Działy t rzeczywiście nastąpiły. W r. 1440 jednak należała cała ziemia saska do dyece zyi pomezańskiej ob. Kętrzyński, O lud. pol. w Prusach krzyż. i Toeppen, Hist. comp. Geogr. v. Preusson. Ad. N. Sasino 1. 1437 r. Sassyno, niem. Sossin, wś w Pomeranii, pow. lęborski, par. kai Lę bork. W 1885 r. 30 dm. , 50 dym. , 241 mk. , 234 ew. , 6 żyd. 2. S. , dobra ryc, tamże, st. p. Wieleń niem. Uhlingen. Jeszcze przed r. 1437 płaciło S. staropomorski podatek i to od 2 radeł ob. Gesch. d. Lande Lauenburg und Buetow Ton Cramer, TI, 292. Kś. Fr. Sasinowa Wola, w XV w. Saszniowa Wola, wś nie istniejąca obecnie. Leżała w pow. lelowskim, par. Dzierzgów. W połowie XV w. była własnością Mikołaja h. Prawdzie, miała łany km. , z których dawano dziesięcinę snopową i konopną po 4 pęki prepozyturze krakowskiej. Była też karczma, zagrodnicy, folw. , z których dziesięcinę dawano pleban. w Dzierzgowie Długosz, L. B. , I, str. 24, VI, 100. W 1581 r. Stanisław Szafraniec ma tu 4 łany km, 1 komor. bez bydła Pawiński, Małop. , 69. Br. Ch. SasinyŁętownica, wś szlach. , pow. łomżyński, gm. i par. Zambrowo. W 1827 r. 10 dm. , 65 mk. Istniała już w XVI w. Ob. Łętownica. Sasiny 1. wś, pow. bielski gub. grodzieńskiej, w 2 okr. pol. , gm. Malesze, o 20 w. od Bielska. 2. S. , sioło i dobra, pow. brzeski, w 5 okr. poL, gm. Rogacze, o 68 w. od Brześcia. Saska, rzeczka, dopł. Zelwy dopł. Niemna. Saska 1. Dominikalna al. Szlachecka, wś, pow. rudecki, 34 klm. na płd, wschód od Rudek, 20 klm. na płd. wschód od Komarna, 8 klm. na zach. od urz. poczt. w Mikołajowie. Na zach. leżą Kołodruby i Podwysokie, na pln. Nowosiólki, na wsch. Horożana Mała, na płd. Saska Kameralna pow. drohobycki. Płd. część wsi przepływa Dniestr i przyjmuje w obrębie wsi od lew. brzegu pot. Kożuszny. W r. 1880 było 35 dm. , 262 mk. 259 obrz. gr. kat. Rusinów, 3 ewang. Niemców. Por. Homżana Mała. 2. S. Kameralna, wś, pow. drohobycki, 34 klm. na płd. wsch. od Drohobycza, 14 klm. na pln. wschód od Medenic, 10 klm. od urz. pocz. w Mikołajowie. Na płn. loży Radelicz, na zach. Kołodruby, na płn. Saska Dominikalna i Horożana Mała, na wsch. Sajków wszystkie prócz Radelicza w pow. rudeckim. Przez wś płynie Dniestr. W r. 1880 było 26 dm. , 162 mk 140 obrz. gr. kat. , 13 izrael. ; 153 Rusinów, 9 Niemców. Par. gr. kat. w Horożanie Małej. Wś tworzy wraz z Radeliczem ob. jedną gminę. Lu. Dz. Saska Góra, przedmieście Cieszyna. Saska Huta, niem. Zasherhuette, wś, pow. czarnkowski, o 2 klm. na płn. od Trzcianki par. , poczta i st. dr. żel. , nad jez. Saskiem; 12 dm. , 96 mk 4 kat. , 92 prot. i 350 ha 180 roli, 72 łąk; 51 lasu. Około r. 1830 było 7 dm. i 91 mk, 35 katol, 56 prot. . S. H. wchodziła w skład dóbr Trzcianka, które Świnarscy sprzedali królowi pruskiemu w r. 1789. Saska Kępa, pierwotnie Kawcza, później Olędry, jedna z licznych wysp utworzonych przez zmieniającą swój główny nurt Wisłę, leży pod Warszawą, naprzeciwko przedmieścia Solec, należy do gm. Wawer i par. Praga. Odnoga wiślana łacha oddziela ją od kępy gocławskiej i od obszarów wsi i fol. Kamionka, przytykającego do Pragi. Most drewniany na łasze łączy kępę z Pragą. Obszar kępy zajmują osady wieczystoczynszowe, których właściciele trudnią się hodowlą bydła i utrzymują zakłady służące za miejsca zabawy i posiłku dla przybywających tu z Warszawy gości. W święta jest to ulubione miejsce wycieczek klasy rzemieślniczej. Statki parowe i łodzie utrzymują komunikacyą z brzegiem warszawskim. Zakłady same urządzone są odpowiednio do upodobań i środków świątecznych gości. Kępa stanowi posiadłość miasta, które pobiera stały czynsz od właścicieli kolonii. Pierwotnie stanowiła ona część wsi Solec. Zwrócenie się nurtu Wisły, która płynęła podobno między Kępą Saską a wsią Kamionek, sprowadzić miało oderwanie obszaru Kępy od wsi Solec. W 1382 r. Piotr Brun i Mikołaj Panczatka darowali miastu Warszawie wieś Solec a z nią zapewne i Kępę, która nosiła nazwę Kawczej. Domysł Al. Wejnerta Star. Warszawy, III, jakoby na Kępie mieściła się pierwotnie wieś Solec, nie ma żadnej podstawy. Owszem z podanych przez niogo dokumentów widzimy, że jeszcze w końcu XVI w. kępa porosła była gęstym lasem złożonym z wielkich starych dębów, topoli, brzostów brzescziny, tudzież, olsz, osiny i wierzb chrustów różnych. Dzierżawca wsi Kamion Stanisław Baryczka, mieszczanin i rajca warszawski, został oskarżony o samowolne wycinanie lasu na budowle w Kamionie Kamionek. Świadkowie zeznali, że ściął przeszło 100 dębów a z wielu starych poobcinał konary. Miało to miejsce w 1597 r. Zarzucano mu też samowolne koszenie łąk i wypasanie. Kiedy po klęsce cecorskiej na rozkaz królewski w 1620 r. obwałowano przedmieścia Warszawy, używano do umocnienia wałów chrustów z Kępy, mieszanych z ziemią. Wyrównywano niemi też doły i wyboje na Krakowskiem Przedmieściu. W tym czasie rozpoczęło się trzebienie lasów i zarośli na Kępie przez osadników holenderskich, którzy przybywszy tu w 1624 r. , zawarli zmagistrą Sasino Sasino Sasinowa Wola Sasiny Saska Saska Huta Saska Kępa