Siemianowskie Koniuszki, ob. Koniuszki Siemianowskie. Siemiańska Maryanka 1. wś, pow. ostrzeszowski Kępno, o 14 klm. na płd. wsch. od Kępna, pod Siemianicami par. i poczta, wznies. 181 mt. n. p. m. ; stacya drogi żel. w Łęce o 3 1 2 klm. ; 18 dm. , 104 mk. 1 prot. i 74 ha 65 roli, 7 łąk. 2. S. , fol. do Siemianic 1 dm. , 33 mk. i leśniczówka 1 dm. , 6 mk. . E. Cal. Siemiany, wś, pow. rossieński, gm. Skawdwile, o 43 w. od Rossień. Siemiatycze, mko na praw. brzegu błotnistej rzki Kamianki, w pobliżu ujścia jej do Bugu, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 4 okr. poL, gm. Siemiatycze, odl. o 45 w. od Bielska a 162 w. od Grodna. Posiada zarząd policyjny dla 3 gmin powiatu siemiatyckiej, aleksandrowskiej i narojskiej, zarząd gminny, cerkiew paraf. , kośoiół kat. paraf. p. w. Wniebowzięcia N. M. P. , kościół ewang. , synagogę, 2 domy modlitwy żydowskie, targi co poniedziałek i czwartek, 2 jarmarki, fabrykę tytuniu, która w 1867 r. wyprodukowała 332 pud. tytuniu, 388 pud. tabaki, 51, 0001 sztuk cygar i 32, 000 sztuk papierosów; 2 niewielkie fabryki sukna. W 1878 r. było w S. 4634 mk. 2099 męz. i 2535 kob. , w tej liczbie 3600 żyd. W 1775 r, było tu 285 dm. , w 1793 r. zaś przeszło 300 dm. i 3500 mk. , w większej połowie żydów. Par. prawosł. , dekanatu błahoczynia drohiczyńskiego, ma 2995 wiernych, cerkiew paraf. i filialną oraz kaplicę cmentarną. Kościół katol. wzniesiony z muru w 1637 r. przez ks. Lwa Sapiehę, na miejscu dawnego drewnianego z 1513 r. , fundacyi Michała Kmity z Chożewa, oddany został przez Michała Sapiehę, pisarza w. litew. , misyonarzom, z obowiązkiem obsługiwania parafii. Par. katol. , dek. bielskiego, ma 3310 wiernych i kaplicę na cmentarzu grzebalnym. W początku XV w. S. należały do Kmitów z Chożewa. Kazimierz Jagiellończyk nadał je wojewodzie wileńskiemu Olechnie Aleksandrowi Sudymontowiczowi z Chożewa, od którego, jako wiano córki jego Olechny, przeszły do Mikołaja Tęczyńskiego. Olechna aktem spisanym w Lubomli w 1522 r. w niedzielę p. św. Janie a potwierdzonym przez Zygmunta I w Brześciu w tymże roku, zapisała S. córce swej Annie, żonie kasztel. sandomierskiego Szydłowieckiego. Wkrótce jednakże bracia jej Andrzej, wwoda krakowski, i Jan, ruski, odkupili od niej te dobra, bowiem w 1527 r. sprzedają S. z przyległościami za 8000 złot. litew. pisarzowi królewskiemu i podskarbiemu w. ks. lit. Bohuszowi Bohowitynowi. Z ręką córki jego Anny, żony Stanisława Tęczyńskiego, powróciły S. w dom Tęczyńskich, poczem, również drogą wiana za Katarzyną Tęczyńską, przeszły na krótko w posiadanie kn. słuckiego Jerzego Olelkowicza. Katarzyna z Tęczyńskich owdowiawszy, wyszła powtórnie za Krzysztofa Radziwiłła, wwodę wileńskiego, wnosząc mu S. W 1542 r. przywilejem wydanym w Wilnie Zygmunt August, wynagradzając zasługi Stanisława Tęczyńskiego, nadał S. prawo miejskie, dozwolił mieszkańcom rządzić się prawem magdeburskiem, wyłączył ich z władzy sądowej wojewody, kasztelana, ststy i sędziów ziemskich, ustanowił 3 jarmarki doroczne i targi tygodniowe w czwartek, w końcu, dla szybszego rozwoju miasta, uwolnił mieszczan na lat 12 od wszelkich podatków i ciężarów. W 1650 r. Tęczyński określił wzajemno stosunki mieszczan do dworu i dziedziców Siemiatycz. W 1554 r. na prośbę owdowiałej ks. słuckiej Katarzyny Olelkowiczówny Zygmunt August dozwolił wystawić most na Bugu naprzeciw S. i ustanowił opłatę mostowego od koni, wołów, wozów z towarami komięg i innych statków wodnych. Od Radziwiłłów przeszły S. do Sapiehów, którzy często tu przebywali, mając piękny pałac z obszernym ogrodem. Z Sapiehów dziedzicami 8. byli Benedykt Paweł, podskarbi i pisarz ziemski w. ks. lit. , Michał, pisarz w. k. lit. i Aleksander. Z tych Michał sprowadził tu misyonarzy i około 1725 r. wystawił im wspaniały klasztor i wzniósł kościół W r. 1753 r. 8. , jako wiano za Anną Sapieżanką, dostały się wwodzie bracławskiemu ks. Jabłonowskiemu. Ks. Jabłonowska nie szczędziła nakładów aby podnieść 8. i uczynić je ogniskiem handlu. W tym celu wymurowała ogromny dwupiętrowy ratusz ze sklepami i wyjednała u króla W 1789 r. ustanowienie 4niedzielnego jarmarku na św. Annę. Założyła drukarnię, bibliotekę, gabinet hist. naturalnej, zbiory starożytności, wiele fabryk, szkołę akuszerek. Nadto troskliwie starała się o polepszenie losu swych włościan między innemi istniała tu kasa pożyczkowa i zaprowadzenie w dobrach starannej administracyi. Król Stanisław August gościł tu w 1777 r. a następnie od 3 do 5 grudnia 1793 r. , powracając z sejmu grodzieńskiego. Po śmierci Anny Jabłonowskiej w 1801 r. S. dostały się Mejznerowi a następnie drogą wiana gen. Fenshave, w ręku spadkobierców którego i obecnie się znajdują. W kościele siemiatyckim był piękny obraz N. M. P. i św. Wincentego a Paulo, pędzla Czechowicza. W 1803 r. zbiory zgromadzone w pałacu siemiatyckim zakupił cesarz Aleksander I za 50, 000 dukatów. Pożar w lutym 1863 r. zadał dotkliwą klęskę miastu. Podług Węgierskiego Slavonia reformata, str. 149 była w S. szkoła ewang. , na mocy czego przypuszcza Łuka Siemianowskie Koniuszki Siemianowskie Siemia Siemiany Siemiatycze