odczytana a może zmieniona z czasem w nazwie wieś Starzeszkowice ob. , w par. Piotrkowice. Skorusznik al. Skoruśnik, szczyt w Ta trach spiskich, najczęściej Młynarzem ob. zwany, w ścianie oddzielającej dolinę Żabich stawów od doliny Czeskiego stawu. Od Ry sów, szczytu wzbijającego się w głównym paśmie Tatr 2508 mt. , wybiega ku pln. ra mię górskie po szczyt Żabi 2262 mt. . Tu roz dziela się na dwie odnogi, zach. bieży wprost ku płn. , oddzielając dolinę Rybiego pot. od doliny Żabich stawów, i kończy się nad uj ściem Rybiego pot. do Białej Wody. Wscho dnio zaś ramię wybiega zrazu ku wsch. , a potem skręciwszy się ku płn. , zamyka od pld. i wsch. dolinę Żabich stawów i oddziela ją od doliny Czeskiego stawu ob. . W tym ramieniu górskim, na załomie ku pln. wznosi się turnia S. al. Młynarz, wzn. 2175 rat. szt. gen. Ramię to kończy się nad uj ściem pot. z Żabich stawów płynącego do Białej Wody. Br. G. Skoruszny, góra, las i dwa potoki górskie, w obr. gm. Żabiego, pow. kossowski, w Kar patach wschodnich, dziale czarnohorskim. Na lew. brzegu Czeremoszu Czarnego, od pot. Dzembroni, dopływu Czeremoszu, aż po pot. Podorowaty, wpadający również do Cz. , roz pościera się grzbiet lesisty, równoległy do granicznego grzbietu czarnohorskiego, długi 8 klm. W nim szczyt Skoruszny, wzn. 1566 mt. szt. gen. . Las na wschod. stoku, stromo opadającym do Czeremoszu, zowie się także Skorusznym. Z pod szczytu S. , na wsch. po chyłości, wypływa pot. S. , płynący w kie runku wsch. do Czeremoszu; na pln. od niego las Jasienowid, ze szczytem 1226 mt. wyso kim. Na zach zaś stoku S. szczytu wypływa drugi potok tejże nazwy, płynący na płn. i wpadający do pot. Dzembroni od praw. brz. Wzdłuż grzbietu S. Hala Skoruszna z zabu dowaniami halnymi szałasami. Z pasma te go ku płn. do Drembroni spływają pot. Drestunka Mała i Wielka, a ku płd. pot. Podoro waty do Czeremoszu. Ku zach. za pot. Podo rowatym, między nim a Pohorylcem, szczyty Smotreż 1901 mt. i Stajki 1749 mt. ; wresz cie za Pohorylcem ku zach. szczyt Czarnahora 2026 mt. . Br. G. Skoruszyna al. Skorusina, szczyt nad Orawicą, w hr. orawskiem Węgry, na zach. od wsi Orawic, pod 37 21 41 wsch. dłg. g. F. a 49 17 52 płn. sz. g. Wznies. 1312 mt. npm. szt. gen. . Miejsce znaku triang. Br. G. Skorwodziszki, wś włośc, pow. wileński, w 5 okr. pol. , gm. Ilino, okr wiejski Słoboda, o 12 w. od gminy a 22 w. od Wilna, ma 3 dm. ., 30 mk. katol. ; należy do dóbr skarbowych Świrany. Skory al. Skore, wś nad jez. Miadzioł, pow. wilejski, w 3 okr. pol. , gm. Miadzioł, okr. wiejski Ostrów, o 6 w. od gminy a 56 w. od Wilejki, ma 6 dm. , 56 mk. prawosł. i 2 katol. 27 dusz rewiz. w 1864 r. ; należała do dóbr Stefanpol Hałków. Znajduje się tu cerkiew drewniana, należąca do pow. święciańskiego. Skorycze, wś i fol. nad rzeką Uszą, pow. nowogródzki, w 4 okr. poL mirskim, gm. Jeremicze, wś ma 24 osad; fol. , dawna własność Śliwowskich, 3 włóki; grunta szczerkowoglinkowate, urodzajne, łąki wyborne, miej scowość za Uszą od północy dość leśna, od południa bezleśna. A. Jel. Skorydoły, wś i fol. , pow. skierniewicki, ob. Głuchów, mylnie zamiast Skoczykłody. Skoryki, wś, pow. zbaraski, o 7, 5 klm. na północ od Podwołoczysk st. kol. żel. Karola Ludwika. Wś leży śród jaru, nad potoczkiem tworzącym stawek między Skorykami i Pieńkowcami, i wpadającym do Zbrucza na grun tach Pieńkowiec. Granice wschód Zbrucz a za nim gub. wołyńska, płd. Staromiejszczy zna i Korzyłówka, zach. Klimkowce, płn. Me dyń, płn. wsch. Pieńkowce. Obszar dwors. 1091, włośc. 1607 mr. Gleba urodzajna, głę boki podolski czarnoziem. Osada leży w pa rowie W 1870 r. 952 mk. ; w 1880 r. w gm 1037, na obsz. dwor. 93. Rzym. katol. 389 par. Toki; gr. kat. 754, par. w miejscu, dek. zbaraski Cerkiew p. w. św. Jana. Do parafii należą Prosowce 229 dusz, razem 983 gr. kat. Kasa pożyczk. gm, z kapit. 735 złp. Właśc. posiadłości dwor. Kazimierz Tu czyński. Na obszarze folwarcznym staranne gospodarstwo. B. R. Skoryna, jezioro w pow. pińskiem, stano wiło granicę puszczy królewskiej Kurzeliczyńskiej ob. Rewizya Puszcz, wyd. Wil. Arch. Kom. , str. 12. A. Jel. Skorynicze. 1. pow. wilejski, ob. S. Skorynowicze. 2. S. wś i folw. , pow, miński, gm. Siennica, przy gośc. pocztowym mińskokojdanowskim, o 15 w. od Mińska. Wieś ma 12 os. ; fol. 20 1 4 włók. Na początku bieżące go wieku Kostrowickich, później w ciągu lat kilkunastu należał do duchownego prawosł. Bobarykina, który tu miał porządno gospo darstwo i w końcu zamordowany został przoz zbrodniarzy. Jedyna córka jego wyszła za urzędnika Stolarewskiego; w 1876 r. nabył S. hr. Emeryk Czapski i przyłączył do domin. Przyłuki ob. ; grunta faliste szczerkowogli niaste, urodzajne. We wsi cerkiewka parafii siennickiej, p. w. Wniebowstąpienia, z 1825 r. , fundacyi Kostrowickich. A. Jle. Skorynki, wś i dobra, pow. słonimski, w 5 okr. pol. , gm. Dobromyśl, o 57 w. od Słonima.

Skorusznik

Skorusznik

Skoruszny

Skoruszyna

Skorwodziszki

Skory

Skorycze

Skorydoły

Skoryki

Skoryna

Skorynicze

Skorynki