zach. uchodzi do Mizuńki od praw. brzegu naprzeciw Bukowca 1112 mt. . Długośó biegu 4 1 2 klm. Źródła 1050 mt. , ujście 653 mt. Sapot Mały i Wielki, ob. Sopot Sapotta, młyn wodny w Lonach, pow. lubliniecki. Sapoty, niem. Sapten, dok. Saputten, Szapot, dawniej Sapot, folw. do Białochowa, pow. gru dziądzki, st. p. Grudziądz, par. katol Mokre. R. 1501 był tu sołtysem Wojtko ob. Kętrz. O ludn. pol. , str. 65. W wizyt. Strzesza z r. 1667 czytamy Curia in villa Sapothy G. G. Białochowskich, desolata. Pendebat coretos 6 siliginis et totidem avenae, prout scriptum Generosi Andreaę Piwnicki olim villae haeredis plenam facit fideni str. 183. Wizyt. Potockiego z r. 1706 donosi, że S. , własność Hektora Ozarlińskiego, płaciły mesz nego 6 korcy żyta i tyleż owsa str. 327. W 1885 r. 4 dm. , 42 mk. Kś. Fr. Sapowa z Polesiukiem, wś, pow, podhajec ki, o 2 klm, od Wiśniowczyka rz. kai par. i poczta, o 20 klm. od urz. tel. w Buczaczu. Obszar dwor. 280 mr. , włośc. 455 mr. W 1870 r. 603 mk. , w 1880 r. w gm. 643 rz. kat. 85, gr. kat. par. Zarwanie. Kasa pożycz, z kapit. 265 złr. Właśc, posiadł, dwor. Władysław Ochocki. B. R. Sapowa, ob. Sopowa, Sapowice, wś i domin. , pow. poznański, o 5 1 2 klm. na zach. od Stęszewa poczta, na wschod, brzegu jez. Strykowskiego, par. Słu pia, st. dr. żeL w Buku o 10 klm. W r. 1580 było na S. 9 półłanków i jeden łan pusty; dziedzic Jan Strykowski; przy schyłku ze szłego wieku należały S. do Macieja Skaławskiego, później do Chełkowskich. Wieś ma 20 dm. , 163 mk. 160kat. , 3 prot. i 149 ha 141 roli, 3 łąk. Domin. , przezwane Eberhardslust, ma 11 dm. , 203 mk. 185 kat. , 18 prot. i 529 ha 480 roli, 12 łąk, 20 lasu; fabryka kroch malu i tucz bydła. E. Cal. Sapożek, mto powiatowe gub. riazańskiej, przy ujściu rzki Sapoźki do Maszki, pod 53 57 płn. szer. i 58 21 wsch. dług. , odl. o 128 w. na płd. wschd. od Riazania. Otoczona słobodami Biełomiestnaja, Kazaczja, Godskaja, Kukujewa, Puszkarskaja i Fedorowskaja, w 1869 r. miało 5 cerkwi, 414 dm. 28 mur. , 2966 mk, 27 katol i 22 żydów, 59 sklepów, szkołę powiatową, miejską i parafialną, szpital miejski, st. poczt. , 181 rzemieśl 106 majstrów, 6 niewielkich fabryk, produkujących rocznie za 12, 225 rs. ; 3 jarmarki. Do miasta należy 241 dzies, pastwisk i młyn wodny; dochody wynoszą około 3, 500 rs. S. założony został w 1605 r. z polecenia Borysa Godunowa i pod nazwą Sapoźkowskiogo horodyszcza wchodził w skład linii obronnej od napadów Tatarów. Za panowania Michała Fiedorowicza S. zostawał pod zarządem oddzielnego wojewody kn. Iw. Wołkońskiego, od 1778 r. został mtem pow. początkowo namiestnictwa a następnie od 1796 r. gub. riazańskiej. Miasto niejednokrotnie niszczone było przez pożary, mianowicie w 1745 i 1758 r. Sapożkowski powiat, znajdujący się w pld. wschod. części gub. riazańskiej, zajmuje po dług obliczenia pułk. Strelbickiego 75, 47 mil al 3651, 9 w. kw. Powierzchnia powiatu prze dzielona jest rz. Parą na część wschodnią i zachodnią, przedstawiające różnorodny cha rakter. Częśó leżąca po prawym brzegu rz. Pary jest wyniosłą, lesistą i ma przeważnie glebę piaszczystą, podczas gdy część zacho dnia, znajdująca się po lewym brzegu rzeki jest niską równiną, przerzniętą jarami i wą dołami, pozbawioną roślinności, z glebą prze ważnie czarnoziemną, przechodzącą miejscami w gliniastą. Powiat zroszony jest rzekami na leżącemi do systematu Oki, z których głów niejsze Fara z licznemi dopływami i Tyranioa. Nieznaczne jeziora znajdują się tylko w dolinie rz. Pary. Błota również spotykają się w dolinie Pary a zwłaszcza dopływu jej Wiodry. Lasy zajmują 70, 000 dzies. , t. j. 20 ogólnej przestrzeni. W 1867 r. było w po wiecie 121, 897 mk. 585 rozko. , 11 katol i 8 ewang. , zamieszkałych w 276 osadach. Mieszkańcy prawie wyłącznie zajmują się rol nictwem, tylko w płn. wschod. części powia tu rozwinięty jest przemysł leśny. Oprócz zboża zajmują się uprawą konopi. W płd. wschodniej części powiatu kwitnie pszczolni ctwo. Przemysł fabryczny słabo rozwinięty, za wyjątkiem gorzelni i fabryki zwierciadeł Wogóle w 1866 r. było w powiecie 237 fa bryk, z produkcyą na 323, 014 rs. , w tej licz bie 6 gorzelni produkowało za 213, 327 rs. i fabryka zwierciadeł w siole Karłowka za 85, 000 rs. J Krz. Sapożyn, wś, pow. ostrogski, w pobliżu szosy kijowskobrzeskiej, o 50 w. na wschód od Ostroga, na pograniczu pow. rówieńskiego i nowogradwołyńskiego. Należała niegdyś do ks. Ostrogskich, następnie do ks. Jabło nowskich, w 1804 r. przez kolokacyę prze szła na własność Jełowickich i Sierzputowskich, obecnie w całości należy do Włady sława Jełowickiego. Grunt równy, gleba czar noziem II klasy, pola od północy zasłonięte lasami. Włościanie wyłącznie zajmują się rolnictwem, utrzymują dostateczny inwen tarz i są wogóle zamożni Przysiołek 8. sta nowi wś Ostaszówka ob. . Z Róż. Sappeln, folw. dóbr koron. Pikstern, w okr, zelburskim, pow. frydrychsztacki, par. zelburska Kurlandya. Sapratschine Nieder i Ober, 1342 r. Zomprauschino, 1357 r, Soprasin, 1373 Sapraschin, Sapot Sapot Sapotta Sapoty Sapowa Sapowice Sapożek Sapożyn Sappeln Sapratschine