i sprzedanych Treskowowi. W r. 1580 było na S. 5 półłan ków osiadł. , 1 łan sołtyski, 2 ćwierci karcz. i 1 zagrod, F. Cal.

Skorzewo

Skorzewo

Skorzęcin