6, 519 katol. Mieszkańcy zajmują się przeważnie rolnictwem, płody którego wystarczają na potrzeby miejscowo. Podług danych z 1870 r. pszenicy ozimej zasiano 1, 100 czet. , zebrano 4, 400; pszenicy jarej zas. 2, 900 czet. , zebr. 10, 700; żyta zasiano 29, 300 czet. , zebr. 84, 000; owsa zas. 26, 200 czet. , zebr. 96, 900; jęczmienia zas. 11, 500 czet. , zebr. 34, 900; tatarki zas. 500 czet. , zebr. 1, 400; innych gatunków zas. 3, 400 czet. , zebr. 11, 800; kartofli zasadzono 19, 300 czet. , zebrano 33, 100 czet. Pod uprawą konopi znajduje się 415 dz. ; średni zbiór z dziesięciny wynosi 28 pud. siemienia i 18 pud. pieńki, czyli w ogóle 11, 620 pud. siemienia i 7, 470 pud. pieńki. Z przemysłów gospodarczych, oprócz 12 gorzelni w r. 1864 było ich 30, istnieje fabryka serów na folw. Woronowo, wyrabiająca rocznie około 50 pud. sera szwajcarskiego, dalej młyny wodne, folusze i tartaki. Włościanie, oprócz rolnictwa, zajmują się dodatkowo przemysłom domowym dane ob. wyżej, 4899 z pomiędzy nich ścinaniem, obróbką i wywozem materyałów leśnych 4769 mężczyzn i 130 dzieci, używając do pomocy 6423 koni. Pod względem administracyjnym powiat dzieli się na 4 okręgi policyjne stany, z biurami w mku Czereja, Siennie, folw. Bereszewo i w mku Bóbr i 15 gmin Rasna, Czereja, Wysoki Horodziec, Zamoczie, Łukoml, Tołoczyn Zarzeczny, Moszkany, Pustyń, Łatyhowo, Obczuha, Kakowczyn, Bóbr, Lisiczyno, Ostrowno i Ulanowicze. Oprócz Sienna znajduje się w powiecie 7 miasteczek Bóbr, Czereja, Krupka, Łukoml, Obczuha, Ostrowno i Tołoczyn Zarzeczny. Pod względem oświaty znajduje się w powiecie szkoła powiat. 2klas. w Siennie w 1883 r. 5 nauczycieli i 45 uczniów, dalej szkoła paraf. lklas. w Siennie, ze zmianą dla dziewcząt 3 nauczycieli, 41 chłopców, 23 dziewcząt i 17 szkółek ludowych w tej liczbie U wspólnych dla chłopców i dziewcząt, do których w 1883 r. uczęszczało 491 chłopców i 37 dziewcząt. Służbę sanitarną spełnia 6 lekarzy 2 w 8. , 14 felczerów 2 w S. i 5 akuszerek 1 w S. . Szpitale znajdują się w S. na 16 łóżek i 4 szpitale wiejskie Niemojtany, Bóbr, Moszkany i Czereja z 56 łóżkami w ogóle, wreszcie 2 apteki w S. i Czerei. W środki komunikacyjne słabo jest uposażony powiat, nie posiada bowiem ani linii drogi źelaz. , ani też dróg bitych 1go rzędu. Przerzyna go tylko zwykła droga pocztowa, łącząca Orszę z Siennem, oraz drogi transportowe wiodące z S. do Witebska w granicach powiatu 38 w. i z S. do Bieszenkowicz w gubernii witebskiej długa 33 w. . S. połączone jest linią telegraficzną, długą na 72 w, z Orszą. Pod względem kościelnym było w powiecie w 1871 r. 62 cerkwie prawosł. 4 murowane, 1 dom modlitwy rozkolniczy i 4 parafie katol. Sienno, z kaplicami na cmentarzu grzebalnym w Purplewie, Wiadziec filia, Czereja, z kaplicami Bohatyr, Kolatki, Obczuha i oratoryum Mieleszkowicze i Bóbr, z kaplicą na cmentarzu grzebalnym. Sieński dekanat archidyec, mohylewskiej obejmuje prawie cały powiat sieński część należy do par. Tołoczyn w pow. orszańskim i zawiera 4 parafie, 6 kaplic, oratoryum i 5106 wiernych. Marszałkami szlachty pow. sieńskiego byli Łuskina Onufry h. Odrowąż 1781 83, Ciechanowiecki Jan h. Dąbrowa 1790, Wańkowicz Kacper h. Lis 1798 1800, Kłosowicz Jan h. Kłosy 1805 7, Sakowicz Cypryan h. Pomian 1809 11, Erdman Jan 1812 14, Staniszewski Antoni h. Pobóg 1817, Zdrojewski Leon h. Junosza 1818 1820, Slczanowski Kazimierz h. Topór 1822, Swiatski Józef 1858, Roszkowski Julian h. Dołęga 1863. Opis powiatu podały Mohil. Gub. Wied. Nr. 18 z 1869 r. . J. Krz. Sienno 1. wś w pobliżu Horynia, pow. rówieński, na wschód od mka Aleksandryi. Była tu kaplica kat. par. Tuczyn. 2. S. , pow. włodzimierski, w części połud. powiatu; w XV w. należało dc Duninów. Sienno 1. słoboda nad rzką Siniawką, pow. bohoduchowski gub. charkowskiej, o 9 w. na płn. zach. od Bohoduchowska, przy drodze transp. do Achtyrki. Ma 3958 mk. Małorusinów, 2 cerkwie, 4 szkoły, gorzelnię, nieznaczny jarmark. Powstało w XVII w. 2. S. , sioło nad rz. Woroneżą, pow. zadoński gub. woroneskiej, o 47 w. od Zadońska, ma 52 dm. , 606 mk. , cerkiew. Istniało już w połowie XVII w. ; w 1746 r. było tu 48 osad. Sienno 1. Senno, majętność w pow. bydgoskim, o 14 klm. na wsch. płd. od Koronowa i nieco dalej na płn. od Fordonia; par. katol. Dobrcz, prot. Koronowo, st. dr. żel. w Kotomirzu Klahrheim; ma z fol. Franciszkowem 20 dm. , 290 mk. 175 kat. , 115 prot. i 854 ha 723 roli, 110 łąk, 1 lasu; chów koni prusko litcwskich i bydła holenderskiego. W r. 1288 arcyb, gnieźn. Jakub zamienił dziesięciny z S. i włości leżących w granicach kasztelanii nakielskiej na dziesięciny, które klasztor byszowski pobierał z osad w okolicy Koła i Konina. W 1349 r. szła na S. granica między Kujawami a Pomorzem; w r. 1583 posiadali tu Slenieńscy 11 łan. osiadł. i 8 zagrod. Około r. 1793 był dziedzicem Wojciech Wysocki. 2. S. , wś, fol. i okr. wiejski, pow. wągrowiecki, o 5 1 2 klm. na płd. od Wągrowca poczta, par. Łęgowo, st. dr. żol. w Rogoźnie 15 klm. . W r. 1252 Przemysław I nadał klasztorowi owińskiemu, między innemi, częśó Sienna Kod. Wielkop. , n. 303, następnego zaś roku zamienił połowę Sienna dział Cu.

Sienno