włók, przeszło 2000 parafian; filia p. w. św. Michała w Naczy z 1780 r. ; szkoła wiejska, st. pocz. i telegr. Gmina składa się z 8 okręgów starostw wiejskich, ma 664 osady włościańskie, 3449 włościan pł. męz. , posiadających 11, 077 dzies. Grunta lekkio, miejscowość lesista. Niegdyś S. wraz z domin. Nacza należała do Hlebowiczów, jak o tem świadczy dokument z 1533 r. , którym królowa Bona poleciła komisarzom sprawdzić krzywdy poczyniono Annie Jurjewnie Hlebowiczowej i wymierzyć jej sprawiedliwość ob. Skarbiec Daniłowicza, t. II, sir. 305, Nr. 2320. 2. S. , wś, pow. nowoaleksandrowski, w 3 okr. pol, o 55 w. od Nowoaleksandrowska. A. Jel. Siniawka, ruczaj w pow. kaniowskim, przepływa pod wsią Kazarynówka. Siniawka al. Sieniawka, wś przy ujściu rzki Rudy do Rosawy, pow. kaniowski, w 1 okr. poL, gm. Stepańce, par. kat. Rzyszczew, o 18 w. od Kaniowa, ma 1097 mk. W 1792 r. było tu 36 dm. i 366 mk. , w 1863 r. 586 dusz. Włościanie na mocy umowy wykupnej nabyli w 1863 r. 548 dzies. za 26, 068 rs. Cerkiew p. w. św. Jana Chrzciciela, wzniesiona w 1778 r. , rozszerzona w 1797 r. a z gruntu odnowiona w 1850 r. , uposażona jest 35 dzies. ziemi. Wś ta nowoosadzona w 1765 r. na gruntach sstwa kaniowskiego, należała następnie do dóbr Pszeniczniki, dawniej Poniatowskich, obecnie Szembeków. Siniawka, mko nad rzką Semkowką, pow. sośnicki gub. czernihowskiej, o 38 w. od Sosnicy, ma 396 dm. , 2688 mk. , 3 cerkwie, 2 jarmarki. W XVII w. mto sotnicze pułku czernihowskiego. Siniawska al. Sieniawska Słoboda, wś i fol. na praw. brzegu Niemna, pow. oszmiański, na pograniczu gub. mińskiej, w 4 okr. poL, gm. Derewno, okr. wiejski Siniawska Słoboda, o 28 w. od gminy a 140 w. od Oszmiany. Fol. ma 1 dm. , 10 mk. katol, wś zaś 44 dm. , 411 mk. praw. , 14 katol i 25 żydów w 1864 r. 170 dusz rewiz. ; kaplica praw. drewniana. Własność Chądzyńskich. W skład okręgu wiejskiego wchodzą wsi S. Słoboda i Antonów, w ogóle 203 dusz rewiz. Sinica, rzeczka w pow. bobrujskim, do pływ Siniei, zaczyna się za folw. Kliny, płynie w kierunku wschodnim moczarami lesistemi 12 w. , przyjmuje z prawej strony rzecz kę Kradówkę i zaraz ma ujście, o 1 1 2 w. od Osipowicz. A. Jel. Sinica 1. fol. i dobra nad Dzisienką, pow. dzisieński, w 4 okr. pol, gm. Stefanpol, okr. wiejski Sinica, o 31 w. od Dzisny, ma 1 dm. , 3 mk. ; własność dawniej Borowskich, następnie Pawłowa. W skład okręgu wiejskiego wchodzą wsi Czerepy, Małysze i Ostoboźe, w ogóle 88 dusz rewiz. 2. S. , karczma, tamże, 1 dm. , 3 mk. żydów. 3. S al. Siniczka, wś, pow. mozyrski, przy drożynie ze wsi Wysokoje do wsi Bujnowicz, w 1 okr. pol skryhałowskim, ma 18 osad. J. Krz. A. Jel. Sinica 1. rzeczka w pow. humańskim, dopływ rz. Jatrani, bierze początek na gruntach wsi Sinicy, przepływa pod wsiami Kuźmina Groblą, Ositną, Maksymowką, Jurkówka, Posuchówką, Kołodyste. 2. S. , rzeczka w pow. humańskim i bałckim, lewy dopływ Bohu. Bierze początek w pow. humańskim, około wsi Sinicy, przepływa pow. bałcki z północy ku południowi na przestrzeni 8 mil, obok wsi Trojanki, Józefówki, Szamrajówki, Mołdawki i pod Sabatynówką Sinicą uchodzi do Bohu. Przybiera od prawego brzegu Tawczankę i dwa potoki, od lewego Senkę i trzy potoki. Wraz z dopływami odlewa 43 stawów. 3. S. al S. Stara, rzeczka w pow. kaniowskim, prawy dopływ Rosi, do której uchodzi na pograniczu pow. wasylkowskiego, na zachod od Bohusławia, Sinica 1. wś, pow. bałcki, ob. Sabatynówka. 2. S. , wś u źródeł rzki t. n. , dopływu Bohu, pow. humański, w 1 okr. pol, gm. Kuźmina Grobla, o 12 w. od Humania, ma 262 mk. podług spisu z 1885 r. . Pochilewicz podaje 1309 mk. prawosł. i 18 katol oraz 2570 dzies. ziemi. Wś otoczona lasami, miała kaplicę kat. par. Humań. Jest tu cerkiew Bogosłowska, drewniana, z 1748 r. , uposażona 64 dzies. Dobra sinickie, składające się z wsi S. , Kuźmina Grobla i Ositna, mające 7127 dzies. , należały do Jełowickich, dziś bar. Korfa. Sinica al. Sinnica, Sienica, wś przy ujściu rzki Starej Sinicy do Rosi, pow. kaniowski, w żyznej okolicy, pomiędzy m. Taraszczą, Bohusławiem i Koszowatą, w 2 okr, pol, gm. Bohusław o 10 w. , o 66 w. od Kaniowa, ma 1533 mk. W 1863 r. było 170 dm. ,. 1204 mk. Cerkiew p. w. Zmartwychwstania, wzniesiona około 1746 r. , na miejsce dawniejszej z 1706 r. Podług miejscowego podania miejscowość ta przed wiekami miała świętną epokę, było tu bowiem kilka cerkwi i monaster grecki, który stał jakoby pomiędzy dziś jeszcze istniejącemi okopami. Miejsce to było utwierdzone przez naturę, albowiem rz. Sinica, wpadająca do Rosi, tworzy tu półwysep. Niewiadomo jednak kiedy to miasto znikło. Bardzo być może, że jeszcze za czasów Mendligireja 1482 r. owa pierwotna S. była do szczętu zniesioną, wówczas bowiem cały ten kraj zalegały już tylko same zgliszcza i pustki. Złowieszczy szlak najazdów czarny przeszedł po nim. Ukraina wszakże potrzebowała mieć na szlakach i przechodach tatarskich szczególnie czujną straż, któraby dawała szybkie hasło o zbliżaniu się ordy. Jakoż na S. , Kajnarach i Sawraniu stanęły strażnicze Siniawka Siniawka Siniawska Sinica