Skorynowicze, w spisie z 1866 r. Skorynicze, wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Lebiedziewo, okr. wiejski Skoworodki, o 9 w. od gminy, a 34 w. od Wilejki, przy b. dr. pocz. z Wilna do Mińska, ma 4 dm. , 35 mk. prawosŁ 15 dusz rewiz. ; w 1864 r. należała do dobr Teolin Kotowiczów. Skoryszewo, wś, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 1 okr. pol. , gm. Łosinka, o 21 w. od Bielska. Skórze, pow. ciechanowski, ob. Konarzewo S. Skórzec, wś, pow. bielski gub. grodzieńskiej, par. Pobikry dawniej Pierlejewo. Skorzenno, ob. Skorzyn, Skorzeszyce, w XV w. Szkorzeschycze, wś, pow. kielecki, gm. Górno, par. Daleszyce. W 1827 r. było 65 dm. , 345 mk. W połowie XV w. S. , wś bisk. krakowskich, w par. Dale szyce, miała 11 łan. km. , sołtystwo, dające z części ról dziesięcinę wartości do 6 grzyw. biskup. krakowskiemu; z drugiej części ról, należących dawniej do wsi Daleszyce, pobie rał tameczny proboszcz, wartości też 6 grzyw. Długosz, L. B. , II, 448. Według reg. pob, pow. chęcińskiego z r. 1540 wś S. , własność bisk. krakowskiego, należąca do klucza kieleckiego, miała 3 lany, z których 2 osiadłe, 1 pusty, 2 łany sołtysie. W r. 1573 były 4 łany, 2 łany sołtysie, 1 łan pusty Pawiński, Małop. , 277, 584, 586. Br. Ch. Skórzewa al. Skórzewo, wś i fol. , pow. ku tnowski, gm. Oporów, par. Mnich, ma 11 dm. , 216 mk. W 1875 r. fol. S. rozl. mr. 385 gr. or. i ogr. mr. 334, łąk mr. 6, past. mr. 35, nieuż. mr. 10; bud. mur. 4, z drzewa 3. Wieś S. os. 22, mr. 142. W 1462 r. wś S. należała w połowie do ziemi gostyńskiej Kod. Maz. , 23. Na początku XVI wieś S. w par. Mnich dyec. płocka dawała dziesięcinę ze wszy stkich ról kmiecych pleb. w Kaszewach Ła ski, L. B. , II, 485. Br. Ch. Skórzewiec al. Zdrój, młyn niegdyś, pow. pleszewski, w pobliżu Jarocina, wspomniany w akt. dominialnych z r. 1554, zniesiony został około 1750 r. Jest tam źródło, które nigdy nie wysycha, ponieważ, jak mówi podanie, sięga pod samą Częstochowę. E. Cal. Skorzewinko, niem. Fingershuette, wyb. do Wieprznicy, pow. kościerski, st. p. Kościerzyna o 1 milę. Jest to włośc. posiadło, r. 1752 w wieczystą dzierżawę puszczone; 490, 82 mr. obszaru. W 1885 r. 2 dm, 26 mk. Komisya pruska w 1772 r. podaje Właściciel Krystyan Finger Niemiec luteranin, posiada majętność dziedzicznie. Wielkość jez. nieznana. Rola piaszczysta. Wysiew 24 kor. żyta, 4 jęczm. , 4 owsa, 7 tatarki, 2 grochu; zbiór 2 3 ziarn. Ma wolne pastwisko w DąSłownik Geograficzny T. X, Zeszyt 117. browie i tamże wolne drzewo budulcewe i opałowe. Obowiązany do jednej podwody do Gdańska po zboże. Czynszuje 10 fl. 15 gr. , kwarty płaci 6 fl Ponieważ to pustkowie le ży w granicach Skórzewa, dla tego płaci tam hyberny 7 fl. , łanowego 2 fl. 6 gr. , pogłównego 8 fl. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver XV, 111. Kś. Fr. Skórzewka, wś włośc, pow. kutnowski, gm. Oporów, par. Mnich, ma 7 dm. , 67 mk. 126 mr. Należała poprzednio do folw. JawoSkórzewo 1. wś kośc. i dwór, pow. poznański, o 9 klm. na płd. zach. od Poznania u źródeł Rudnicy dopł. Warty; par. w miejscu, poczta w Poznaniu, st. dr. żel. na Dąbrówce o 3 1 2 klm. Pierwszym znanym dziedzicem S. był Drogosław h. Abdank, ojciec Pietrzyka proboszcza katedral. , wybranego bisk. poznańskim w r. 1265. W 1306 r. pisał się ztąd Czerniec Cirnechus w Kod. Wielkop. , n. 902, a później Skórzewscy Akta gr. pozn. wyd. r. 1888; w r. 1464 posiadali S. Jakub i Wincenty Skórzewscy, r. 1580 Sebastyan Dąbrowski, Jan i Wawrzyniec Skórzewscy, około r. 1785 Floryan Wysogota Zakrzewski a potem Antoni Chłapowski. W r. 1580 składało się S. z Wielkiego S. i Małego Skórzewko, które dopiero w nowszych czasach zlały się w jedną całość; na Wielkiem S. miał Sebastyan Dąbrowski 4 2 łan. osiadł. , 1 łan pusty, 4 zagrod. , 3 komor. , 1 kowala i krawca, a na Skórzewku 1 1 2 łana os. i 1 komorn. ; drugi dział Skórzewka 3 1 2 łan. os. , 2 zagrod. i 1 osadn. posiadali Jan i Wawrzyniec Skórzewscy. Kościół p. w. śś. Marcina i Wincentego istniał już przed r. 1300; w miejscu starego drewnianego stał w r. 1663 nowy kościół z cegły palonej, w stylu gotyckim, odnowiony i ozdobiony w r. 1785 przez F. W. Zakrzewskiego, podczaszego wschowskiego, dziedzica. Znajdują się tu groby Skórzewskich i 6 portretów bez napisów. Księgi kościelne zaczynają się od r. 1618. Parafią liczącą 2011 dusz składają Dąbrowskie Huby, Dąbrówka, Edwardowo, Gurowo, Ławica, Marcelin, Piaski czyli Cztery Wiatraki, Skórzewo, Sobiesiernie, Wysogotowo i Zakrzewo. Szkoła znajduje się w Skórzewie; zastała ją już wizyta kościelna w r. 1663. Wieś ma 38 dm. , 256 mk. 236 kat. , 20 prot. i 306 ha 272 roli, 6 łąk. Dwór ma 6 dm. , 160 mk. katol. i 530 ha 501 roli, 6 łąk, 2 lasu czysty doch. z ha roli 1409, z ha łąk 13, 66, z ha lasu 7, 51 mrk; właścicielem jest Michał Waligórski. 2. S. , wś, pow. szubiński, o 4 klm. na płd. od Rynarzewa, wzn. 102 mt. npm. ; par. i poczta w Rynarzewie, st. dr. żel. na Chmielnikach Hopfengarten o 15 klm. ; ma z Zastawiem 23 dm. , 150 mk. 5 kat. , 145 45

Skórze

Skorynowicze

Skorynowicze

Skoryszewo

Skórzec

Skorzenno

Skorzeszyce

Skórzewa

Skórzewiec

Skorzewinko

Skórzewka

Skórzewo