Seroczynek, folw. , pow. sokołowski, gm. 1 Sterdyń, par. Seroczyn, ma 6 dm. , 16 mk Seroczyńska Wólka, wś i fol, pow. ostrołęcki, ob. Seroczyn 3. Seronitza dok. 1292, struga pod Tczewem ob. P. U. B. v. Perlbach, str. 441. Serogubowszczyzna, zaśc, pow. wilejski, w 1 okr. poL, gm. i dobra skarbowe Radoszkowicze, okr. wiejski Bachmetówka, o 3 w. od gminy, 4 dusze rewiz. Seroki 1. wś i fol. , pow. sochaczewski, gm. Seroki, par. Pawłowice, odl. 14 w. od Sochaczewa, mają szkołę początkową, 329 mk. W 1827 r. było 32 dm. , 310 mk. Istniała tu dawniej st. poczt. na trakcie z Warszawy do Torunia, między Błoniem a Sochaczewem, o l 3 4 mil za Błoniem. Dobra S. składały się w 1886 r. z folw. S. , Ludwików i Lisice, rozl. mr. 890 fol. S. gr. or. i ogr. mr. 575, łąk mr. 12, nieuż. mr. 25; bud. mur. 12, z drzewa 11; płodozm. 10pol. ; fol. Lisice, rozl. 278 mr. , stanowi oddzielne dobra, które przyłączone zostały do dóbr Seroki; fol. zaś Ludwików, rozl. mr. 427, od dóbr tych został odłączony. Wś S. os. 27, mr. 697; wś Granica os, . 13, mr. 289; wś Lisice os. 15, mr. 61. S. gmina, na leży do s. gm. okr. III w Sochaczewie, ma 8732 mr. obszaru i 2136 mk. 1867 r. . 2. S. , wś, pow. sierpecki, gm. Bieżuń, par. Lu tocin, odl o 16 w. od Sierpca, ma 36 dm. , 335 mk. , 905 mr. obszaru, wiatrak. W 1827 r. 19 dm. , 188 mk. Br. Ch. Seroki, zaśc. nad rz, Gawiją, pow. oszmiański, w 3 okr. poL, o 46 w. od Oszmiany a 18 w. od Dziewieniszek, 4 mk. kat. A. T. Serokomelska Wólka, ws i fol. , pow. łukowski, gm. i par, Serokomla, ma 20 dm. , 188 mk. , 682 mr. Wchodzi w skład dóbr Serokomla. Serokomla 1. 1552 r. Szerokomlya, osada miejska nad rzką Czarną, uchodzącą z praw. brzegu do Wieprza, pow. łukowski, gm. i par. Serokomla, odl. 24 w. na płd. zach. od Łukowa, około 6 w. na płn. zach. od Kocka st. poczt. , a do 8 w. od st. dr. żeL IwangródŁuków w Krzywdzie. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, urz. gminny, 96 dm. , 968 mk. , 2942 mr. ziemi należącej do mieszczan. W 1827 r. było 93 dm. , 652 mk. Nazwisko osady od herbu będącego odmianą Habdanka wskazuje na jej późne założenie a moze tylko i przekształcenie pierwotnej nazwy zapewne Hordzież przez nowoprzybyłego z za Wisły osadnika. W tych stronach spotykamy całą grupę takich osad, z nowemi nazwiskami rodowemi lub herbowemi Wieniawa, Rawa, Firlej. Przywilej miejski dla osady uzyskał około 1540 r. Kijeński, sędzia ziemski lubelski. W regestr. pobor. z 1552 r. powiedziano o S. ex eodem oppido noviter locato et adhucquc libertate gaudento percepte sunt maro. 2 gr. 24 Pawiń. Małop. , 404. Pozostała po wydzieleniu miejskiego obszaru część wsi wraz z przyległemi Czarna, Chrodzieża Hordzież, Kempie należały w 1580 r. cło Kijeńsktego Kyemsky. Mieli tu jednak częśó swą Firlejowie. Jakub Czegula z części panów Firlejów od 3 wł. osiadł. fl. 3, soszu duplo fl. 2 gr. 10 Pawiń. , Małop. , 425. Zdaje się, ze pierwotnie była to wś królewska; erokcyę parafii i kościoła przypisuje miejscowa tradycya królowi Władysławowi i odnosi do 1444 r. Dykc. Echarda nazywa S. dobrami lennemi, które na prawie dziedzictwa nabył w 1775 r. Ignacy Scipio, podstoli w. ks. litew. , za aprobacyą sejmową. Scipio założył tu piękny ogrod, wystawił pałac, za rzeką niedaleko od miasta. Po głośnej ruinie majątkowej Scipionów, posiadających liczne dobra w Lubelskiem, S. przeszła w ręce L. Estreichera. Pałac popadł w ruinę i został w znacznej części rozebrany. Kościół obecny pochodzi z 1760 r. Dziś S. należy do rzędu najbiedniejszych osad miejskich; targi i jarmarki się nic odbywają, ludność zajmują się rolnictwem i wyrobem płótna. Dobra S. Hordzież składały się w 1886 r. z folw. Hordzież, rozl. mr. 577 gr. or. i ogr. mr. 313, łąk mr. 41, past. mr. 4, lasu mr. 129, w odpadkach mr. 47, nieuż. mr. 43; bud. mur. 5, z drzewa 17; płodozm. 6 poL, las nieurządzony. W skład dóbr poprzednio wchodziły os. S. os. 135, z gr. mr. 2770; wś Wólka Serokomelska os. 20, z gr. mr. 771; wś Hordzież os. 38, z gr. mr. 827; wś Czarna os. 11, z gr. mr. 251; wś Zakępie os. 26, z gr. mr. 693. S. par. , dek. łukowski dawniej międzyrzecki, 1273 dusz. S. gm. , graniczy z gm. Białobrzegi i Łysobyki, ma 3695 mk. i 12, 906 mr. obszaru. Sąd gm. okr. V w os. Adamów o 7 1 2 w. . W skład gm. wchodzą Bielany, Bronisławów, Budziska, Charlejów, Czarna, Ernestynów, Hordzież, Józefów, Krzówka, Leonardów, Motwica, Poznań, Serokomla, Serokomelska Wólka, Sobieska, Zakępie i Zarzecze. 2. S. , u Długosza Sirokomla, wś nad Wisłą, naprzeciw Kazimierza pow. kozienicki, posiadała w XV w. kościół par. murowany p. w. św, Małgorzaty, fundacyi Bodzanty, bisk. krak. , który uposażył go dziesięcinami biskupiemi ze wsi Kijany. Wieś sama należała do Mikojała Janowskiego h. Serokomla. Dziesięciny dawano klasztorowi św. Krzyża ze 7 łan km. , wartości do 5 grzyw. Długosz, L. B. , II, 552. Gdy na obszarze wsi powstało w XVI w. miasto nazwane Janowiec od pobliskiej wsi Janowice, nazwa Serokomla wyszła z użycia. Wydawca Długosza mylnie odnosi powyższe szczegóły do miasta Serokomli w łukowskiem. Br. Ch. Seroczynek Seroczynek Seroczyńska Wólka Seronitza Serogubowszczyzna Seroki Serokomelska Wólka Serokomla