krowsk, par. Wigry, odl. od Sejn 13 w. , ma 21 dm. , 192 mk. W 1827 r. było 7 dm. , 68 mk. Należała do dóbr rządowych. Serniawa al. Sierniawy, wś, pow. chełmski, gm. Bukowa, par. Sawin. W 1827 r. 10 dm. , 67 mk. Semicka Wola al. Syrnicka Wola, wś, fol. i dobra nad rz. Wieprzem, pow. lubartowski, gm. i par. Serniki, odl. 4 w. od Lubartowa, posiada gorzelnię, młyn wodny. Dobra S. Wo la składały się w 1881 r. z folw. S. Wola, Serniki i Czerniejów, nomenkl. Marysin, rozl. mr. 4502 gr. or. i ogr. mr. 2119, łąk mr. 326, past. mr. 323, wody mr. 21, lasu mr. 1200, zarośli mr. 323, nieuż. mr. 184; bud. mur. 8, z drzewa 55, las nieurządzony, pokłady torfu. W skład dóbr poprzednio wchodziły wś S. Wola os. 187, mr. 2033; wś Serniki al Syrni ki os. 31, mr. 397; wś Ruskowola os. 119, mr. 1408; ws Chlewiska os. 28, mr. 383; wś Czerniejów os. 23, mr. 273; wś Podpałecznica os. 5, mr. 118. Br. Ch. Sernicz 1. Wielki, kol. i fol. nad jez. Powidzkiem, pow. słupecki, gm. i par. Ostrowite, odl. od Słupcy 16 w. ; kol. ma 12 dm. , 127 mk. ; fol. 3 dm. , 54 mk. 2. S. Mały, kol. , wś, młyn i fol. , pow. słupecki, gm. i par. Ostrowite, odl. od Słupcy 18 w. ; kol. wraz z wsią S. Mały liczy 21 dm. , 159 mk. ; os. młyn. 1 dm. , 7 mk. ; fol. 2 dm. , 55 mk. ; os. 1 dm. , 15 mk. Serniczki, wś, pow. piński, o 10 w. na płd. od Pińska, w 3 okr. pol. , gm. Lemieszewicze, przy drodze z Krystynowa do Pińska, ma 16 os. , 94 mk. ; własność Skirmuntów. A. Jel. Serniczki, wś, pow. włodzimierski, posiada kaplicę kat. par. Zaturce. Sernik, niem. Kaeseburg, leśnictwo w pow. czarnkowskim Wieleń, o 8 klm. na płd. wschod od Człopy. Serniki, wś, pow. lubartowski, ob. Syrniki. Serniki, wś i okolica szlach. nad rz. Stubłą, dopł. Styru, pow. piński, w 3 okr. poL stolińskim, gm. Radczysk. Jestto dawna osada. W skarbcu Daniłowicza pod 1449 r. czytamy, że król Kazimierz Jagiellończyk oddaje S. wraz z innemi posiadłościami w pow. łuckim niejakiemu Olizarowi Szyłowiczowi II, str. 194. Można przyjąć, że to te same S. , gdyż powiat łucki wrzynał się dawniej w Pińszczyznę. Na początku XVI w. S. trzymali w części Wielatyccy, jak o tem świadczy dokument królowej Bony z 1524 r. , potwierdzający nadania Zygmunta, Kazimierza i Aleksandra ob. ,, Rewizya puszcz, wyd. Wileń. Arch. Kom. , str. 259. W 1525 r. taż królowa Bona potwierdza dawny dokument na dworzyszcze w S. niejakiemu Nowoszowi tamże, str. 257. W r. 1537 wydaje przywilej rodzinie Paluchowiczów, mocą którego uwalnia ich od wszelkich danin i opłat, z warunkiem chodzenia na wojnę tamże, str. 286 Schedę Wielatyckich odziedziczyli po kądzieli Domanowiczowie, jak o tem świadczy dokum. królowej Bony z 1551 r. potwierdzający spadek tamże, str. 239. Niewiadomo kiedy w S. osiadła szlachta, pochodzi ona jednak podobno z Mazowsza i posiadła grunta na własność za wysługę wojenną. Mieszkają tu rodziny Machnowiczów, Sernickich, Paluchowiczów, Dubinów, Szałomyckich, Hornowskich, Szuszków, Boryczewskich, Kudernickich i inne. W skutek odosobnienia przyjęli wszyscy wyznanie wschodnie. Zajmują się rolnictwem, flisactwem, rybołówstwem i ciesielstwem, przeważnie przy budowaniu statków, nie są jednak pracowici. Używają pomiędzy sobą języka ludowego z przymieszką wielu słów polskich, mówią wszakże z obcymi chętnie po polsku. Stan ich umysłowy i obyczaje bardzo są zaniedbane. Okolica szlachecka, znajdująca się na prawym brzegu Stubły, ma 222 osad i 1356 mk. Cerkiew p. w. św. Dymitra, drewniana, wzniesiona w 1821 r. przez parafian, ma filię w Dubrowie p. w. Zmartwychwstania, około 1800 wiernych; paroch włada zaledwo paru morgami ziemi. Wieś na lewym brzegu Stubły, ma 50 os. pełnonadziałowych; za poddaństwa należała do Skirmuntów. Z powodu obfitości łąk mieszkańcy S. chowają dużo bydła i owiec. Opis S. wraz z charakterystyką mieszkańców podał J. I. Kraszewski w Wspomnieniach Polesia, Wołynia i Litwy str. 41 50, wydania paryskiego. A. Jel. Sernisko, jezioro w pow. biłgorajskim, na obszarze wsi Lipiny, ma 10 mr. obszaru i 18 stóp głębokości. Wody jego uchodzą do Tanwi. Sernowitz dok. , ob. Żarnowiec. Serock 1. os. miejska na prawym wyniosłym brzegu Narwi, naprzeciw ujścia rz. Bugu, pow. pułtuski, gm. Zegrze, par. Serock, odl. 21 w. na płd. od Pułtuska, 32 w. od Warszawy. Drogi bite łączą S. z Jabłonną o 18 w. i Nowogeorgiewskiem. Obecnie S. posiada kościół par. mur. , szkołę począt. , st. poczt. , około 200 dm. drewn. i 2500 mk. W 1827 r. było 100 dm. , 1008 mk. ; 1862 r. 140 dm. , 1979 mk. S. jest starożytną osadą, w obrębie dawnej kasztelanii pułtuskiej. Wymieniony już w akcie uposażenia klasztoru w Mogilnie 1065 lub 1165 a jako gród warowny występuje w akcie Bolesława Kędzierzawego z r. 1155. Rybołówstwo, przewóz wodny, rotmaństwo stanowiły zdawna zapewne jedno z główniejszych zajęć ludności. Ztądto osada przygrodowa zdawna stała się targowiskiem nadrzecznem. Janusz, ks. mazowiecki, nadał osadzie w 1425 r. prawo chełmińskie i określił dochody miejskie. Lustracya z 1564 r. podaje 264 domów. Odbywały się tu roki sądowe ziemskie i S. stał się centrem oddziel

Serniawa

Serniawa

Sernicz

Serniczki

Sernik

Serniki

Sernisko

Sernowitz

Serock