ob. Zbiór dawnych dypl. mińs. gub. , wyd. 1848 r. , str. 68, Nr. 43. W 1632 r. 24 lutego Krystyna z ks. Wiśniowieckich Mikołajowa Malińska czyni zapis na Sielcu bazylianom kijowopieczerskim, tu przeniesionym, mianowicie kilku poddanych z gruntami, młyn na rz. Szczobi i drzewa bartnego ob. dokum. w Zbiorze dypl. mińskiej gub. , str. 166, Nr. 92. Monaster ten około 1620 r. został unickim; bazylianie w 1818 r. zbudowali nową cerkiew na miejscu poprzedniej, którą powrócono prawosławiu w 1839 r. , monaster zwinięto w 1842 r. a świątynię zaliczono do parafialnych. Obecnie parafia sielecka ma około 2200 wiernych; kaplice w Jurkowiczach z 1788 r. pod wez. Narodz. N. Maryi Panny i w S. pod wez. Zwiastowania. Część archiwum tego monasteru znajduje się w monasterze ladańskim Lada, pow. ihumeński. Co do monasteru bazylianek w S. p. w. Zwiastowania N. M. P. , to przestał istnieć 1726 r. a fundusz przeszedł we władanie bazylianów miejscowych. Ostatnią ksienią była Aleksandra Kulińska, zarządzająca teź monasterem w Mozyrzu. 19. S. , wś w dawnym pow. słuckim, zapisana na początku XVII w. przez Bohdana Dołmata monasterowi ceperskiemu, zamienionemu później na bazyliański i zamkniętemu w 1828 r. ob. Arch. Mikołaja, Istor. statist. opis. mins. epar. , str. 124 5. 20. S. , wś, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 2 okr. pol. , gm. Aleksin, o 23 w. od Bielska. 21. S. , wś, pow. kobryński, w 1 okr. poL, gm. Zalesie, o 9 w. od Kobrynia. 22. S. , mko i dobra nad Jasiołdą, przy ujściu rzki Bakszty, pow. prużański, o 28 i 27 w. na wschód od Prużany a 170 w. od Grodna, przy b. trakcie z Prużany do Słonima, w 1 okr. poL, gm. Sielec. W 1878 r. 2306 mk. 1126 męż. i 1180 kob. , w tej liczbie 932 żyd. Ma zarząd 1 okr. polic. dla 6 gmin sieleckiej, noskowskiej, rudnickiej, kotrzańskiej, dobuczyńskiej Ogrodniki i nikityńskiej Smolany, zarząd gminy, cerkiew, kaplicę katol. par. Siehniewicze, dawniej parafią dek. prużańskiego, dom modlitwy żyd. , szkołę ludową, szpital. W gminie powierzchnia płaska, bezleśna, gleba czarnoziemna z marglem. Niegdyś własność królewska, nadana w 1570 r. przez Zygmunta Augusta Annie z Radziwiłłów Kiszczynie, wwdzinie wileńskiej, która wychodząc za Krzysztofa Sadowskiego, zapisała swemu mężowi. Następnie S. powrócił w ręce Radziwiłłów, którzy założyli tu zbór helwecki. Przy zborze tym w 1603 r. był ministrem Wawrzyniec Pietrowiusz Laurentius Petrovius. W 1626 r. 10 maja podpisał konwokacyą w Orli kś. Łukasz Kozminiusz, kaznodzieja sielecki, imieniem kś. Adama Raszeckiego, na miejsce superintendenta żmujdzkieSłownik Geograficzny T. X. Zeszyt 115. go zesłanego. Podług wiadomości rękopism. z 1704 r. ksiądz żyje z gruntu, ma dwie wioski, teraz wniwecz obrócone. W 1733 r. poniosła tu klęskę część konfederacyi oszmiańskiej, zawiązanej na rzecz Stanisł. Leszczyńskiego przeciwko Augustowi III. W 1839 r. 9 lutego urodził się tu dr. Aleksander Okińczyc. W 1859 r. własność br. Zamoyskiej. W 1879 r. dobra S. i Jundziłłowicze w pow. słonimskim, mające 23, 470 dz. , nabyte zostały przez Gołcza. Same dobra S. mają 7000 dz. 5000 dz. lasu, 2 gorzelnie, 2 cegielnie, browar. Dekanat prawosŁ sielecki obejmuje 8 parafii, ma 8 cerkwi paroch. , 2 filialne, 2 kaplice cmentarne i 23, 465 wiernych. 23. S. , wś, pow. słonimski, w 5 okr. poL, gm. Dobromyśl, o 42 w. od Słonima. 24. S. , wś i dobra nad Ułą, pow. lepelski, naprzeciw Iwańska, gm. Boczejki, w 1863 r. 315 dusz rewiz. Należy do dóbr Boczejki, Pawła Ciechanowieckiego. Niegdyś attyn. Czaśnik, własność Słuszków, Łopattów, Wołodkowiczów, wreszcie Ciechanowieckich. Zastawnikami Sielca byli w 1681 r. Piotr i Maryanna Nieciszewscy, cześnikowie mozyrscy; 1700 r. Stefan Tyzenhauz, wwoda nowogródzki; 1701 r. Benedykt i Maryanna z Podbereskich Łuszczykowie, wojscy połoccy; 1704 r. Floryan i Felicyanna z Łuszczyków Pruscy, cześnikowic bracławscy; 1710 r. Jan i Bogusława z Ostrowskich Kirkorowie, podczasz. oszmiańscy; 1758 r. Michał Lutyk; 1760 Mikołaj i Barbara z Reuttów Chrapowieccy, ststowie pilwiscy; 1768 r. Sielawa; 1769 r. Michał Wołodkowicz; 1777 r. Piotr Sielawa. 25. S. , wś, pow. sieński, gm. Kakowczyn, ma 26 dm. , 78 mk. 26. S. , ob. Sielce. J. Krz. A. Jel. A. Ch. Sielec 1. przedm. mta Kaniowa. 2. S. , wś i dobra, pow. kowelski dawniej w pow. łuckim, gm. Wielick, o 6 w. na wschód od Mielnicy a 18 w. od Żołob par. kat. i st, dr. żol. kijowskobrzeskiej. Dobra miały 8323 dz. , z czego około 4000 dz. wydzielono włościanom. Jest tu cerkiew paraf. , wzniesiona w 1806 r. przez Tomasza Zakaszewskiego. Dawniej był także kościół i klasztor bernardynów. Do 1802 r. S. był attyn. dóbr Wielicka, będących 1543 r. własnością kn. Wielickich, w 1633 r. Mikołaja Malińskiego, podsędka łuckiego, dalej Józefa ks. Sapiehy, kraj czego litew. , którego żona Teofila z ks. Jabłonowskich, odłączywszy w 1802 r. od Wielicka attyn. S. , Podlisy, Uhły, Arsamowicze i Litohoszcz, sprzedaje za 25, 000 czerw. zł. Tomaszowi Zakaszewskiemu, sędziemu kowelskiemu. Po śmierci Zakaszewskiego dobra te przechodzą w dożywocie żonie jego Zuzannie ze Strzeleckich, dalej do syna ich Celestyna, następnie jego córki Anny hr. Antomowej Potockiej; dziś Stanisława Dowgiałły. 34

Sielec

Sielec