do 40. Według sprawozdania izby handlowoprzemysłowej lwowskiej z r. 1859 i 1867 zakład hutniczy składał się z jednego wielkiego pieca, 9 mt. wysokiego, z dwoma miechami, dwóch fryszerek i jednej kuźni u zach. stóp Siniaka. W r, 1865 spotrzebowano rocznie 55, 000 miar zwykłych węgli drzewnych, 8000 cetnarów rudy żelaznej, 5000 cent. ru dy żelaznej darniowej i 120 cetn. żelaza su rowego, z czego wyrobiono 725 cetn. surow ca po 2 złr. , 2000 cetn. żelaza lanego po 5 złr. , i 100 cetn. żelaza kutego po 7 złr. za cetnar. Wyroby zbywano w Stryju i Lwowie. Rudę kopią w 6 miejscach w obrębie gm. Skola, Korostowa i Huty Korostowskiej. Za kład ten powstał r. 1780 staraniem ówcze snego dziedzica Augusta Aleks. ks. Czarto ryskiego i nosi swoją nazwę od jego imienia, lecz dopiero po jego śmierci, za dziedzictwa Elżbiety z Czartoryskich księżnej Lubomir skiej, został r. 1786 puszczony w ruch. Około r. 1800 zarządzał nim J. Putiatycki, r. 1807 J. Madejski. Wówczas zbudowano wielki piec do przetapiania rudy Pamiętnik Lwowski, t. V, str. 127. Według sprawozdania urzę dowego z r. 1824 ErgaenzungsTabelle zu der Landund WasserStrassenkarte von Ga lizien und der Bukowina, str. 72 dostarcza ła fabryka rocznie 1500 cetn. surowca, 2000 cetn. żelaza lanego i 900 cetn. żelaza kutego. Robotników było 90. Około r. 1820 zatrzy mano fabrykę, która w ruch puszczoną zosta ła dopiero 1856, za dziedzictwa hr. Stan. Po tockiego, pod zarządem Leona Tatomira. W r. 1871 należał zakład wraz ze Skolem do hr. Eugeniusza Kińskiego, dziś do jego spadko bierców. Ob. Skole. Br. G. Siniaki, zaśc. nad rz. Zorą, dopł. Schy, pow. borysowski, w 1 okr. pol. i par. katol. Chołopienicze. A. Jel. Siniakowce, mylnie Sieniakowce, wś nad bezim. dopł. Uszki, pow. uszycki, okr. pol. Dunajowce o 18 w. , gm. , par. i sąd Mukarów, ma 96 osad, 308 mk. , 282 dzies. ziemi włośc, 2170 dworskiej z Kużelowa, cerkiew. W 1665 r. własność Romana Kara czowskiego, następnie dobra jezuickie, poczem Szydłowskich, dziś Wilczewskich. Dr. M. Siniakowo, wś, pow. łucki, na wschód od Łucka. Sinianka, rzka w pow. oszmiańskim, przepływa pod wsią Łosakin. Siniapa, wś nad jez. Saro, pow. sieński. Siniarzewo, dawniej, jeszcze wl789 r. , Swiniarzewo, wś, kol. i fol. nad doliną Bachorzy, pow. nieszawski, gm. Bądkowo, par. Siniarzewo, odl. 14 w. od Nieszawy; kol. ma 57 mk. , 98 mr. ; wś ma 181 mk. , 707 mr. ziemi dwor. 461 mr. roii i 122 mr, łąk i 38 mr. włośc. W 1827 r. było U dm. , 135 mk. W końcu XVI w. dziedzic wsi Filip Zakrzewski, najgorliwszy reformator, zabrał grunta plebańskie, kościół ograbił i następnie go zburzył. Dopiero Jan Umiński, dziedzic, wystawił w 1642 r. nowy kościół drewniany, który dotąd istnieje. . Jest on p. w. św. Jakuba Ap. Przy kościele dobudowano dwie kaplice. S. par, dek. nieszawski, 730 dusz. Siniaszki, wś nad rzką Wołmeczką, pow. miński, w 3 okr. pol. i par. kat. Kojdanów, gm. Rubieżewicze, ma 4 osady; grunta szczer kowe. A. Jel. Siniawa al. Siniawy, rzeczka w pow. zasławskim i ostrogskim, prawy dopływ Horynia. Wypływa z pod Minkowiec w pow zasławskim, płynie w kierunku zachodnim na Liszniki i pod Krupcem, powyżej Sławuty, uchodzi do Horynia. Siniawa al. Sieniawa, wś na praw. brzegu rz. Rosi, pow. wasylkowski, w 1 okr. pol. , gm. Ostrów, o 87 w. od Wasylkowa, 30 w. od B. Cerkwi st. pocz. i 15 w. od Taraszczy, ma 2388 mk. W 1863 r. było tu 1845 mk. prawosł. i 33 katol. Posiada dwie cerkwie drewniane p. w. Zmartwychwstania, z 1710 r. , uposażoną 47 dzies. i św. Mikołaja, z 1780 r. , uposażoną 39 dzies. , wzniesioną na miej sce poprzedniej z 1665 r. , spalonej przez Ta tarów. Do par. praw. należy ws Kamionka al. Rozhrebna o 2 w. odl. . Znajduje się tu cu krownia, założona w 1859 r. Wieś otoczona z trzech stron lasami, tylko ku rzece i nad brzeżnym łąkom ma widok otwarty. Około cerkwi Zmartwychwstania znajdują się ślady dawnego okopiska, w którem, podług miej scowego podania, bronili się mieszkańcy pod czas napadów tatarskich. O 2 w. na południe od wsi, śród lasów, znajduje się uroczysko zwane Monasterzyszcze, w którem, podług podania, przed najściem Tatarów miał istnieć monaster. Inne uroczysko nosi nazwę Boża Góra. Na miejscu dzisiejszej wsi miał się znajdować znaczny gród, zwany Sinielec al. Stryniawa, zburzony przez Tatarów. Należy do dóbr białocerkiewskich hr. Branickich. Za czasów Chmielnickiego mto sotnicze pułku białocerkiewskiego. J. Krz. Siniawka, małe jezioro w pow, bobruj skim, w pobliżu wsi Piotrowicze, w gm. Czernin. A. Jel. Siniawka 1. al. Sieniawka, mko z zarządem gminnym nad rz. Naczą, pow. słucki, w 2 okr. pol. i par. katol. Kleck o 16 w. , o 11 mil od Słucka, przy dawnej szosie moskiewskobrzeskiej i tr. pocz. nieświeskopińskim. Do 1874 r. należało do ordynacyi kleckiej ks. Radziwiłłów, odtąd do nieświeskiej; ma 105 osad, posiadających 6 1 4 włók gruntów; propinacya, młyny. Cerkiew p. w. św. Mikołaja, fundacyi ks. Radziwiłłów, ma gruntu około 4

Siniaki

Siniaki

Siniakowce

Siniakowo

Sinianka

Siniapa

Siniarzewo

Siniaszki

Siniawa

Siniawka