Pol, II, 476, Tarnów 1368 Kod. Tyn. , 140, 140, Brzostek 172, Tylkowiee 1341 Małop. , III, 29, Żelechów 1244 Małop. , III, 7172, gdy Jodłowa Małop. , II, , 113; Bart. , III, 258, r. 1357, 1359; Helcel, II, Nr. 1718, Jasło 1368, Frysztak, Glinnik, Kobyle 1374 Małop, III, 226, 280 leżą w Krakowskiem. Przedmieście ruskiego Krosna 1358, Małop. , III, 117 zależy od ziemi sandom. 1410 A. G. Z. , VII, 58. Dalej, w Sandom, od wschodu leżą Czudec, Zgłobień 1451 Helcel, III, Nr. 3456; A. G. Z. , VII, 173, Rzochów, Trześń, Bełk, Kośeiełów 1365, 1379, nad Wisłokiem Małop. , III, 181, 326, Żdżary A. G. Z. , V, str. 6 z 1365; por. Pawiń. , XV, 465, Kamizów 1366 i 1578 Małop. , III, 220; Pawiń. , XIV, 202, Rudnik 1277 Małop. , I 110; por. Star. PoL, 1562, II, 4, Borów i Kosin koło Sanny 1257, 1873 Małop. , I, 53, 379 Goraj, Radzięcin, Chrzanów, Zwoła, Kocudza, Biała, Bruszewka, Wiśnica, Rzeczyca, Kraśnik Małop. . III, 31, z czego 1405 r. tylko Goraj, Chrzanów, Łada i Radzięcin należą do sandom. , a Biała, Chooudza, Zwoła, Stróża, Botorz, Grambiany, Piaseczna Wola, Kraśnik, Wiśnia z Wolą Wisieńską, Suchę zaliczono do lubelskiej Helcel, II, 1093, dokąd Gościeradów i Końskowolę Długosz zalicza Lib. Ben. , I, 331, i 354. Wedle rejestrów z 1508 Pawiń, , XV, 457 pow. sandomierski obejmuje Sandomierz, Osiek, Opatów W. , Połaniec, Zawichost, Solec, Piórków, Łagów, Bodzętyn, Kunów, Cmielów Śćmielów; dalej idą pow. pilzneński, radomski, opoczyński, chęciński, wiślicki, urzędowski str. 461. W 1510 r. ziemia sandomierska miała powiaty sandomierski, radomski, stężycki, chęciński, tarnowski, pilzneński, opoczyński, szydłowski str. 343. W 1578 roku str. 165 powiat sandomierski obejmował parafie św. Piotra i św. Pawła w S. , Samborzec, Skotniki, Koprzywnica, Łoniów, Strzegomia, Dembno, Sulisławioe, Osiek, Niekrasów, Staszów, Połaniec, Szumsko, Wiązownica, Chobrzany, Obrazów, Kleczanów, Goślice, Olbierzowice, Kiełczyna, Szczeglice, Łukawa, Góry wysokie, Zawichost, Czyżów, Słup, Gryzikamień, Ujazd, Iwaniska, Mydłów, Włostów, Przybysławice, Malice, Sobótka, Bidziny, Wojciechowice, Ptkanów, Jankowice, Gierczyce, Ruszków, Szewna, Grzogorzowice, Strzyżewice, Modliborzyce, opatów, Momina, Michów, Ćmielów, Łagów, Borkowice, Zbilutka, Bodzętyn, Wzdół, Dębno, Pawłów, Dąbrowa, Tarżek, Swiętomarza, Krynki, Kunów, Chybice, Słup Stary i Nowy, Waśniów, Bałtów, Wąchocko, Gorzyce, Zalesiany, Trześnia, Michocin, Bieliny, Racławice, Charzowice, Baranów, Gawłuszowice, Dymitrów, Czarna, Chorzelów, Mielec, Raniszów Padew, Borowa, Wielowieś, Słownik Geograficzny T. X, Zeszyt 112 Dalej były powiaty wiślicki, pilzneński, chęciński, opoczyński, radomski, stężycki. 1571 r. ludności w Sandomierskiem było 221, 091, z tego na pow. sandomierski sam 46, 836 ludzi Pawiński, XIV, 41. Domów w miastach wykazuje lustracya w 1536 i 1564 r. 3267, licząc więc średnio po 8 główna dom, wypadłoby ludności miejskiej 26 do 28, 000. W r. 1662 ziemia sandomierska miała po miastach ludności 31, 231 na pow. sandomierski 8206, . chęciński 3311, wiślicki 4919, stężycki 1867, radomski 5392, opoczyński 1825, pilzneński 4649 V, 51 52. St. Karwicki De ordin. republ 1871, str. 87 podaje 45, 381 dymów na Sandomierskie w r. 1709, co daje ludności po 6 głów 272, 286. Komisya porządkowa cywilnowojskowa pow. sandomierskiego 1791 r. Gaz. nar. i obca, str. 337 podała w powiecie 48, 768 mężczyzn, 50, 615 kobiet; parafii katolickich 72, dysydenckich 2, wsi 639, miast wolnych 6, duchownych 5, dziedzicznych 14; płaci ofiary 10 grosza 175, 760 zl, półpodymnego 7060, czopowego 37, 130 gr. 18, kwarty ze starostw 24, 460 gr. 18, łanowego 1192 gr. 26, pogłównego żydowskiego 13, 854 gr. 24. W drugiej połowie XVIII w. Sandomierz miał 2062 ludności, z tego żydów 289 Kś. Buliński i Krótki Zbiór. W 1824 r. w wojew, sandomierskiem było 357, 500 dusz miast 64, wsi 2084. Obwód sandomierski złożony z pow. sandomierskiego i staszowskiego liczył 71, 500 dusz, miast 14, wsi 362. Sandomierz miał 3086 mk. 743 żyd. , 390 dm. 48 mur. . Zawichost, Tarłów, Klimontów, Ożarów, Lasocin, Gliniany w pow. sandomierskim, razem 6360. W gub. radomskiej, istniejącej od 1845 r. rozległej na 439 mil było w 1863 r. 966, 946 mk. Starostwo sandomierskie ma zdaje się początek w prokuratoryi komesa Bartłomieja, który 1290 r. tytułuje się prowizorem całej ziemi sandomierskiej Małop. , I, 139. Powieść o wcześniejszym staroście z 1259 r. najprzód nie zgadza się z bytem starostów, zastępców królewskich, datującym od epoki Czechów, a powtóre sama z sobą jest w niezgodzie Bielowski, Mon. Pol. IL, III, 307, 73, 362; Dług. , VII, 374. W r. 1303 występuje Ulryk Boskowicz, jako ststa Krakowa i Sandomierza z ramienia Czechów Kod. Kapit. I, 145. Rzekomy ststa czy dzierżawca sandomierski z 1324 Inwentarz Rykacz. str. 236; por. kś. Buliński, str. 114, Andrzej Ciołek zdaje się być Ciołkiem z Żelechowa 1422 1434 podkomorzym sandom. Kod. m. Krakowa, I, 177 A. G. Z. , IX, 42, V, 58; Rzysz. , I, 216; Cod. Vitoldi, 834 i 906 7; Dług. , XI, 452; Daniłłowicz, Skarb, dypl. . Nr. 1562. Podobnież nieautentycznym jest Jan Pieniążek, ststa sandom. , u którego miał po złamaniu 19

Sandomierz