powszechny przymun szkolny, liczba uczennic wzrosła do 200; nauczycielek dostarczyło seminaryum żeńskie, założone 1872 r. W r. 1885 pełniło służbę przy tej szkole 5 nauczycielek. W r. 1872 powstała w S. niższa szkoła realna, z wykładowym językiem niemieckim, za staraniem burmistrza kapitana Guttora. Szkoła ta w r. 188 5 6 liczyła 10 nauczycieli, 70 uczniów. Przy niej od r. 1882; istnieje szkoła wieczorna dla terminatorów i chłopców rzemieślniczych, do której w 188 5 6 r. uczęszczało 91 uczniów. W r, 1845 S. miał 566 dm. , 3956 mk. 1274 żyd. ; w r. 1869 było 855 dm. , 6486 mk. ; w 1880 r. 945 dm. , 7240 mk. ; co do wyznania 2224 rz. kat. , 1840 gr. wsch. , 3122 żyd. , 54 innych wyznań; 4533 Niemo. , 1574 Rusin. , 666 Rumun. , 467 innych narodow. W obrębie miasta pozostały liczne dawne zabytki. U stóp góry Saskiej w miejscu gdzie dziś wznosi się dom Webera, znajdują się fundamenta potężne, zbudowane w kształcie czworoboku, z tak zwanej rzymskiej cegły. Była to prawdopodobnie łaźnia rzymska albo strażnica. Mury na 1 mt. grube. Na szczycie góry Saskiej wznosił się zamek niemieckich rycerzy, przypominający kształtem i rozmiarami zamek w Niamz, także zbudowany po czwartej wyprawie krzyżowej, do dziś dobrze zachowany. Wstęp do zamku był od strony połudn. Z powodu napływu rycerzy mieszkania ich dotarły aż do pot. Kakainy i przerzuciły się na drugi brzeg. Jestto najdawniejsza częśó miasta. Tu stanął kościół z kamienia. Według podania zbudował go Saaz, założyciel zamku, dla swej żony, która była rzym. katoliczką. W r. 1819 istniały jeszcze szczątki zamku; mury zostały rozebrane a materyał rozkradziony. Po klasztorze minorytów czyli franciszkanów w r. 1880 u stóp tejże góry, tuż nad brzegiem Kakainy znajdowały się jeszcze mury, a w nich żelazne wrota i okno piwniczne. Podczas niwelowania ogrodu natrafiono na studnię ocembrowaną ciosowym kamieniem. W pobliżu wykopano kości ludzkie. Klasztor minorytów stanął w latach 1358 1355, równocześnie z klasztorem dominikańskim. Do r. 1370 oba należały do arcybiskup. halickiego. Piwnice klasztorne służyły długo za skład win. Następnie zajął je w posiadanie biskup radowiecki Kalistru 1706 1724, oddał klasztorowi w św. Onufrym. W r. 1867 zarząd miasta zarządził wyrównanie placu, na którym stoi szkoła żeńska; przy tej robocie natrafiono na fundamenta klasztoru dominikanów. W r. 1886 znaleziono fundamenty katolickiego kościoła, w postaci krzyża zbudowane; na połudn. końcu odkryto szczątki dzwonnicy, której posadzka była wyłożona nagrobkami ormiańskiemi. Oprócz tych znaleziono 13 naSłownik Geograficzny T. X Zeszyt 114. grobków w kącie dzwonnicy. W pobliżu klasztoru dominikańskiego wytryska źródło, którego wody lud używał jako lekarstwa na choroby oczne. Na wschod. brzegu góry Ruina, powyżej lasku miejskiego i granicznej strażnicy znajduje się wał ziemny, ręką ludzką zrobiony. Przy realnej szkole znajduje się muzeum zabytków archeologicznych, wykopanych w mieście i jego okolicy. Por. W. Ćwik Bukowina, 1884; W. Prelicz Gesch. der Stadt Sereth und ihre Alterthuemer. Par. rz. kat. , z kościołem murow. p. w. Narodzenia N. P. Maryi, założona r. 1786; kościół poświęcony r. 1826, dusz rz. katol. w miejscu 1913 Szem. archid. lwowskiej 1884. Par. obejmuje osady; Bahrynestie 98 dusz, Bańce z Rudą 256, Balkowce 6, Banczestie 3, Botuszanica 4, Czerepkowce 76, Dymka 12, Dragożanka, Fontina Alba al. Białakiernica 3, Gerbowce 2, Gropana 4, Hliboka 197, Kamionka z Petryczanką 50, Kalafindestie 10, Kindestie, Klimowce 5, Mihuczeny 4, Muszenica 4, Negostyna 10, Odaja Negostyna 8, św. Onufry 320, Opryszeny 128, Perzyłówka 29, Pojeny, Preworoki, Rogożestie 12, Synowce Dolne 60, Synowce Górne 18, Słobodzia 5, Stanowce Dolne i Górne, Styrcze 66, Szerbowce 40, Tereblestie 610, Tereszeny 46, Waszkowce 64, Wołczyniec 20. W całej parafii rz. kat. 4082, prot. 859, wschodu. obrz. 20, 400, żyd. 3582 r. 1884. Par. gr. kat. nie ma swej cerkwi. Nabożeństwa odprawiają się w kościele łacińskim. Do tej parafii należy wieś Balkowce. Liczba dusz gr. kat. 1199. Par. gr. wsch, , z cerkwią p. w. św. Jana Chrzciciela, drewnianą, zbudowaną przed r. 1400 przez woj. multańskiego Piotra Muskata; w r. 1858 1860 odrestaurowana. Do niej należy cerkiew filialna p. w. św. Trójcy, drewniana, zbudowana przed r. 1400 przez Janka Sasu; następnie cerkiew p. w. św. Dymytra, 1858 r. odnowiona. St. p. i tel. , urząd podatkowy, starostwo w miejscu. Serecki powiat graniczy od płn. z pow. czerniowieckim, od zach, z pow. storożynieckim i radowieckim, od płd. z suczawskim, a od wsch. z Multanami. Największa szerokość od zach. ku wschodowi wynosi 20 klm. , a największa długość od płd. ku płn. 39 klm. Główną rzeką jest Seret, wpływający pod Petryczanką z pow. storożynieckiego i płynący krętym biegiem na płd. wschód aż do miasta Seretu, odkąd aż po Kindestie tworzy granicę powiatu od Multan, w które wrzyna się obszar powiatu na płd. wschód jakby półwyapem, 3 klm. szerokim u podstawy a 10 klm. długim. Klin ten obejmuje część wsi Synowiec Dolnych, Rogożestie, Kindestie i Kalinestie, poniżej których wchodzi S. w obręb 29

Seret