od Pułtuska, posiada gorzelnię parową, trzy wiatraki. W 1827 r. R. miało 21 dm. , 177 mk. , a R. Przewóz 11 dm. , 42 mk. Dobra R. i Ryhienko składały się w 1884 r. z fol. R. i Rybienko; attyn. Wygoda, Latoszek i Korszlak, rozl. mr. 2462 fol. R. gr. or. i ogr. mr. 468, łąk mr. 207, past. mr. 273, nieuż. mr. 129; bud. mur. 1, z drzewa 5; płodozmian 10polowy; fol. Rybienko gr. or. i ogr. mr. 536, łąk mr. 20, past. mr. 77, łasu mr. 543, wie czystoczynszowe mr. 10, wody mr. 150, nieuż. mr. 49; bud. mur. 12, z drzewa 12; płodozmian 7 i 10polowy, las nieurządzony. W skład dóbr wchodziły poprzednio wś R. osad 45, z gr. mr. 599; wś Rybienko os. 35, z gr. mr. 267; wś Młynarze os. 12, z gr. mr. 368; wś Gulczew os. 47, z gr. mr, 1441; wś Drogoszew os. 19, z gr. mr. 307; wś Grądy os. 11, z gr. mr. 334; os. Korszlald os. 1, z gr. mr. 1. 8. R. , ws nad rz. Narwią, pow. łomżyński, gm, i par. Puchały, młyn wodny. W 1827 r. 7 dm, 69 mk. Br, Ch. Rybno rzka, ob. Rybniański Potok i Jamnica. Rybno 1. część Hadla Kańczudzkiego, w pow. łańcuckim, wznies. 339 mt. npm. 2. R. , wś, pow. kossowski, o 12 klm. na półn. od Kut par. rzym. kat. , urz. poczt. i tel. leży nad Czeremoszem, odgraniczającym Galicyą od Bukowiny. Jestto osada górska, przerznię ta przez liczne potoki. Granice wschod. Cze remosz, płd. Słobódka, zach. Kobaki, półn. Nowosielica i Popielniki. Obszar dwor. 19, włośc. 1199 mr. W 1870 r. 903, w 1880 r. 1039 mk. ; rz. kat. 18; gr. kat. par. w miej scu, dyec. Stanisławów, dek. Kossów. Fun dowana 1762 r. przez Ludwikę Potocką. Cer kiew p. w. Zmartwychwstania, drewniana, z 1870 r. , metryki od 1762 r. Gr. kat. w R. 944, w Słobódce dawniej samoistnej parafii 677 dusz; szkoła filial, systemizowana 1865 r. Wieś należała do dóbr rządowych. We Lwo wie 31 marca 1448 r. Piotr Odrowąż ze Spro wy, woj, i ssta ziemi ruskiej, poświadtiza, że Michał z Wójniłowa odstępuje braciom An drzejowi i Byanya z Orzeka wsi Rybno i Ku ty Ak. gr. i ziem. , X, 6, ust. 92. , 3. R. , wś, pow. stanisławowski, o 11, 5 klm. na płn. zach. od Stanisławowa sąd pow. , par. rz. kat. , urz. poczt. i tel. . Oranice wschod. Pa sieczna, połud. Zagwoźdź i Posiecz, zach. lasy i rzeki Łukawica i Łukwą, półn. Majdan i Pa wełcze. Obszar dwor. ról, łąk i past. 71, łasu 1406, włośc. 