wek Duży os. 30, mr. 641; Sarnówek Mały os. 8, mr. 182; Karolów al. Karolinów os. 11, mr. 310; Aleksandrów os. 8, mr. 155; Eugieniów os. 46, mr. 963; Dąbrowska Dąbrowa os. 15, mr. 290; Adamów os. 25, mr. 504. Pierwotnie wieś królewska, S. zostało przez Władysława Jagiełłę zamienione na inne dobra z Dobiesławem na Oleśnicy h. Dębno, którego rodzina wkrótce w różnych stronach kraju pozakładała swe siedziby. Syn zapewne pierwszego dziedzica S. Jan Otha de Przoperow, podkomorzy przemyski i ststa sandomierski, otrzymał od Władysława Warneńczyka w 1441 r. , przywilejem w Budzie wydanym, zamek Olesko na Rusi. On prawdopodobnie założył na pewnej części obszaru S. miasto, pozostała częśó otrzymała nazwę Starej Wsi. Jednym z synów Dobiesława był głośny w dziejach kościelnych XV w. Jakub z Sienna, współubiegający się o biskupstwo krakowskie po śmierci Tomasza ze Strzepna, wyświęcony w Pińczowie 1461 r. , później arcybiskup gnieźnieński. Po śmierci Jana objęła S. wdowa Barbara z Chotczy, której Zygmunt pozwolił w 1512 r. pobierać z miasta pewne opłaty. Osada rozwijała się bardzo powoli dla braku warunków pomyślnych. W r. 1569 szosu in duplo dawało fl. 4 z ról miejskich i względem dziesięciny fl. 8, od rzemieślników fl. 1 gr. 18, od komorników gr. 24, czopowego na cały rok fl. 20 Pawiń. , Małop. , 326. W Woli Sienieńskiej siedzą Eustachiusz Krzyżanowski i Stanisław Okolski, a w Starej Wsi Kasper Grabski zapewne dzierżawcy. W 1628 r. Zygmunt III wydał przywilej ustanawiający w S. jarmarki. O podniesienie ubogiej osady starał się na gorliwiej dziedzic Jan Fajgiel, burgrabia zamku krak. , ktory uzyskał w 1776 r. u króla przywilej na targi i jarmarki w każdy pierwszy dzień miesiąca. Sprowadził on tu i osadził rzemieślników siodlarze, rymarze, lakiernicy, którzy wyrabiali nawet niezłe powozy. Kościół w S. istniał zapewne już na początku XV w. , pierwotnie był filią Chotcza; parafią założyć miał Dobiesław Oleśnicki w 1431 r. , a Zbigniew Oleśnicki zatwierdził 1452 r. erekcyą probostwa i sześciu mansyonarzy. Budowę nowego murowanego kościoła ukończono w 1483 r. Jestto budowla w stylu ostrołukowym, sklepiona, z oknami po jednej tylko stronie, dach kryty dachówką. Obok kościoła przy prezbiteryum dzwonnica murowana. Wielki ołtarz z drzewa, snycerskiej roboty, ma na skrzydłach ośm obrazów szkoły bizantyńskiej. Po prawej stronie ołtarza wmurowana w ścianę tablica erekcyjna z datą 1431 r. i rzeźba przedstawiająca fundatora klęczącego przed N. P. Maryą, za nim zaś stoi św. Zygmunt, obok klęczy małżonka a za nią św. Katarzyna. U dołu rzeźby horb Korczak. Dokoła napis łaciński gockiemi literami. Paprocki powiada, że Piotr z Radolina, biskup poznański, nastę pnie krakowski 1414, na prośbę królowej Jadwigi dziesięcinę wytyczną z Sienieńskiej Woli przeznaczył dla kościoła w S. Herby Rycer. , wyd. Turow. , 288. Wskazywałoby to na wcześniejszą erekcyę kościoła jeszcze w końcu XIV w. Zapewne około połowy XVI w. kościół został zamieniony na zbór. W cza sie wizyty bisk. Radziwiłła 1596 98 dzie dzic S. Sebastyan Sieniński zamknął kościół na klucz a sam wyjechał, polecając oświad czyć wizytatorowi, że nikt nic ma prawa do kościoła Bukowski, Hist Reform. , I, 681. Dopiero w XVIII w. kościół został zwrócony katolikom i za staraniem proboszcza Szembe ka otrzymał nową erekcyę od bisk. Załuskie go. S. par. , dek. iłżecki, 6817 dusz. S. gmina ma 15, 331 mr. obszaru, w tem ziemi dwor. 5761 mr. , 682 dm. 16 mur. , 5247 mk. , st. pocz. w Iłży. W skład gminy wchodzą Ada mów, Antoniów, Aleksandrów, Dąbrówka, Dębowe Pole, Eugeniów, Górki, Granica, Hie ronimów, H. Nowy, Kadłubek, Karolów, Ko chanówka, Krzyżanówka, Leśniczówka, No wa Wieś, Olechów, Piasków, Praga, Sarnó wek Mały, Sienno, Sienneńska Wola, Stara wieś, Tarnówek, Trzemcha Dolna, T. Górna, Trzemeska Wólka i Wodąca. Br. Ch. Sienno 1. os. , pow. koniński, gm. Brzeźno, par. Konin, 2 dm. , 9 mk. W 1827 r. 1 dm. , 7 mk. 2. S. , w XVII w. Szyenno, wś i fol. , pow. słupecki, gm. Ostrowite, par. Giwartów, odl. 10 w. od Słupcy; wś ma 2 dm. , 41 mk. ; fol. 2 dm. , 72 mk. W 1827 r. 11 dm. , 105 mk. W 1885 r. fol S. rozl. mr. 406 gr. or. i ogr. mr. 372, łąk mr. 21, nieuż. mr. 13; bud. mur. 8, drewn. 2; płodozm. 7 i 11 pol. Wś S. os. 10, mr. 13. W XVI w. łany dworskie dawa ły dziesięcinę do Giewartowa, kmiece zaś tylko meszne po 6 gr. z łanu Łaski, L. B. , I, 302. 3. S. , wś, pow. opoczyński, gm. Janków, par. Sławno, odl. od Opoczna 14 w. , posiada szkołę początkową, 10 dm. , 150 mk. , 293 mr. włośc. i 8 mr. dwor. Br. Ch. Sienno al. Sieńskie, jezioro w pow. sieńskim, pod mtem Siennem. Ma kształt podłużny, największa długość dochodzi do 7, szerokość zaś około 1 w. ; zajmuje 360 dzies. Brzegi wyniosłe, pokryte łoziną, w niektórych miejscach lasem; dno piaszczyste; głębokość dochodzi do 10 saźeni. Do jeziora wpada rzka Sienna, wypływa zaś bezim. ruczaj, J. Krz. Sienno, mto powiat. gub. mohylewskiej, nad jez. Sienno, przy ujściu do niego bezim. rzeczki, pod 54 49 płn. szer. a 47 23 wsch. dłg. od F. , odległe 147 3 4 w. od Mohylewa traktem poczt. , 113 w. zaś drogami bocznemi a 60 w. od Witebska. W 1880 r. było

Sienno

Sienno