Sanniki, wś, pow. mościski, 10 Mm. na płd. wschód od Mościsk st. kol, urz, poczt. i tel. , 12 klm. od Sądowej Wiszni. Na płn. leżą Lipniki, na płn. wsch. Stojańce, na wsch. Mistycze, na płd. Podliski i Czyszowice, na zach. Czyszowice i Lipniki. Wś leży w do rzeczu Wisły za pośrednictwem pot. Sanniki, wchodzącego tu z Mistycz, a plynącego do Lipnik i zdążającego ku Wiszni dopł. Sanu. W dolinie potoku leżą zabudowania wiejskie 227 mt. . Na płd. wschód od nich folwark. Na zachód wznosi się wzgórze do 269 mt. Własn. więk. ma roli or. 441 łąk i ogr. 100, past. 12, lasu 38 mr. ; wł, mn. roli or. 196, łąk i ogr. 88, past. 23, lasu 2 mr. W r. 1880 było 62 dm. , 203 mk. w gminie, 6 dm. , 29 mk. na obsz, dwor. 15 rz. kat, , 299 gr. kat. , 8 izr. ; 292 Rusinów, 30 Polaków. Par. rz. kat. w Radenicach, gr. kai w Wołozyszczowicach. Za czasów Rzplitej należała wieś do dóbr kor. , do dzierżawy mistyckiej. W r. 1609 puścił ją Zygmunt III w stuletnią dzierżawę Hieronimowi Gostomskiemu z Le żenic, woj. poznańskiemu. Ze jednak linia jego w XVII w. jeszcze wygasła, dostały się potem S. niejakiemu Lesieckiemu, po którym otrzymał je w 1704 r. Jerzy Dzieduszycki, koniuszy w. kor. w dożywocie. W połowie XYIII w. posiadała je Franciszka z Cetnerów Rzewuska, wojewodzina podolska, opłacając kwarty złp. 1284 a hyberny złp. 208. Po za jęciu przez rząd austryacki sprzedane zosta ły w 1788 r. Hyacyntowi i Antoniemu Małachowskim za 24868 złr. Lu. Dz. Sanniki, majętność w pow. średzkim, o 67 klm. na płd. wschód od Pobiedzisk par. i ty leż na wsch. płn. od Kostrzyna poczta i st. dr. żel. , na bitym trakcie gnieźnieńskim; 9 dm. , 142 mk. kat. i 503 ha 424 roii, 49 łąk, 18 lasu; chów bydła holenderskiego; właści cielem jest Józef hr. Mielżyński na Iwnie. S. płaciły dziesięcinę poznańskim kawalerom św. Jana Jerozolim, przed r. 1218 Kod. Wiel kop. , n. 104. Około 1523 r. składały się z samych łanów kmiecych i sołeckich Łaski, L. B. , I, 60 i 63; wydawca miesza te S. z San nikami pod Radomskiem, I, 497 i 8. W 1580 r. należały do Elżbiety Góreckiej; było tu wtedy 4 łany osiadłe i zagrod. ; w r. 1618 leżały łany pustkami; natomiast istniał młyn, od którego płacono 1 złp. 22 gr. ; dziedzicem był Łukasz Łowęcki. Spisy z drugiej połowy XVIII w. wymieniają OnulVego Krasyokiego i Bogusława Unruga. E. Cal. Sannseitschen, wś, pow. stołupiański, st. poczt. Pillupoenen, 32 dm. , 171 mk. , 373 ha. Sanocka Posada, ob. Posada 1. . Sanoczany, wś, pow. przemyski, 24 klm. na płd. wsch. od Przemyśla, 11 klm. od st. kol w Niżankowicach, 5 klm. od urz. poczt. w Nowem Mieście. Na zach. leży Nowe Mia sto, na płn. Hruszatyce, na płn. wsch. Gdeszyce, na wsch. Czyszki pow. samborski, na płd. Błożew Górna pow. staromiejski. Wś leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem potoku Czyszki dopł. Wyrwy. Wchodzi on tu od wsch. ze wsi Czyszki, płynie wzdłuż granicy półn. na zach. do Hruszatyc a zabiera w obrę bie wsi od lew. brzegu strugę. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru. Płd. część wsi zajmuje las. Własn. więk. ma roli or. 239, łąk i ogr. U, past. 16, lasu 151 mr. ; wŁ mn. roii or. 228, łąk i ogr. 18, past. 8 mr. W 1880 r. było 37 dm. , 239 mk. w gminie, 1 dm. , 23 mk. na obsz. dwor. 60 rz. kat. , 196 gr. kat. , 6 izrael; 188 Rusinów, 74 Polaków. Par. rz. kat, w Czyszkach, gr. kat. w Hru szatycach. W dok. z r. 1406, którym Włady sław Jagiełło potwierdza i pomnaża nadanie Kazimierza Wielkiego dotyczące Bybła, wspo minane są Sanoczany Liske, A. G. Z. , t. V, str. 34. Lu. Dz. Sanoczek. rzeczka, powstaje w obr. To karni, pow. sanocki, w płd. zach. obszarze gminy, tuz nad granicą Woli Sękowej, na płn. wsch. stoku pasma górskiego Bukowca. Płynie na płn. wsch. , tworząc granicę mię dzy Tokarnią i Bukowskiem od wsch. a Wolą Sękową i Nagórzanami od zach. ; przepływa obszar Wolicy, następnie płynie granicą Zboisk a Pobidny, Prusicka a Markowiec, wresz cie granicą Sanoczka a Pisarowiec. W obrębie Sanoczka zwraca się na wschód, zrasza ob szar Zabłotca i Trepczy, wreszcie na przeciw ko Międzybrodzia uchodzi do Sanu od lewego brzegu. Długośó biegu 28 klm. Przyjmuje od praw. brzegu potoki Rostoki i Bukowice a od lew. brzegu Krzywy i Różowy. Br. G. Sanoczek, wś, pow. sanocki, , na prawym brzegu potoku t. n. dopł. Sanu, przy drodze z Dąbrówki Ruskiej do Buko wska a na zach. od mta Sanoka. Leży w okolicy pagórkowatej, wznies. 325 mt. npm. Posiada cerkiew gr. kat. , drewn. , filią par. w Prusieku. Przez wieś płynie potok uchodzący od Sanoczka. Od zach. otacza wieś las Budyn wznies, do 408 mt. , od wsch. małe gaje. Północną krawędź wpi zajmuje staw i folwark. We wsi szkoła, 97 dm. , 549 mk. ; 544 gr. kat. i 5 rz. kat. Ak. grodz, i ziem. t. XI podają przeszło 30 zapisków odnoszących się do S. Już w 1424 r. wś miała prawo niemieckie, młyn posiadał Stayn a w 1437 r. dziedzicem wsi był Mikołaj Zamby Zyaby, który na jej połowie ubezpieczył wiano żony Ewy. W 1441 r. toczył się o wieś proces między Mikołajem Zamby, sędzią sanockim, a Hlasconem. Odtąd dzierżawił wieś Jan Kobileński de Kobilany, ale potem przeszła na własność Jerzego Matyaszewicza z Humnisk 1443, któremu swych Sanniki Sanniki Sannseitschen Sanocka Posada Sanoczany Sanoczek