981 mr. W 1870 r. 350 mk. , w 1880 r. w gm. 359, na obsz. dwor. 1, rzym. kat. 10, gr. kat. 340, par. Pawełcze. W Szcze brzeszynie 4 grudnia 1672 r. Jan Sobieski, hetman w. kor. wyznacza na hybernę dla wojsk woj. ruskiego między innymi Rybno Ak. gr. , t. X, str. 322, ust. 5378. Właści ciel pos. dwor. Jan Burzyński. B. R. Slownik Geograflczny T. X. Zeszyt 109, Rybno 1. dwa jeziora w pow. gnieźnieńskim, na półn. wschód od Kiszkowa. Większe pod Rybnem Sawickiem, 1 1 2 klm. długie, do 300 mt. szerokie, zasila się strugą Rybnicą, a mniejsze, 1200 mt. długie, 300 mt. szerokie, spływa do Welnianki, naprzeciw Brudzewka, na wschód od Kiszkowa. Między jeziorami rozłożyło się Rybno Radzymińskie czyli Wielkie, przez które idzie bity trakt z Pobiedzisk na Kiszkowo do Łopienna. 2. R. jezioro, pow. inowrocławski, między Inowrocławiem a Dalkowem, pod Jacewem, 1 1 2 klm. długie, do 300 mt. szerokie, nie ma wyraźnego odpływu. 3. R. , staw, pow. wągrowiecki, w Rybowie, o 5 klm. na zach. od Gołańczy, około 200 mt. kwadr, obszaru, bez odpływu, zasilany ściekami z pobliskich łąk Rybno 1. Wielkie, , dawniej Radzimińskie, Radzimskie, R. Radzim, Rybinko na mapie sztab. , majętność, pow. gnieźnieński, o 3 klm. na półn. wschód od Kiszkowa par. i poczta, między jez. Rybnem Mniej szem i Większem, na trakcie do Łopienna; st. dr. żeL w Pobie dziskach o 15 klm. , ma z Źurawitą 6 dm. , 107 mk. , z którą tworzy okr. domin. , 15 dm. , 281 mk. 260 katol. , 21 prot. , 902 ha 659 roii, 46 łąk, 48 lasn; gorzelnia parowa, chów owiec Negretti i bydła holenderskiego; wła ścicielem jest Aleksander hr. Potworowski. Około r. 1523 składano z R. dziesięcinę sno pową prob. kiszkowskim Łaski, Lib. Ben. , I, 70; między r. 1580 i 1618 posiadali na R. Niemojowscy 1 łan osiadły, 1 pusty i 2 za grod. ; późniejszymi dziedzicami byli Radzi mińscy. 2. R. Sawickie albo Małe, dawniej Skaławskie, Ryhno Major Łaski, Lib. Ben. , 71, majętność, pow. gnieźnieński, o 5 klm. na półn. wschód od Kiszkowa poczta, na półn. końcu jez. Rybna, przy ujściu Rybnicy, par. Łagiewniki, st. dr. żel. w Łopiennie o 17 klm. ; 11 dm. , 133 mk. 28 kat. , 5 prot. i 479 ha 327 roii, 23 łąk, 43 łasu; torfowi ska, maślarnia, chów bydła; właścicielem Henryk Zabłocki. R. istniało już przed r. 1523, w r. 1580 posiadał Wojciech Koszutski 4 1 2 łanów osiadł, i 1 zagrod. ; w r. 1618 dzie dziczył R. Wacław Koszutski, około 1793 r. Barbara z Złotnickich Białobłocka, a później Skaławscy. 3. R. , niem Friedrichsruh, ob. Rybińskie Holendry, E. Cal. Rybno, jezioro na obszarze wsi Sąpolny, w pow. człuchowskim. Por. Człuchów t. I5 866 i Konarzyny t. IV, 322. Rybno, w dok. z 1335 r. Rybyn, 1400 Hieben, wś, pow. lubawski, st. p. Montowo, st. kol. malborskiej w miejscu, par. kat. Rumian; 1105 ha 92 łąk, 752 roii. W 1868 r. 123 bud. , 60 dm. , 523 mk. , 513 kat. , 10 ew. ; 1885 r. 85 dm. , 144 dym. , 692 mk. , 657 kat. , 35 ew. Skola katol. 2 klasowa. R, leży mię

Rybno

Rybno