miała 1 1 2 opuszczonego łana, 4 zagrody, 1 komorn. z bydłem i 5 bez bydła. Obecnie po siadaczem większej własności jest p. Feliks Dolański. Mac. Skopce, wś, pow. prużański, w 1 okr. pol. , gm. Noski, o 13 w. od Prużany. Skopcy, wś nad rz. Altą, pow. perejasławski gub. poltawskiej, o 22 w. na płn. zachód od Perejasławia, ma 360 dm. , 2981 mk. Małorusinów, cerkiew, szkoła wiejska, zarząd gminny. Skoperszczak, potok, wypływa z pod Olszanowa 1043 mt. , szczytu w paśmie Seku ła ob. , na granicy Mizunia i Seneczowa pow. doliński, a Różanki Wyżniej pow. stryjski. Płynie zrazu na płn. wschód, a po tem na płd. wsch. doliną górską, nad którą od pln. wznosi się Krasna 1136 mt. , a od płd. szczyt lesisty bezimienny 932 mt. . Wpada w obr. gm. Seneczowa do Mizuńki z lew, brzegu. Bługość biegu 5 klm. Dno ka mieniste. Zabiera wody z połud, pochyłości Krasnej góry. Br, G. Skopin, pierwotnie Ostróżek, mto pow. gub. riazańskiej, na lewym brzegu rz. Werdy, o 87 w. na południe od Riazania, połączone z Riażskiem drogą żelazną, 35 w. długą. W 1839 r. było tu 1258 dm. 56 murow. , 11, 294 mk. , 9 cerkwi murow. , 4 szkoły, szpital, 2 przytułki dla starców; w 1867 r. 1511 dm. 223 murow. , 9511 mk. , 8 cerkwi mur. , 337 sklepów 144 murow. , szpital miejski, szkoły powiat. duchowna i świecka, szkoła paraf. , biblioteka publiczna, bank miejski, założony w 1863 r. z kapitałem zakł. 10, 103 rs Własność miasta stanowi 2 domy, 21 sklepów i 2254 dzies. ; dochód miejski w 1867 r. wynosił 46, 625 rs. Miasto ma ważne znaczenie pod względem handlowym, prowadzi zwłaszcza wielki handel zbożem, olejem konopnym, bydłem rogatem i trzodą chlewną. Przemysł rękodzielniczy i fabryczny dość rozwinięty. W 1870 r. było w mieście 724 rzemieślników 427 majstrów, w tej liczbie 129 kowalów. W 1866 r. . było 27 fabryk, produkujących na 105, 436 rs. Dwa jarmarki doroczne w dzień św. Trójcy i 14 września. S. , pod nazwą Ostrożka, stanowił rodowe dziedzictwo bojara Nikity Romanowa. Za Aleksego Michałowicza otrzymał nazwę Skopińskiej Słobody; znajdował się tu wówczas zamek drewniany z basztami. Od 1778 r. mto powiat. namiestnictwa a od 1796 r. gub. riazańskiej. W 1840 r. mto zostało nawiedzone przez wielki pożar. Skopiński powiat, położony w południowozachodniej części gubernii, podług pułkow, Strelbickiego ma 50, 31 mil al. 2434, 5 w. kw. , podług zaś Schweizera tylko 48, 95 mil kw. Powierzchnia przeważnie stepowa, tylko w południowozachodniej części przechodzi dział wodny pomiędzy dopływami Oki i Donu. Najwyżej wzniesioną miejscowością jest wś Dmitriewskoje, leżąca na lew. brz. Werdy. Glebę stanowi czarnoziem, miejscami pomieszany z gliną. Z ciał kopalnych najważniejsza glina garncarska, pochodzenia jurajskiego. Znajdują się także w niewielkiej ilości piaskowiec i kamień wapienny. W ostatnich latach odkryto tu dość bogate pokłady węgla kamiennego. Powiat zroszony jest rzekami należącemi do systematu Oki i Donu. Ważniejsze z nich Gallina, Mołwa z Maryną i Ranowa z Połotebną, Pitomszą, Werdą i Moszą wszystkie dopływy Proni. Do systematu rz. Donu należy Toboła z Mszarą. Jezior mało, wszystkie nieznaczne. Błota znajdują się w dolinie rz. Werdy i Mszary. Lasy stanowią 14 ogólnej przestrzeni. W 1867 r. było w powiecie bez miasta 118, 281 mk. , prawie wyłącznie prawosł. , zamieszkałych w 169 osadach. W 1870 r. było w powiecie 77 cerkwi 26 murow. i 2 monastery męzkie. Mieszkańcy zajmują się prawie wyłącznie rolnictwem. Przemysł fabryczny słabo rozwinięty; w 1866 r. znajdowało się 34 fabryk, które wyprodukowały za 90, 584 rs. J. Krz, Skopiszki 1. dobra, pow. szawelski, gm. Skiemie, o 64 w. od Szawel. 2. S. , zaśc, pow. wiłkomierski, gm. Kupiszki, o 100 w. od Wiłkomierza. 3. S. , wś, pow. wiłkomierski, gm. Kurkle, o 29 w. od Wiłkomierza. 4. S. , wś, pow. wiłkomierski, gm. Kowarsk, o 25 w. od Wiłkomierza. 5. S. , żmujdz. Skapiszkis, mko nad jez. Mitowo, pow. nowoaleksandrowski, na samej granicy z pow. wiłkomierskim, do którego w połowie należy, w 5 okr. poL, gm. Skopiszki, o 87 w. od Nowoaleksandrowska i tyleż prawie od Wiłkomierza odległe. Ma 60 dm. , 422 mk. , dwa kościoły katol. , synagogę, dom modlitwy żydowski, koszary wojskowe, zarząd gminy, szkołę wiejską, targi tygodniowe co poniedziałek. W części należy do hr. Choiseuilów, reszta do rządu. Kościół paraf, dawniej dominikanów, p. w. św. Trójcy, z muru wzniesiony w 1752 r. kosztem bisk. inflanckiego Józefa Dominika Puzyny. Par. katol. , dok. abelskiego, 6022 wiernych. Na cmentarzu kaplica murowana p. w. św. Wawrzyńca, dawniej zbór aryański, fundacya którego odnosi się do XVI w. Gmina S. składa się z 3 okr. wiejskich, obejmuje 41 wsi, zamieszkałych przez 1335 włościan. Mieszkańcy zajmują się uprawą lnu, poszukiwanego na targach. 6. S. , wś, pow. rossieński, gm. Mańkuny, par. Ejragołą, o 22 w. od Rossień. 7. S. , dwa dwory, tamże, o 21 w. od Rossień; w 1862 r. własność Dowgirdowej i Godwojsza. 8. S. 1, fol. , tamże, o 21 1 2 w. od Rossień.

Skopce

Skopce

Skopcy

Skoperszczak

Skopin

Skopiszki