dworze Jana III, z upoważnienia Inocentego IX w 1683 r. W kościele znajduje się w wiel kim ołtarzu obraz św. Anny rzeźbiony i wyzłacany, słynący cudami i ściągający corocz nie na odpust d. 26 lipca mnóstwo pobożnych. W książeczce wydanej r. 1755 p. t, ,, O po czątkach zjawienia się św. Anny we wsi S. na górze zwanej Mons Placidus czytamy W r. 1589 JWPan Erazm Herburt, syn Sta nisława Herburta, wielkich w ojczyźnie za sług senatora, umyślił wystawić kościół na cześć św. Anny. W tym czasie we wsi jego dziedzicznej S. , poddany chłop orząc łan Szwajowski, wyorał na polu obraz św. Anny z Najświętszą Panną i Panem Jezusem. O czem dowiedziawszy się Erazm Herburt, na tenczas mieszkający Blisko, w Głęboce, przy był, i z wielką radością i nabożeństwem sta tuę do pobliskiego kościoła p. w, św. Mikoła ja przeniósł przy licznem udziale ludu i du chowieństwa. Nazajutrz pokazała się św. Anna znowu na łanie Szwaj owym; Herburt prze niósł ją raz drugi do kościoła św. Mikołaja, lecz znów wróciła na miejsce dawne; co wi dząc Herburt kazał w tem miejscu wybudo wać tymczasem kaplicę z ołtarzem i począł zaraz myśleć o nowym murowanym kopcicie, który skończywszy uprosił dla poświęcnia kś. Dym. Solikowskiego, arcyb. lwowskiego. Dla pomnożenia czci św. Anny, Erazm Herburt oo. karmelitów, dawnej zakonnej obserwancyi z krakowskiego sprowadziwszy konwentu, kościół im z wymurowanym klasztorem od dał, oraz inne dwa kościoły jeden św. Mikołaja w S. , drugi św. Marcina w Felsztynie, obydwa od siebie wystawione, i przy nim za pozwoleniem rzymskiem i biskupa curam animarum nad parafianami tych kościołów zlecił. Gdy zaś św. Anna przez wiele lat różnymi cudami się wsławiła, wprowadzono do jej ko ścioła bractwo św. Anny w r. 1725. Nad zakrystyą w kościele znajduje się herb Her burtów, a naprzeciw, na tabliczce, napis odno szący się do konsekracyi kościoła w r. 1591. W kościele jest grobowiec Borzęckich a w ścianie wmurowane dwa wizerunki owalne Borzęckiego i jego żony, i napis objaśniający, że tu spoczywa Franciszek Borzęcki i żona jego Maryanna z Pociejów, z datą 1717 r. Kośoiół i klasztor były dawniej obwarowane. Od płn. i wschodu przechowały się jeszcze wały, dość wysokie, z fosą. Par. gr. katol. w Felsztynie. We wsi jest szkółka dwukla sowa etatowa i kasa pożyczk. gm. z kapita łem 3300 złr. W r. 1448 nadał Piotr, bisk. przemyski, kanonikom kapituły przemyskiej w zamian za dziesięciny i grunt w Radymnie, dziesięciny w Fulsztynie, Sąsiadowicach i in nych wsiach okolicznych Liske, Akta G. i Z. , S. , VIII, str. 122 i 123. Lu. Dz. Sąsiecznica, Rzeczka, dopływ Pilicy, płynie przez obszar wsi Kraśnica, w pow. opoczyńskim. Sąsieczno 1. kol. włośc. , pow. łódzki, gm. i par. Nowosolna, ma 18 dm. , 195 mk. , 369 mr. Wchodziła poprzednio w skład dóbr rząd. Chorzęcin. 2. S. , wś i folw. , pow. li pnowski, gm. Obrowo, par. Osiek, odl. o 26 w. od Lipna, ma 8 dm. , 79 mk. W 1886 r. fol. Sąsieczno rozl. mr. 463 gr. or. i ogr. mr. 311, łąk mr. 15, past. mr. 21, lasu mr. 108, nieuż mr. 8; bud. mur. 3, z drzewa 6; płodozmian 7 i 13polowy. W skład dóbr poprzednio wchodziły wś S. os. 8, z gr. mr. 42; wś Maryanów os. 8, z gr. mr. 142; wś Stojęczniki os. 7, z gr. mr. 253; wś Łęg os. 2, z gr. mr. 78; wś Domininowo os. 15, gr. mr. 376; wś Zeleźniki os. 7, z gr. mr. 168. Br. Ch, Sąspów, w XV w. Sanspow, wś, pow. olkuski, gm. Sułoszowa, par. Sąspów, leży śród wyżyny olkuskokrakowskiej, o milę od Ojcową, w stronie płn. zach. Na obszarze S. rozpoczyna się piękna dolina Sąspowska, stanowiąca zachodnie odgałęzienie doliny ojcowskiej. Doliną tą płynie strumień uchodzący do Prądnika. Wś ma kościół par. murowany i 106 osad. W 1827 r. było 82 dm. , 625 mk. Kościół i parafią erygować miał w 1314 r. dziedzic wsi Jan Brandysz. Na akcie z 1351 r. podpisany jest francko de Sanspow może pleban a w dokum. z 1381 r. wymieniony kościół paraf. w S. Kod. Małop. , I, 278, 420. W XV w. stał tu kościół drewniany p. w. św. Katarzyny. Wś należała do Jakuba i Jana Spytków; miała 20 łan. km. , 1 karczmę z rolą, zagrodników, 3 młyny z rolą, z których dziesięcinę snopową, w wartości 15 grzyw. , dawano mansyonarzom krakowskim. Z 4 fol. szlacheckich dawano dziesięcinę pleb. w Sąspowie. Kmiecie dawali plebanowi za meszne z każdego łanu miarkę jęczmienia i owsa. Trzej młynarze płacili plebanowi po 6 groszy. W tej wsi była karczma z rolą zwana Chrostna, własność Jana Sąspowskiego, z której dziesięcinę płacono mansyonarzom krakowskim Długosz, L. B. , II, 62, 63. W r. 1581 w części Szafrańca było 6 1 2 łan. km. , 2 kom. z byd. Część Jakuba Zalkowa 1 2 łan. Część Kacpra i Feliksa Zalków, 1 łan. ziem. , 1 zagr. bez roli Pawiński, Małop. , 30, 434. Po Szafrańcach S. wraz z dobrami Pieskową Skałą przeszedł do Zebrzydowskich, od których nabył Jan Wielopolski, woj. krakowski, Pieskową Skałę z wsiami Sułoszową, Przeginią, Wierzbicą, Wielmożą, Milonkami, Kalinowem, Zadrożem, Sąspowem, Wolą Sąspowska i Wolą Kalinowską Złota księga, IX, 185. Obecny kościół murowany wystawiony w 1779 r. staraniem proboszcza Gagulskiego. S. par. , dek. olkuski, 1324 dusz. Br. Ch.

Sąsiecznica

Sąsiecznica

Sąsieczno

Sąspów