Opole, leży pod Opolem; posiada hutę szklaną, cegielnię, młyn wodny. W 1827 r. 32 dm. , 268 mk. W 1878 r. fol. S. rozl. mr. 974 gr. or. i ogr. mr. 527, łąk mr. 70, past. mr. 40, lasu mr. 288, nieuż. mr. 49; bud. murow. 5, drewn. mr. 21, las nieurządzony; z obszaru folwarcz. w 1879 r. odprzedano mr. 200 po wyciętym lesie. W skład dóbr poprzednio wchodziły wś S. os. 56, mr. 647; wś Puszno os. 29, mr. 335; wś Emilcin os. 22, mr. 357; wś Stanisławów os, 5, mr. 17; wś Leonin os. 6, mr. 25; wś Zosin os. 12, mr. 195; wś Lu dwików 08. 6, mr. 291. W połowie XV w. S. , wś w par. Opole, własność Skokowskiego h. Bończa, miała 8 łan. km. , z których dziesięci nę snopową, wartości 7 grzyw. , płacono kla sztorowi św. Krzyża. Fol. , młyn, 4 karczmy, 4 zagr. z rolami, płaciły dziesięcinę snopową plebanowi w Opolu Długosz, L. B. , II, 545. Według reg. pob. pow. lubelskiego z r. 1531 wś S. , w par. Opole, miała 2 1 2 łan. , 1 młyn Pawióski, Małop. , 356. Br. Ch. Skoków al. Skokowo, wś, pow. krotoszyński Koźmin, nad Pogoną, dopł. Obry, o 2 klm. na płn. wschód od Borku par. , poczta i st. dr. żeL, ma 33 dm. , 390 mk. 378 kat. , 12 prot. i 328 ha 300 roli, 10 łąk; czarnoziem iłowaty i kamień wapienny. S. był od niepamiętnych czasów wsią zarobną, która mieściła w sobie samych tylko kmieci i półśledników, odrabiających zaciąg po innych folwarkach klucza boreckiego. Co do r. 1259 ob. Skoki, w pow. wągrowieckim. W r. 1453 nabył Jan Bniński, dziedzic Borku, karczmę skokowską; r. 1469 stał na Pogonie młyn skokowski, ku piony w r. 1556 przez jednego z Bnińskich i sprzedany potem za 8 grzywien Janowi Plu cie. Sołtystwo miejscowe istniało jeszcze po r. 1787. Około r. 1564 płacono bisk. poznańskim z 9 łanów osiadłych po 12 gr. fertonów; w r. 1578 było tylko 6 1 2 łanów i 3 komorn. Panami Skokowa byli Andrzej z Bnina w r. 1482, Zygmunt Bniński r. 1578, Jędrzej Bo rzewski r. 1618, Józef Nieświastowski około r. 1793 i baronowie Graeve w nowszych cza sach. Bliższe szczegóły o S. podaje J. Łuka szewicz Opis miast i wsi pow, krotosz. , II, 128 i E. Kierski w III Roczniku pozn. Tow. Przyj. Nauk, 125. E. Cal. Skokowa, rzeczka, dopływ Wisły, ob. Grodarz, Skokówiec, cegielnia, w pow. szubińskim, z pocztą w Łabiszynie, nie jest wykazana w spisie gmin i okręgów. Skokówka, dawniej zamek w ziemi chełmskiej, obecnie wzgórze piaszczyste ze śladami i szczątkami budowli, na lew. brzegu rz. Topornicy Wieprzca, pod miastem Zamościem, przy gościńcu do Żdanowa, śród łąk na płd. od Zamościa. Od mostu na rz. Łabuńce Ka linowica, po za którym łączy się ona umyśl nie przekopanym kanałem z rz. Topornicą, kierując się obok tego kanału gościńcem żda nowskim w górę rz, Topornicy, w odległości 1000 kroków leży dawna Skokówka, której nazwisko dziś sie zaciera. Idąc dalej o 65 kroków od lewego brzegu rzeki spotykamy wschodni róg widocznego jeszcze nasypu, na którym stał parkan okalający zamek. Płd. zachodni róg leży w odległości 200 kroków od rzeki. Gdy Zamość był forteeą, rumowi sko S. znajdowało się w obwodzie twierdzy, a po zniesieniu tejże w r. 1867 przeszło pod zarząd inżynieryi wojennej. Jeśli ułożony obecnie 1888 r. plan rozparcelowania obsza ru pofortecznego zostanie zatwierdzonym, S. przejdzie na wyłączną własność miasta. Od lat kilkudziesięciu mieszkańcy korzystają z zasobów białego i miałkoziarnistego pia sku, z jakiego składa się wzgórze Skokówki. W wieku XVI rzeczka Topornicą Wieprzec przepływa koło Skokówki ze strony zachod. a Łabuńka Kalinowica od płn. wschodu, schodziły się one w obszernym stawie na płn. zachód od wzgórza. Na wzgórzu z trzech stron oblanym wodą wznieśli zamek dziedzice okolicznych dóbr, przybysze z sieradzkiego Zamościa, Zamojscy. Nazwę swego gniazda przenieśli na osadę założoną zapewne na ob szarze włości zwanej Skokówka. Z poszuki wań czynionych przez piszącego wnosić moż na, iż zamek był krytym różnobarwną da chówką, wypaloną w kwiaty a mur okalający zamek był wzniesiony z opoki i cegły, two rzył on kwadrat z 2 bocznemi od wschodu i zachodu, wystąpieniami w trójkąt na zewnątrz, wklęśnięciem od płd. do wnętrza. W Skokówce d. 1 kwietnia 1541 r. ujrzał światło dzien ne Jan Zamojski, kanclerz i hetman, założy ciel Zamościa Nowego, fundator wspaniałych świątyń i akademii. On to wzniósł nowy okazały zamek na S. , jak świadczy przywi lej lokacyjny zbudowawszy przeciw dawnego zamku nowy nad stawem, a jednocześnie osadził miasto na nowem zupełnie miejscu, na płn. zachód od zamku, po za stawem. Prze chodził tędy trakt, którym Erazm Otwinow ski, wracając z podróży poselskiej z Konstan tynopola w r. 1557, przejeżdżał od Bełza na S. i Turobin do Liśnik. Obecnie staw zamko wy stał się łąką, rzeka Topornicą płynie nie po zachodniej lecz po wschodniej stronie wzgórza Skokówki i przez kanał łączy się z Łabuńką. T. Żuk. Skokowko, fol. , pow. krotoszyński Koźmin, o 3 klm. na płn. od Borku, przy trakcie wiodącym do Jaraczewa, nad Pogoną, dopł. Obry; par. i st. dr. żel. w Borku, okr. dworski Karolewo, poczta w Jaraczewie; ma 4 dym. ,

Skoków

Skoków

Skokowa

Skokówiec

Skokówka

Skokowko