tockich, następnie Świejkowskich, obecnie Szuszkiewiczów. Dr. M. Sielnica, wś, pow. brzozowski, w okolicy podgórskiej i lesistej, na prawym brzegu Sa nu, u ujścia pot. Roztoki, 7, 4 klm. na płd. za chód od Dubiecka, Par. rz. kat. w sąsiedniej Dylągowy na płd. zach. a gr. kat. w Pawło komie, z którą graniczy na płn. Do wsi nale żą osady Zasanie na lew. brz. Sanu i Laszki na płd. od wsi, nad pot. t. n. Na płd. grani czy S. z Piątkową, na wschod z Polchową i Podbukowiną. Od płd. i wschodu otaczają wś lasy. Ma 121 dm. 4 na obszarze więk. pos. , 724 mk. 369 męż. , 747 kob. ; 697 rz. kat. , 24 gr. kat. i 3 izrael. Pos. większa Cypr. Ja worskiego wynosi 169 mr. roli, 46 mr. łąk, 76 mr. pastw. i 475 mr. lasu; pos. mn. 665 mr. roli, 23 mr. łąk, 209 mr. pastw. i 22 mr. lasu. Mac. Sielnica, węg. Sielnicz, mtko w pow. mikułaskim, hr. liptowskiem, nad Kwaczanką, wchodzącą tu od płn. z Kwaczan i Dłuhej Łuki i płynącą ramionami, które łączą się poniżej w jedno łożysko i uchodzą do pobliskiego Wagu poniżej Nieżytowiec. Na płn. leżą Bernice, na zach. Prosek i Zadziele, na płd. Nieżytowce i Paryżowce a na wschód Tarnowiec. Obszar obejmuje 4258 kw. sąż. kat. W 1880 było 153 dm. , 823 mk. Słowakow. Wzn. wsi 562 mt. npm. Par. łac. w Tarnowcu; we wsi kościół łac. filialny. W r. 1878 rz. katol. 116, ewan. 806, un. 22, żyd. 15, razem 959. Par. ewan. w miejscu założona r. 1783. Według szem. ewan. z r. 1880 par. ta liczyła w miejscu ewan. 727. Szkoły ludowe w miejscu 66 ucz. ewan. , w św. Annie 30, św. Maryi 15, Isypowcach 12; dochodzących uczniów do tych szkół 74, razem 197. Z kaznodziejów protest. pierwszym r. 1575 był Paweł, który r. 1580 brał udział w synodzie w Kremnicy; 1584 Marcin Vespertinus, 1586 Paweł Barachy, 1611 Stan. Bresztowski, poprzednio dyakon w Lupczy Niemieckiej, 1620 Mikołaj Accipitrini, powołany tutaj z Rożenia f 1632, 1633 Jan Braxatorys Hlinicenus, później kaznodzieja w Tarnowcu 1643, 1651 Andrzej Palik, 1667 Mikołaj Parszycyus 1667, 1790 Jan Migyelka, 1819 Jakub Hrobony, rodem z Garłuchowiec na Śpiżu. St. pocz. w miejscu. Urząd podatk. i sąd pow. św. Mikulasz. Br. G. Sielnice, góra, ob. Selnice. Sielnicka Hora i Sielnicki Hrad, dwa szczyty w zachodnich odnogach Tatr Liptowskich, w hr. liptowskiem, w ścianie odrywającej się od głównego grzbietu Tatr na płd, , na rozdziale dolin Kalamiczanki i pot. Malacińskiego. Pierwszy szczyt na płn. wznosi się 1051 mt. , drugi na płd. 1001 mt. npm. Br. G. Sielobodka, zaśc, pow. wilejski, w 1 okr. poL, gm. i okr. wiejski Lebiedziewo, o 10 w. od gminy, 8 dusz rewiz. Sielowce, wś, pow. wilejski, w 1 okr. pol, gm. i okr. wiejski Horodek, o 7 w. od gminy a 43 w. od Wilejki, przy b. dr. pocz. z Mołodeczna do gr. pow. mińskiego, ma 19 dm. , 171 mk. w 1864 r. 69 dusz rewiz. . Sielpia Wielka, fol. i os. fabr. , S. Mała, wś włośc. i os. leś. , w XVI w. Szilpie Ruda, nad rz. Pilicą, pow. konecki, gm. Grodzisko, par. Radoszyce, odl. 9 w. Końskich. Posiada szkołę początkową, kopalnie rudy żelaznej i rządowe fabryki żelaza, młyn wodny, W 1875 r. wyrobiono 74, 561 pud. żelaza kutego i 182 pud. drutu i wyrobów żeL W 1869 r. pracowało tu 56 robot. i wyprodukowało za 68, 700 rs. Surowca dostarczały zakłady w Bzinie. Fol. i os. fabr. mają 32 dm. , 195 mk. , 372 mr. ; wś 15 dm. , 68 mk. , 223 mr. włość i 1 m. rząd. ; os. leś. 2 dm. , 9 mk. , 15 mr. W 1827 r. 20 dm. , 67 mk. Według reg. pob. pow. chęcińskiego z r. 1573 Szilpie Ruda, wś arcybiskupia, należąca do klucza kurzelowskiego, miała 3 zagr. z rolą Pawiński, Małop. , 273. Sielsk, fol. i młyn koło Czartoryi, w Podniestrzanach, pow. bóbrecki. Sielski Potok 1. powstaje w obr. gm. Szlachtowy, pow. nowotarski, w Beskidzie dunajeckopopradzkim, z pod Małej Przehyby 1175 mt. ; płynie wąską dolinką, nad którą od wsch, rozposciera się połogie wzgórze Sa cha góra 1080 i 970 mt. , wprost na płd. , przepływa Szlachtową i wpada z praw. brz. do Ruskiej, dopł. Dunajca. Długi 7 klm. Dno kamieniste, wody rwące. 2. S. , potok, pow staje na płn. od wsi Słobódki, w pow. kału skim, w lesie na Bodostowie 354 mt, , płynie leśnym parowem na wschód, potem na płd. wsch. przez wieś Przewoziec, poniżej której uchodzi do Łomnicy z lew. brzegu. Długi 6 klm. Br. G. Sielskie Ramutowo, ob. Ramutowo. Sielskie, jezioro, któro wraz z jez. Słomianem; zlewa się przez rzekę Toropę do Dźwiny. Sielszczyzna, zaśc, pow. borysowski, w 2 okr. poL i par. katol. Łohojsk, gm. Hajna, ma 2 osady. A. Jel. Sieluki al. Siluki, wś włośc. nad Gawiją, pow. oszmiański, w 3 okr. pol. , gm. Dziewieniszki, o 32 w. od Lidy a 7 w. od Dziewieniszek, ma 3 dm. , 32 mk. katol. W spisie z 1864 r. podano wraz z zaśc Dobromyśl 13 dusz rewiz. Należy do dóbr skarbowych Sieluki Gudele. Sieluń, w dok. Selunium, Schelun, wś, fol. i dobra rząd, majorat nad rzką t. n. Sikorką, niedaleko jej ujścia do Narwi, pow. makowski, gm. Sieluń. Leży przy drodze bitej warszawskokowieńskiej, o 88 w. od Warszawy a 34 1 2 w. na płn. wschód od Pułtu Sielnica Sielnica Sielnice Sielnicka Sielobodka Sielowce Sielpia Sielsk Sielski Sielskie Sielszczyzna Sieluki Sieluń