czowski, w 2 okr. poL, gm. Dziuńków o 6 w. , o 80 w. od Berdyczowa, ma 314 mk. Podług Pochilewicza było tu w 1863 r. 643 mk. prawosł, i 14 katol. ; 1473 dzies. Cerkiew Pokrowska, drewniana, wzniesiona w 1734 r. a w 1821 r. odnowiona, uposażona jest 60 dz. ziemi. Do par. prawosł, należy wś Junaszki. W 1651 r. dział ks. Dymitra Wiszniowieckiegę. Do 1829 r. należała do klucza pohrebyszczańskiego, następnie własność Hejbowiczów. Sarażyneczka, wś rząd. , pow. bałcki, ob. Nowipol. Sarażynka, rzeczka, w pow. bałckim, ob. Perejma. Sarażynka, mylnie Sarażyn, wś nad rz. Perejmą Sarażynką, dopł. Sawrania, pow. bałcki, okr. pol. Krute, gm. Perejma o 4 w. , sąd w Aleksandrówce, par. katol. Bałta o 20 w. , ma 308 osad, 1675 mk. , 1814 dzies, ziemi włośc, 1831 dzies, dworskiej, 47 cerkiewnej. Cerkiew p. w. Wniebowzięcia N. Maryi P. , z 1865 r. , ma 1404 wiernych. Gorzelnia za łożona w 1885 r. , przerabia rocznie około 66, 000 pudów; w 1866 r. wydała 1, 097, 910 stopni spirytpsu. Gleba czarna, urodzajna. Należała do Czetwertyńskich, Lipińskich, obecnie Owczynnikowa. Dr. M. Sarąg, jezioro na Warmii, w zlewie rzki Passarya ob. . Sarbia 1. dawniej Sarby, niem. Sarhen, wś i domin. , pow. czarnkowski, o 7 1 2 klm. na płn. wschód od Czarnkowa par. i poczta, w okolicy lesistej i pagórkowatej, pochylonej ku dolinie Noteci; st. dr. żel. w Trzciance Schoenlanke o 16 klm. Lud miejscowy nosi się po niemiecku, chodzi w drewniakach. Na S. kopie się torf, glina i margiel siny; bursztyn znajduje się prawie wszędzie. W r. 1393 pozywał Jan z Strzałkowa Wincentego z Czarnkowa o szkody, wyrządzane mu na S. , którą trzymał w zastawie Akta gr. pozn. , wyd. r. 1888, n. 1685, obj. mylnie tę osadę Sarbią w pow. szamotulskim; w r, 1580 należała S. do Jadwigi Czarnkowskiej i Barbary Rogozińskiej kasztelanowej; pierwsza z nich posiadała tu 9 półłanków, 1 łan sołecki, 2 ćwierci karczm, i 2 zagrodn. , a druga 4 łany osiadłe, 2 ćwierci karczm, i 2 zagrodników. Około 1677 r. dziedziczył S. Andrzej Franciszek Gębicki, ststa nowodworski, w r. 1773 Kajetan Iwański, kasztelanio brzeskokujawski, później Świnarscy. Wś ma 45 dm. , 545 mk. 393 kai, 144 prot. , 8 żyd. i 1096 ha 742 roli, 96 łąk, 112 lasu. Domin, z fol. Klaralust 1 dm. , 22 mk. ma 9 dm. gorzelnię i cegielnio, 189 mk. 153 kat. , 36 prot. i 1420 ha 596 roli, 34 łąk, 467 lasu. 2. Ś. , majętność, pow. szamotulski, o 9 1 2 klm. na płn. zach. od Buku; 10 dm. , 159 mk. 154 kat. , 5 prot. i 342 ha 279 roli, 23 łąk, 6 lasu; cz. doch, z ha roii wynosi 13, 80, z ha łąk 10, 80, z ha lasu 2, 40 mrk; właścicielem jest Penryk Prusimski. W r. 1394 pisał się ztąd Swiętosław Akta gr. pozn. , wyd. w r. 1888, n. 1924; r. 1580 należała S. do Jana i Urszuli Sarbskich; pierwszy z nich posiadał tam 1 łan, 1 zagr. i komorn. , a druga 2 łany os. , 3 zagrodn, i 1 osadn. ; około 1793 r. był dzie dzicem Chłapowski, podsędek poznań. 3. S. , wś i dom. , pow, wągrowiecki, o 5 klm. na za chód od Mieściska, par. Podlesie Kościelne, poczta w Popowie Kościelnem, st. dr. żel. w Janowcu o 15 klm. Około r. 1523 należała S, w połowie do par. popowskiej a w drugiej do podleskiej; składała się z łanów kmiecych i dziedzicznych. W r. 1580 było 4 1 2 łanów osiadł. , 2 półłanki spustoszono i 4 zagrodn. ; dziedzicami byli Janusz Grzymułtowski r. 1618, Podoscy około r. 1773 Konst. Sejm. , II, 155 i Stanisław Brodziński, pisarz grodz ki, około r. 1793. Wś ma obecnie 22 dm. , 171 mk. 130 kat. , 41 prot. i 293 ha 210 roii, 17 łąk, 5 łasu. Domin, z folw. Auenstein ma 11 dm. , 140 mk. 102 kat. , 38 prot. i 448 ha 275 roii, 29 łąk, 26 łasu. 4. S. , ob. Sarbskie huby. E. Cal Sarbice 1. w XVI w. Szarbycze i Sarbycze, kol. nad rz. Wartą, pow. kolski, gm. Koźmin, par. Wilamów, odl. od Koła 17 w. , ma 15 dm. , 93 mk. , 17 os. , 248 mr. W 1827 r. 8 dm. , 64 mk. Na początku XVI w. S. i przyległe Łęg Wielki, Brzozówka, Kozubów były to osady na wyspach lub kępach przez Wartę utwo rzonych. Ludność żyła przeważnie z rybo łóstwa. Za dziesięcinę dawali po kilka gro szy wikaryuszowi kollegiaty uniejowskiej Łaski, L. B. I, 395 i 363. S. wchodziły pó źniej w skład dóbr Janiszew. 2. S. , w XVI w. Sarbicze, wś włośc, pow. kielecki, gm. Łopuszno, par. Mnin, w pobliżu Radoszyc. W 1827 r. 41 dm. , 277 mk. W połowie XV w. wieś królewska, w par. Mnin, miała łany kmiece, z których dawano dziesięcinę snopo wą i konopną, wartości 3 grzyw. , prebendzie św. Jerzego Dług. , Lib. Ben. , I, 596, 599. W 1540 r. wś królewska do Chęcin, należąca, leżała w par. Radoszyce. W r. 1573 miała 9 1 2 łan. , 1 2 łanu pust. Pawiński, Małop. , 278, 568. Br. Ch. Sarbicko, w XVI w. Szarbyczko, wś nad rzką Pokrzywnicą, pow. koniński, gm. i par. Tuliszków, odl. od Konina 18 w. , ma 17 dm. , 257 mk. W 1827 r. 20 dm. , 256 mk. W połowie XII w. należy do klasztoru norbertanek w Strzelnie ob. t. VIII, 662. Na początku XVI w. kmiecie dawali pleb. w Tuliszkowie za dziesięcinę po 7 1 2 gr. z łanu Łaski, L. B. , II, 27i. Według reg. pob. pow. konińskiego z r. 1579 wś Sarbiczko, własność Sarażyneczka Sarażyneczka Sarażynka Sarbia Sarbice Sarbicko