w. A. G. Z. , XI, 5, 37, 58, 67 i in. składa się ze 125 dm. i 709 mk. 363 męż. , 346 kob. , 62 rz. kat. , 602 gr. kat. i 45 izrael. Obszar więk. pos. wynosi 332 roli, 34 łąk, 132 past. i 591 mr. lasu; pos. mn. ma 517 roli, 53 łąk, 46 past. i 10 mr. lasu. S. graniczy na zach. z Tyrawą Solną, na wsch. z Hołuszkowem, na płn. z Krecowem a na płd. z Woyskiem. Siemysłów Wielki i S. Mały, niem. Steinersdorf Gross i Klein, 1336 r. Steinerdorf, 1353 Steynerdorff, dwie wsi i fol. , pow. namysłowski. Posiadają kościół par. kat. S. Wielki, par. ew. Miedary. W 1842 r. S. Wielki miał 34 dm. , fol. , sołtystwo, 291 mk. 131 ew. , 2 żyd. , szkołę kat. , karczmę zwaną Broda; S. Mały miał 31 dm. , fol. , 247 mk. 121 ew. i 3 żyd. ; do fol. należała os. leś. Oziombel. Kościół par. istniał już w 1353 r. Sienadwór, pow. święciański, ob. Senadwór, Siencza, mko, pow. łochwicki gub. poł tawskiej, ob, Sencza. Leży przy linii dr. żel. romeńskokremenczugskiej i posiada stacyę pomiędzy st. Romaden o 22 w. a Łochwicą o 20 w. , odległą o 71 w. od Romen a 130 w. od Kremenczuga. Podług inwentarza dóbr ks. Jeremiego Wiśniowieckiego było tu 1403 gospodarzy i 31 kół wodnych. Miastem pułku łubiańskiego było aż do zniesienia hetmańszczyzny w 1764 r. Sienczuch, pow. bielski, gub. grodzieńskiej, ob. Radziszewo S. Sieńczyce wś, pow, piński, w 2 okr. poL, gm. Moroczna, ma 122 mk. , cerkiew paraf. ; własność Rodziewiczów. Ks. M. Siengilej, właściwiej Sengilej, mto pow. gub. symbirskiej, na prawym brzegu Wołgi, przy ujściu do niej rzeczek Siengilejki i Tuszonki, przepływających przez miasto i dzielących je na trzy części Staniczną pomiędzy rzeczkami, Butyrki za rzką Siengilejką i Wyborną, za rzką Tuszonką. S. , odległy o 57 w. na płd. wschód od Symbirska, przy trakcie poczt. do Samary, w 1867 r. miał 787 dm. 5 murow. , 3417 mk. 5 kat. , 15 rozkol. , 16 żyd. , 6 machom. . Było wówczas w mieście 2 cerkwi murow. , 104 składów towarów, 43 sklepów, szkoła powiat. , paraf. i żeńska, pensya prywatna, szkółka miejska, szpital miejski, st. poczt. , przystań na Wołdze, 89 rzemieślników, 4 nieznaczne fabryki 1 warzelnia łoju i 3 garbarnie. Dochody miejskie wynoszą od 6 do 10, 000 rubli, majątek zaś miasta stanowi dom, 2431 dzies. ziemi i 13 młynów wodnych na rzeczkach Siengilejce i Tuszonce. Mieszkańcy zajmują się pracą na przystani, wychodzeniem na zarobek, sadownictwem, ogrodnictwem i pszczelnictwem; do 50 osób zajmuje się rolnictwem. Prowadzą nadto dość znaczny handel zbożem i mąką. Miasto założone zostało w 1666 r. przez wwodę symbirskiego kn. Iwana Daszkowa jako stanica ko zacka ztąd nazwa środkowej części miasta; w 1780 r. sioło S. wyniesiono na stopień mia sta powiatowego. Sengilejski powiat, położony w płd. wsch. części gubernii, zajmuje podług pułk. Strelbickiego 111, 74 mil al 54071 w. kwadr. Powierzchnia wzgórzysta, zwłaszcza w części zach. i wschod. W części zachod. po wiatu przechodzi szereg wyniosłości, towa rzyszących prawemu brzegowi Wołgi. Przez część płd. i zachodnią przechodzi wyniosłość, stanowiąca dział wodny pomiędzy rz. Swiagą i jej dopływami a rz. Usą i prawym dopł. Syzranu. Wzdłuż Wołgi ciągnie się wąski pas formacyi jurajskiej, z którą bezpośrednio graniczy formacya kredowa; pozostałą część powiatu zajmuje formacya trzeciorzędowa eo ceniczna. W płn. zach. części powiatu prze waża gleba piaszczystogliniasta, w części zaś środkowej i południowej czarnoziem, z podło żem piaszczystem; w części wschodniej, w są siedztwie Wołgi, grunt jest glinkowaty i wa piliastokamienisty, wydający obfite zbiory pszenicy. Z rzek najważniejsza Wołga, prze pływająca wschodnią granicą powiatu; dalej idą Swiaga z Guszczą, Usa i Tomyszewka. Lasy zajmują 216, 000 dzies. czyli 1 2 część ogólnej przestrzeni. Najbardziej lesistą jest częśó zachodnia powiatu. W 1867 r. było w powiecie bez miasta 119, 195 mk. 7 kat. , 1478 rozkol. i 5488 machom. , zamieszkałych w 126 miejscowościach. Pod względem etno graficznym było 11, 3 Mordwinów, 4, 5 Czuwaszów i 4, 6 Tatarów. W 1868 r. było w powiecie 60 cerkwi 18 murow. i 9 mecze tów drewn. . Główne zajęcie mieszkańców stanowi rolnictwo, które z powodu urodzajno ści gleby wydaje zadawalniające płody; ho dowla bydła znajduje się na niskim stopniu. Nadto mieszkańcy zajmują się wyrabianiem wojłoków, wozów, sań, kół, rybołóstwem, wy palaniem potażu, pędzeniem smoły i dziegciu. Przemysł fabryczny dość rozwinięty; w 1868 r. było w powiecie 93 fabryk, zatrudniają cych 4309 robotników i produkujących za 1, 241, 163 rs. , z których ważniejsze 8 fabryk sukna, 2 gorzelnie, 1 zakład mycia wełny, 2 huty szklane i in. J. Krz. Siniach, rzka w pow. żytomierskim, dopł. Kamionki, wpadającej do Teterowa; uchodzi do Kamionki poniżej wsi Wilska. Sieniahówka al. Sieniachówka, wś, pow. zbaraski, o 10, 7 klm. od Zbaraża wszystkie urzędy, rz. kat. par. , poczta i tel. . Obszar dwor. 353, włośc. 600 mr. W 1870 r. 287 mk. , w 1880 r. w gm. 455 mk. , na obszarze dwor. 18; rz. kat. 66; gr. kat. par. Sieniawa 354 dusz. Właśc. pos. dwor. Wincenty Malina. Sieniakowa al. Syniakowa, domy w Wygnance, pow. czortkowski.

Siemysłów

Siemysłów

Sienadwór

Siencza

Sienczuch

Sieńczyce

Siengilej

Sieniahówka

Sieniakowa