Fol. Podlisy należał dawniej do dóbr Sokul i był własnością Bożeniec Jełowickich. Znajduje się w nim cerkiew p. w. św. Dymitra, niewiadomej fundacyi, uposażona zapisem ziemnym w 1745 r. d. 17 lutego przez ówczesnych właścicieli Marcina i Franciszkę z Prażkowskich Bożeniec Jełowickich, chorążych czernihowskich. W Podlisach znajduje się uroczysko Kopciów Gaj, nazwane tak z powodu, że przebywał w niem ze swą brygadą gen. Józef Kopeć, dążąc dla połączenia się z Kościuszką. 3. S. , sioło nad Żerewą, pow. owrucki, na płd. zachód od mka Narodycze. 4. S. , w dokum. Sielce, sioło nad Horyniem, pow. rówieński, na płn. wschód od mka Dąbrowicy; niegdyś we włości dąbrowickiej pow. pińskiego. Wspomniane w Pamiat. kn. Kurbskiego I, 276. 5. S. , wś, pow. włodzimierski, w pln. stronie mka Drużkopola, st. p. Włodzimierz. Posiada kościół paraf. kat. p. w. św. Trójcy, w 1668 r. wzniesiony z muru przez Helenę ks. Sapieżynę. Par. kat. , dek. włodzimierskiego, 558 dusz. Kaplice w Rusnówce i I Biskupickiej Rusnówce. A. K. Ł J. Krz. Sielec 1. al. Siłeć, Sełeć, część Chocimirza, w pow. horodeńskim. 2. S. , wś, pow. przemyski, 5 klm. na płd. wsch. od Przemyśla sąd, st. dr. żeL, poczta i tel. . Na płn. zach. leżą Bakończyce, na płn. Przemyśl przedmieście lwowskie, na wschód Krowniki, na płd. Nehrybka, na zach. Przemyśl część Podgórza. Płd. wschodni narożnik wsi przepływa Wiar, dopł. Sanu. Kolej żeL przebiega środkiem obszaru. Własn. więk. ma roli or. 125, łąk i ogr. 28, past. 9, lasu 4 mr. ; wł. mn. roli or. 260, łąk i ogr. 34, past. 31 mr. W r. 1880 było 44 dm. , 286 mk. w gm. , 2 dm. , 29 mk. na obsz. dwor. 36 rz. kat. , 260 gr. kat. , 19 izrael. ; 260 Rusinów, 54 Polaków, 1 Niemiec. Par. rz. kat. w Przemyślu, gr. kat. w Nehrybce. We wsi jest cerkiew. Wś S. założono na czterech łanach, danych miastu przez Jagiełłę przywilejem z d. 1 paźdz. 1389 r. , by takowe należały do wójtowstwa przemyskiego. Wś stanowiła dotacyą wójta, dopóki rząd austryacki nie wcielił jej do funduszu kryminalnego a później sprzedał przez licytacyą. 3 S. , wś, pow. samborski, 13 klm. na płd. wschód od Sambora sąd i urz, pocz. . Na płn. leży wieś Szade, na wschód Horodyszcze i Stupnica, na płd. Mokrzany część Hołodówka, na zach. Olszanik części wsi Trojany i Słoboda. Wś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Bystrzycy i jej dopływu Czerchawy. Bystrzyca wchodzi tu od płd. z Hołodówki, a płynie do Stupnicy; Czerchawa wchodzi od płd. zach. z Olszanika a płynie przez płn. częśó obszaru do Horodyszcza. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru 342 mt. . Dolina Bystrzycy wznosi się do 309 mt. ; na płn. punkt jeden 302 mt. Własn. więk. ma roli or. 107, łąk i ogr. 39, past. 4, lasu 156 mr. ; wł. mn. roli or. 809, łąk i ogr. 157, past. 217, lasu 207 mr. W r. 1880 było 172 dm. , 734 mk. w gm. , 9 dm. , 47 mk. na obsz. dwor. 657 gr. kat. , 32 rz. kat. , 85 izr. , 7 innych wyznań; 728 Rusinów, 50 Polaków, 3 Niemców. Par. rz. kat. w Dublanach, gr. kat. w miejscu, dek. mokrzański, dyec. przemyska. We wsi jest cerkiew. A. D. 1538 donat Magnificus Petrus Odrowąż Weryży et illius successoribus, curiam alias dworzyszcze Waczewo in villa Sielcze, cum pratis, agris, silvis, mericis, robetis, mellificiis, earumque decursibus, ad dictam aream Waczewo spectantibus, tum etiam Gurdium, alias Potok Uruszny nuncupatam, inter prata ejusdem areae decurrens cum ambabus ryppis. Quam donationem Sigismundus Augustus rex approbat A. D. 1559 Rkp. Ossol. , Nr. 2837, str. 81. Według miejscowego podania poczęła się w S. ludność osiedlać od czasu, kiedy niejakiemu Dżurdżowi nadano część pola, tak zw. Dżurdżowską górę. Za Jana Kazimierza, po uśmierzeniu buntów kozackich, nadano drugą częśó wsi niejakiemu Skrebeciowi, atamanowi kurennemu. Od pierwszego z tych osadników pochodzi szlachecka rodzina Sieleckich z przydomkiem Dżurdż, od drugiego Sieleckich Skrebeciowiczów. Z czasem osiedliło się tu dwadzieścia kilka rodzin szlacheckich, a obok tego nadano trzecią częśó wsi włościanom za opłatą czynszu do skarbu. W r. 1789 sprzedała kamera częśó rustykalną. Są ślady, że parafią założył i uposażył Michał Wiszniowiecki między r. 1669 a 1673 i w owym to czasie stanęła także cerkiew drewniana, zwana królewską. W r. 1713 oddzieliła się gromada szlachecka od włościan i zbudowała sobie nową drewnianą, dotąd istniejącą cerkiew, uposażyła ją gruntami i miała swego parocha. Były tu przeto dwie parafie. Cerkiew królewska, mała, źle zbudowana, podupadła, a około r. 1804 złączono obie parafie. We wsi jest szkoła etat. lklas. i kasa pożyczk. gm. z kapit. 204 złr. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr koron. , klucza zadniestrzańskiego, w ekonomii Samborskiej. W lustracyi z 1686 r. Rkp. Ossol. , Nr. 1255 czytamy str. 80 i 81 Ta wieś zasiadła na łanach 6 1 2 między temi jest popowskich ćwierć jedna, młynarska ćwierć jedna. Mają poddani pod sobą ciągłych ćwierci 14. Powinności tej wsi Na stróżę posyłają po 3 na cały tydzień. Na zażen chodzą raz do roku. Grabić siano i pleć ogrody pomagają kiedy potrzeba. Drwa świąteczne do zamku Samborskiego tak dają jako i Mokrzany. Przędą z pańskiego przędziwa. Czynszu płacą z pola przymiernego na rok zł. 24; z osiadłych ćwierci płacą z każdej na rok

Sielec

Sielec