dwigi. Na następnym zjeździe w tymże roku wystąpili jako kandydaci Ziemowit, ks. mazowiecki, i Władysław, ks. opolski. Ostatecznie zgodnie z układem Koszyckim obwołano królową Jadwigę. W r. 1432 r. uznano na zjeździe panów syna Jagiełły, Władysława II następcą. W 1436 r. zatwierdzono tu pod przysięgą pokój zawarty z Krzyżakami. W 1445 r. po śmierci Warneńczyka zebrani panowie uznali królem Kazimierza Jagiellończyka. W 1452 r. przybyli na zjazd do S. posłowie z Litwy, domagając się ustąpienia Litwie ziemi łuckiej i Podola. Zjazdy te odbywają się prawie naprzemiany w Piotrkowic i S. Prócz wymienionych odbywały się jeszcze w latach 1425, 1432, 1434, 1435, 1437, 1447, 1450, 1456, 1475, 1479. Następnie przenoszą się do Piotrkowa. Na pierwszą połowę XV w, przypada moment największego znaczenia politycznego a zapewne i materyalnej pomyślności S. Z tego czasu pochodzą fundacye kościelne, jak utworzenie kollegiaty 1432 przy kościele parafialnym, szpitala i kościoła św. Ducha 1416 r. . Pożar 1447 r. zniszczył miasto. Cyfry opłat miejskich wskazują, że w końcu XV w. S. nie różnił się ludnością i zamożnością od Warty i Wielunia. W ciągu XVI i XVII w. jest S. ogniskiem politycznym i sądowym województwa sieradzkiego. Sejmiki odbywają się jednak w Szadku zaś w S. tylko sądy i popisy rycerstwa. Wojny szwedzkie, w ciągu których kilka razy był zamek sieradzki zajmowany i opuszczany przez nieprzyjaciół, zrujnowały niezbyt zamożne miasto. Do reszty zniszczyły je wojska Karola XII. Ludność, utrzymująca się z rolnictwa przeważnie, nie mogła śród ciągłych zmian politycznych dojść do większej zamożności. Za czasów pruskich dopiero umieszczenie w S. władz sądowych i administracyjnych wprowadziło nowy żywioł do miasta. Według Holschego około 1800 r. S. był żle zabudowany, ludnośó przeważnie rolnicza, mury i wały w ruinie. Z władz mieściły się sąd, sędzia śledczy, urząd powiatowy, urząd podatkowy. Za księstwa warszawskiego jest miastem powiatowym w departamencie kaliskim, ma 2200 mk. Po utworzeniu królestwa jest miastem obwodowym, ma fabrykę sukna około 1820 r. . Sądy i sejmiki Zdawna odbywały się w S. sądy wiecowe iudicia ordinaria, generalia dla wojew. sieradzkiego i ziemi wieluńskiej. Przewodniczyli tym sądom dostojnicy arcybiskup, wojewoda, niekiedy król. Pozostały po nich akta od 1386 do 1438 z przerwami brak 21 lat; od 1439 do 1539 zaginęły, od 1540 do 1577 r. przechowały się z 12 lat pojedynczych. Z chwilą ustanowienia trybunału w Piotrkowie działalność tych sądów ustała. Sądy podkomorskie graniczne istniały do 1792 r. Akta przechowały się w Piotrkowie od 1596 do 1651 r. Sądy grodzkie, starościńskie, dla powiatu sieradzkiego i Szadkowskiego, rozwinęły się zapewne dopiero w XIV w. Akta ich przechowały się od 1405 do 1729 r. W drugiej połowie XV w. obok sądu grodzkiego powstaje w S. sąd ziemski, którego akta przechowały się od 1386 r. Jednocześnie zapewne rozpoczynają się zjazdy szlacheckie dla wyboru sędziów i urzędników ziemskich. Sejmiki dla wyboru posłów z wojew. sieradzkiego odbywają się w Szadku ale pospolite ruszenie zbiera się pod Sieradzem. W 1622 r. we wtorek po przewodniej niedzieli zebrało się z czterech powiatów 796 szlachty; na nieobecnych nałożono 500 grzyw. kary. W 1806 r. w grudniu stanęło, także z 4 powiatów, 1350 głów 9 chorągwi pospolitego ruszenia. Dekretem z 16 marca 1816 r. wyznaczony został S. na miasto sejmikowe. W 1818 r. odbył się pierwszy sejmik, na którym obrana posłem Józefa Walewskiego z Charłupi, W 1791 r. 10 sierpnia rozpoczął swe czynności nowo ustanowiony w S. sąd apelacyjny wydziału sieradzkiego dla 16 miast królewskich S. , Piotrkowa, Wielunia, Szadka, Radomska, Ostrzeszowa, Szczercowa, Tuszyna, Sulejowa, Pajęczna, Brzeźnicy, Bolesławca, Grabowa, Mstowa, Sokolnik; czynności jego trwały krótko. Akta dawnego sądu miejskiego radzieckiego przechowały się od 1432 do 1795 r. Zbiór wyroków starościńskich, wskutek apelacyi w sprawach miejskich, przechował się z lat 1570 do 1642 r. Komisya dobrego porządku czynną była w S. od 1789 do 1792 r. Akta jej spłonęły w pożarze miasta 1800 r. Zamek sieradzki stał zapewne w miejscu odwiecznego grodu, założonego między dwoma odnogami Warty i otoczonego bagnami. Wspomniane powyżej dziejowe wypadki, odnoszące się do S. , miały za widownią zamek. Choć od połowy XV w. znaczenie S. jako ogniska politycznego maleje, w zamku sieradzkim pojawiają się od czasu do czasu to dostojni goście, jak Elżbieta, żona Kazimierza Jagiellończyka przebywająca tu w 1454 i 1455 r. , to znowu polityczni więźniowie, jak Eliasz, syn wojewody wołoskiego, osadzony tu w 1433 r. przez Jagiełłę, to znowu w 1566 r. siedzi tu Joachim Synebann z Wismaru. W 1578 r. za starosty Zebrzydowskiego zamek spłonął, przyczem zginęło 10 ludzi. Następny starosta Bykowski odbudowywał powoli, lecz w 1593 r. dach się w nocy zawalił. O złym stanie budowli twierdzi fakt, iż tenże Bykowski wywiózł z zamku archiwa do kościoła WW. św. , aby były bezpieczne. W nocy z 3 na 4 listopada 1655 r. zajęli zamek Szwedzi, ode

Sieradz