violentum zabrał oppresionem, aby nikogo i samego Czarnieckiego nawet, niesłuchali, pod gardłem zakazał, majątek i dobytek tegoż zagrabiwszy Arch. J. Z. R. , cz. 3, t. II, fetr. 421 3. Jednakże Jabłonowski, pomimo pomocy kozaków nicutrzymał się przy zajechanem sstwie. W 1702 r. stanęła w S. cer kiew, do połowy zbudowana. Po Czarneckim został sstą Piaskowski, a następnie w 1729 r. Mikołaj Kisiel, a po nim w 1746 r. Stan. Sługocki, strażnik polny wojsk kor. Tenże Sługocki w t. roku nadaje pracowitemu Fedo rowi Burymowi w m. S. prawo na staw, młyn i sianożeć na rz. Sinicy Arch. J. Z. R. , częśó VI, t. 2, str. 80. Po nim sstwo sinickie po siadali hr. Tarnowski 1755; Konstanty Olizar, podkomorzy włodzim. 1761; Józef Młodocki 1776 79; Stanisław ks. Ponia towski, podskarbi lit. Ten ostatni został dzie dzicem sstwa, które następnie wraz z Bohusławiem odprzedał Fr. Ksaw. Branickiemu, hetmanowi. Obecnie S. należy do departa mentu dóbr państwa Udiełów. Lustracya sstwa odbyta w 1765 r. za czasów Konst. Olizara powiada mko leży nad rz. Rosią, po drugiej stronie płynie rzeczka Sinica. Do te go mczka attynencyi i wsi nie ma żadnych; teraz dwór w tem mczku nad rz. Rosią. Pod dani płacą czynsz i robią pańszczyznę na ty dzień po dniu jednym, koszą siano po dni dwa, i one bez pańszczyzny zrzucają. Chałup tu się liczy 76. Intraty rocznej 5586 złp. 12 gr. Delacye komisarz Sobieszczański uskarżał się, że sstwo bohusławskie na gruncie sinickim osadziło wś Karapysze i Lutary. Także sstwo białocerkiewskie przywłaszczyło sobie wś Chrzystawkę, należącą do S. . W 1770 r. sstwo to płaciło kwarty rocznie 1336 złp. i 18 gr. Summar. sstw Eligiego Piotrowskiego, str. 15. W 1790 r. było tu 80 chat i 631 mk. obojej płci. Edward Rulikowski. Sinicyno, wś, pow. siebieski, należała do dóbr Świerzno, dziedzictwa Żabów. Siniczanka, wś, pow. sieński, gm. Bóbr, w pobliżu błota Zimnik. Siniczyno, fol. pryw. , pow. dzisieński, w 1 okr. pol, o 38 w. od Dzisny, 1 dm. , 6 mk. kat. Sinie 1. jezioro w pow. ihumeńskim, śród wielkiego mszystego błota, porosłego karło watą sosną, w gm. Dudzicze, na gruntach dóbr Dudzicze Jelskich, ma obszaru 33 mr. , bardzo głębokie. Z ryb są tu tylko okonie, czarnego niemal koloru. Otaczające olbrzymie błoto musiało kiedyś być jeziorem, zaś jezioro S. i kilka innych w pobliżu są pozostałością ta kowego w głębszych miejscach. 2. S. , je zioro na płn. zach. krańcu pow. nowogródz kiego, za Niemnem, śród lasów, w gm. Wsielub, o 2 1 2 w. od dóbr Moryń, ma około 1 włóki obszaru. A. Jel. Siniec, uroczysko na gruntach wsi Minejki, w pow. radomyskim. Sinieciówka, wś, pow. grodzieński, w 5 okr. poi, gm. Berszty, o 43 w. od Grodna. Sinieja, ob. Sina. Sinieńskie al. Rożdestwieńskie, wś przy ujściu Gubernatorki do Wołgi, pow. samarski gub. t. n. , o 41 w. od Samary, ma 505 dm. , 2644 mk. , 7 garbarni, 5 kuźni, olejarnię, przystań na Wołdze. Sinierzyca al. Sinieżyca, rzka w pow. nowogródzkim, ob. Sienieżyca, Siniewica, wś nad rz. Osówką, dopł. Mołczadzi, pow. nowogródzki, w 2 okr. pol. horodyszczańskim, gm. Koszelewo, ma 2 osady. Siniewicze i. wś i dobra, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 4 okr. poL, gm. Narojki, o 50 w. od Bielska. 2. S. , wś, pow. wołkowyski, w 5 okr. pol, gm. Piaski, o 37 w. od Wołkowyska. Siniewka, wś nad rzką Hrunią, pow. hadziacki gub. połtawskiej, o 23 w. od Hadziacza, ma 329 dm. , 2490 mk. , gorzelnię, warzelnię saletry. Siniewodsko rus. , ob. Synowucko. Siniło al Sieniło, wś i dobra nad rz. Swi słoczą, pow. ihumeński, w 2 okr. pol smiło wickim, gm. Pereżyry, par. kat. Koreliszcze o 3 w. , przy trakcie poczt. mińskoihumeń skim, o 17 w. od Mińska. Wś ma 45 osad peł nonadziałowych, 171 dusz wyłącznie katol; grunta szczerkowoglinkowate, urodzajne; łą ki obfite, w większej części dwukośne. Fol wark, 26 włók, niegdyś dziedzictwo Prószyńskich, w drugiej połowie b. stulecia nabyty przez Kornelego Pelikszę i wtedy włościanie robili pańszczyznę do domin. Górki, następnie przeszedł na rzecz skarbu, od 1869 r. Łu czyńskiego. A. Jel. Sinin, ws nad rzką Wabią, pow. starodubski gub. czernihowskiej, o 25 w. od Staroduba, w pobliżu drogi poczt. z Pohara do Staroduba, ma 66 dm. , 503 mk. Siniów al. Siniowa, w dok. Sieniów, sioło, pow. rówieński, na płn. wschód od Hoszczy. Siniowa, pow. rówieński, ob. Siniów. Sinitycze, wś, pow. brzeski, w 4 okr. pol, gm. Dmitrowicze, o 47 w. od Brześcia. Siniucha, rzeka w gub. witebskiej, ob. Sina. Siniucha, zaśc, pow. wilejski, w 2 okr. pol, o 51 w. od m. Wilejki, 1 dm, , 5 mk. kat. Siniucha al Sine wody, Sinia woda, rzeka na pograniczu gubernii kijowskiej i podolskiej z chersońską, powstaje z połączenia rz. Wisi Wielkiej długiej 135 w. i Tykicza Uhorskiego 100 w. dług. , tak że nie wiadomo, czy uważać ją należy za przedłużenie pierwszej czyli też drugiej. Tworząc granicę naturalną pomiędzy gub. kijowską i chersońską, kieruje I się ku południowi i opuściwszy w biegu dal

Sinicyno

Sinicyno

Siniczanka

Siniczyno

Sinie

Siniec

Sinieciówka

Sinieja

Sinieńskie

Sinierzyca

Siniewica

Siniewicze

Siniewka

Siniewodsko

Siniło

Sinin

Siniów

Siniowa

Sinitycze

Siniucha