Poprzednio istniał tu kościół filialny do Strzepcza. Parafialnym został w 1864 r. i włączony do dek. mirachowskiego. W kościele znajduje się cudowna figura N. M. Panny, z drzewa, 1881 r. w Monachium odnowiona. Tak Pan Jezus jako i Matka Najśw, mają srebrne, pozłacane korony na głowie. Według podania pojawiła się Matka Boska najprzód w Mirachowie a przepłynąwszy jezioro we wielkiej jasności się ukazała. Zaczęto tedy dla cudownej figury stawiać kościół w Mirachowie. Podczas budowli ukazała się N. M. P. w wielkiej jasności w paprociowym krzaku w Sianowie i choć po dwakroć zanieśli ją do Mirachowa, ale ona i po trzeci raz do Sianowa wróciła. Wtedy wybudowali dla niej najprzód kaplicę a potem kościół. O doznanych łaskach świadczą liczne wota, których r. 1766 było 36; obecnie znajduje się ich w skarbcu jeszcze 16. Najgłówniejsze odpusty są w dzień Nawiedzenia i Narodz. N. M. P. Na te święta udzielił papież Pius VII zupełnego odpustu na wieczne czasy. W r. 1811 d. 5 lipca kościół zgorzał od piorunu. Cudowną figurę wyratowano i zaniesiono do kościoła w Strzepczu, ale po odbudowaniu kościoła przeniesiono ją znów w uroczystej procesyi do Sianowa ob. Cudowne obrazy przez kś. Fankidejskiego, str. 97 102. S. należy do starych osad. Znaleziono tu starożytne groby i popielnice ob. Zeitsch d. Westpreuss. Gesch. Ver. , VI, str. 5. Pierwotnie posiadała wś tutejsza prawo polskie. Krzyżacy, za których czasów S. należało do wójtowstwa mirachowskiego, nadali jej r. 1393 prawo chełmińskie. Już wtedy istniał tu kościół, bo w przywileju z tegoż roku otrzymuje proboszcz 2 wole radła dla fabryki kościoła, a na swoje utrzymanie od każdego czynszowego radła we wsi po 1 korcu żyta i tyteż owsa mesznego, oprócz tego wolne pastwisko razem ze wsią i wolne ryboł. w jeziorach przy wsi dla własnego stołu ob. tamże, str. 47. Dla bisk. kujawskiego zaś wyznaczono pół wiardunka od każdego osadzonego radła. Lokatorem wsi był Retke; przywilej ten wystawił komtur gdański Jan v. Rumpenheim w Mirachowie; odpis podaje w streszczeniu wizyt. Rybińskiego z r. 1780 str. 184. W przywileju r. 1398 prob. sianowski występuje jako jeden ze sędziów polubownych w sporze prob. w Stężycy z zarządem kościoła tamże, str. 48. R. 1424 otrzymuje S. nowy przywilej; od każdego radła płacono odtąd 1 grzyw, i 4 kury. Młyn istniał już za czasów krzyżackich jak i karczma, której przysługiwała propinacya i dla Staniszewa. Od r. 1434 czynszuie karczma 2 grzyw. Wolne drzewo miała cała gmina i to od każdego radła po 1 do 2 pni, ale każdy musiał wprzód o pozwolenie prosić. Za czasów polskich należało S. do sstwa mirachowskiego. Około r. 1480 spalił się kościół nowo pobudowany. Ówczesny bisk. Jakub nadaje w tym roku odpust jedenastu dni wszystkim tym, którzyby wypełniwszy zwykłe warunki, kościół pobożnie odwiedzili i jałmużnę udzielili ku jego wykończeniu ob. Wizyt. Rozdrażewskiego z r. 1583, str. 175. R. 1710 znajdował się kośoiół w opłakanym stanie, tak, źe według zdania wizytatora powinien być rozebranym. Do prob, należała 1 włóka i 7 łąk, także znaczny kawał roli tuż przy plebanii, dworznica zwany; w poblizkiem jez. miał ksiądz wolne rybołóstwo; mesznego pobierał ze wsi 4 kor. żyta i tyleż owsa ob. Wizyt. Szaniawskiego, str. 25. Podług wizyt. Rybińskiego z r. 1780 był kościół w bardzo dobrym stanie in statu eleganti; został bowiem niedawno temu staraniem prob. gruntownie odnowiony. W skład filii wchodziły Sionowo cum Młynisko z 54 mieszkańcami, między którymi było 40 komunikantów; Huta Sionowska, Huta Pomieczyńska, Pomieczyno i Hej tuz, Cieszonko, Staniszewo, Strzyżabuda, Mirachowo, Bącz i Olszowe Błoto i Głusino cum Stążki ob. str. 178 b. . Kś. Fr. Sianowód, futor, pow. latyczowski, par. Deraźnia. Sianowska Huta, niem. Sianowerhuette, wś na Kaszubach, pow. kartuski, pół mili na wschód od Sianowa. Wznies. 677 st. npm. , paraf. kat. Sianowo, st. p. i kol. Kartuzy o 1 1 4 mili. Razem z Hejtuzem 1885 r. 8 dm. , 44 mk. obejmuje 309 ha 231 roli orn. . W 1885 r. było 42 dm. , 55 dym. , 306 mk. Szkoła kat. miała 1887 r. 1 naucz, i 35 dziec. Dawniej należała S. H. do sstwa mirachow skiego. R. 1710 płacił każdy włościanin colonus 12 gr. mesznego ob. Wizyt. Sza niawskiego, str, 26; uwłaszczanie nastąpiło r. 1820. Kś. Fr. Sianowskie jezioro, na obszarze wsi Sianowo, łączy się z jez. Reskowskiem małą rzeczką, dopł. Łeby. Sianożatki, ob. Sienożatki. Sianożęć Wielka, folw. i gajówka na obsz. dwor. Remizowiec, w pow. złoczowskim. Sianożęci, fol. i leśn. w Rożyskach, pow. skałacki. Sianożęta 1. gajówka w Dubowioach, pow. tarnopolski. 2. S. , fol w Zwiniaczu, pow. czortkowski. Siańskie al. Szaińskie Jabłońskie i Tarnawskie, dwa szczyty na głównym dziale, między dolinami Sanu i Stryja. S. Jabłońskie wznies. 876 mt. na granicy Jabłonki Niźniej, Wyźniej i Sokolik, w pow. turczańskim. S. Tarnawskie nieco na płn. zach. od poprzedniego, na granicy Jabłonki Wyźniej, Tarnawy Wyźniej i Sianowód Sianowód Sianowska Huta Sianowskie jezioro Sianożatki Sianożęć Wielka Sianożęci Sianożęta Siańskie