Tyrawie, Szczawnem, Komańczy, Jaćmierzu, Solince, Prusieku, Kulasznem, Besku i Surowicy. W 15 lat później zniszczył pożar miasto i kościół parafialny, który dopiero w r. 1705 odbudował proboszcz Franciszek Goźliński. Lustracya z r. 1765 wymienia nowy drewniany ratusz, kilkadziesiąt domów zajezdnych i rzemieślników szewców, rzeźników, piekarzów, tkaczów i rybaków. Wielką ilość domów zajezdnych tłumaczą liczne zjazdy szlachty na kontrakty, odbywające się tu na nawrócenie św. Pawła. Zamek, otoczony starym murem, miał dwa piętra, na dolę izbę sądową i mieszkanie oficyalistów, na górze salę i pokoje grożące ruiną, porysowane ze starości. Przy bramie, do której prowadził most na filarach kamiennych, stał budynek sklepiony na akta grodzkie i wieża, w której odsiadywano kary. San podmył skałę zamkową tak, że się nad szczerbiła i na samym tylko skraju wisiał. Według Szem. duch. , zgorzał odbudowany kościół parafialny w r. 1728 a sterczące mury rozebrano z polecenia rządu austr, i plac sprzedano, nabożeństwo zaś i parafią przeniesiono do klasztoru, gdzie była do 1874 r. Od r. 1724 byli przy parafii ks. komuniści i ks. Goźliński używał tytułu prepozyta. Czy utrzymywali szkoły, jak zazwyczaj, nie wiadomo bo brak dowodów. Przy parafii były prebendy altarysty św. Anny i Wniebowzię cia. Prócz tego na przedmieściu był murowany kościół przy szpitalu ubogich z prepozytura ustanowioną 1518 r. przez bisk. przem. Piotra Tomickiego. Akta grodzkie przewieziono w końcu zeszłego wieku do Lwowa, do archiwum bernardyńskiego, z których częśó od 1423 do 1462 wydano w XI t. AGZ. S. jest miejscem urodzenia około 1400 r. znakomitego humanisty XV w. Grzegorza z Sanoka. Opisy S. z rycinami mieszczą Tyg Ilustr. t. VII, str. 83 i, , Kłosy Nr 1091. Florę obwodu sanockiego badał J. A. Knapp Sprawozd, komisyi fizyogr, t. III. Sanockie starostwo grodowe, w wojew, ruskim, ziemi sanockiej, podług spisów podskarbińskich z r. 1770 obejmowało miasto S. z zamkiem i wójtowstwem i wsi Stroże Wielkie i Małe, i Dąbrówka Buska. Posiadał je Józef Wandalin z Koń ozyc Mniszech, opłacając kwarty złp. 4117 gr. 29, a hyberny złp. 687 gr. 17, Po zajęciu w r. 1786 przez rząd austryacki Mniszech zamienił je, z wyjątkiem miasta, za dobra dziedziczne Szumina, które dla salin zajęto, sam zaś zamek oddano gminie. Powiat sanocki obejmuje część dawnej ziemi sanockiej. Obszar jego wynosi 1, 149, 02 klm. kwadr. Skiada się z 136 osad, 129 gmin katastr. , w których jest 13, 322 dm. i 86, 953 mk. 43, 139 męż. i 43, 814 kob. , zatem 75 mk. na 1 klm. kwadr. Podług wyznań jest 32, 604 rz. kat. , 46, 900 gr. kat. , 57 prot. i 7392 izr. 39, 875 Polaków, , 45, 591 Rusinów, 1138 Niemców i 65 innych. Powiat graniczy na połud, z Węgrami, na zachód z pow. krośnieńskim, na płn. z brzozowskim i birczańskim ana wschód z liskim. Prócz S. są tu miasteczka Bukowsko, Nowotaniec, Jaśliska, Rymanów, Jaćmierz i Mrzygłód. W Bukowsku i Rymano wie są sądy powiatowe. Z wyjątkiem porze cza Sanu, t. zw. Podola Sanockiego i dolin nad Wisłokiem, jest to kraina górska i lesista, na wodniona przez liczne dopływy obu rzek. Głównymi środkami komunikacyi są koleje transwersalna i przemyskołupkowska, łączące się na południowywschód od Sanoka w Za górzu. Przecinają one częśó północną i wscho dnią powiatu, Prócz tego rozchodzą się go ścińce murowaue z Sanoka na płd, doliną Sa nu i Osławy na granicę węgierską, na wschód oliną Sanu po praw brzegu najprzód ku płd. a następnie przez góry do Tyrawy Wołoskiej, z Zagórza do Liska i z Sanoka na zachód do Rymanowa. Ten gościniec przecina droga w Dąbrówce Ruskiej z płn. , t. j. Brzozowa, na płd. do Bukowca. Zachodnia część powiatu jest więcej górzysta i ma mało gościńców. Naj główniejszym źródłem bogactwa jest drze wo i dosyć liczne kopalnie nafty. W poprze dnich wiekach istniały warzelnie soli w Ty rawie. Charakterystyczną cechą tego obszaru były liczne rody szlachty, której nazwiska utrwalają się dopie, ro w XVI wieku aktora prawie do ostatnich dziesiątków bieżącego wieku, dzięki odosobnieniu śród górskich do lin, zachowała obyczaje dawne i ziemię i do piero w ostatnich czasach stacza ciężką wal kę z kapitałem obcym, wyzuwającym ją z da wnych osad. Liczne archiwa i tradycye ro dzinne dostarczyły Z. Kaczkowskiemu treści do większej części jego historycznych powie ści. Mac. Sanoka, wólka do Ilkowic, pow. tarnow ski, 23 dm. i 124 mk. , 118 rzym. kat. i 6 izr. Leży na lew. brzegu Dunajca, między Łęką, częścią Siedlec od południa a Biskupicami od północy. Ob. Ilkowice. Mac, Sanorzyski Wielkie, wś i S. Małe, wś, pow. maryampolskie gm. Antonowo, par. Pilwiszki, odl. od Maryampola 27 w. 8. Wielkie mają 8 dm. , 108 mk. W 1827 r. 5 d, m. , 59 mk. S. Małe 3 dm. , 27 mk. W 1827 r, . 3 dm. , 20 mk. S. os. 1 dm. Sanowie, w spisie urzęd. Sienowie, wś, pow. maryampolski, gm Antonowo, par. Pilwiszki, odl. od Maryampola 18 w. , ma 3 dm. , 41 mk. W 1827 r. 2 dm. , 21 mk Sanowo 1. zaśc. włośc. , pow. wileński, w 4 okr. poL, gm. Bystrzyca, okr. wiejski i dobra skarbowe Bujwidy, o 9 w. od gminy a 32 w. od Wilna, ma 1 dm. , 3 mk. kat, 2. S. ,

Sanoka

Sanoka

Sanorzyski Wielkie

Sanowie

Sanowo