dla powietrza zdrowego Gryfina, żona Leszka Czarnego lubiła mieszkać w S. Kod. Małop, , I, 133, to Jadwiga Łokietkowa tytułem obrączki królewskiej Dług. , L. B. , I, 372, r. 1321 pobierała z niego dochody, Czyii inaczej mówiąc, ziemia S. najrozmaitszemi węzłami ściśle łączy się z panującą rodziną. Łokietek podejmuje walkę 1304 r. zdobywając Wiślicę z pomocą Węgrów, a później resztę ziemi S. Mon. Pol H. , II, 853, zb, czem idzie i przybranie tytułu księcia ziem krakowskiej i sandomierskiej 1306 r. Kod. Wlkop. , Nr. 906, Kod, Małop. , I, 165. Związek księcia z miastami, odnowiony 1306 r. , Rzyszcz, , I, 173 po jego powrocie do władzy, trwa przez całe rządy, choć w innej formie, a mianowicie w lokacyi nowych miast w Sandomierskiem, jak o tem świadczy nadanie prawa niemieckiego w osobie wójta Macieja z Opatowca Lublinowi 1317 Kod. Mał. , II, 238, 245, 1329 Szydłowu str. 167 dla powiększenia jak się sam wyraził dochodów i korzyści swego dostojeństwa. Wynagrodzenie Ruperta i Marka 1311, Gerka 1310, Sądeczan 1312 r. , obdarzenie prawem rycerskiem Marcina Tajdzicza z Gniezna 1316 Kod. Wlkp. , Nr. 984 przeczą, by kara wymierzona na Kraków 1311, była wyrazem możnowładczej przewagi, aczkolwiek consultus totius nostri senatus 1317, Bart. , III, 177, 1311, Kod. Małop. , I, 176 świadczą o zorganizowaniu się przedstawicielstwa możnowladczego. Pomijając kolonizacyjno szerzenie się Polski na płd. wsch. i płn. wsch. , wypada zaznaczyć, że najazdy Litwy, aczkolwiek dotkliwe, już 1268 wywołują ciekawe rozporządzenie w Skaryszowie, co do swobody w dawaniu lub niedawaniu przez mieszczan podwód lub koni na Litwę Kod. Małop. , II, 124. Dowód to zawiązania się pokojowych stosun ków, które za Łokietka wyrażają się wójtowaniem Litwina w Brześciu jego rodzinnym na Kujawach 1328 Kod. Wlkp. , Nr. 1091 może także tytułem nagrody jakiej, moze za swatostwo królewicza z Gedyminówną, poślubieniem siostry bisk. krakowskiego Bodzanty przez Piotra, , Litwina Kod, Wlkp. , Nr. 1364, i Gedyminówny przez Kazimierza Łokietkowicza 1325, do czego drogę utorował sojusz Łokietka z Gedyminem, wyrażający się przybyciem Litwy pod Kalisz i Stawiszyn 1306 r. Mon. PoL H. , III, 41; Kod. Wlkp. , Nr. 894 na odsiecz przeciw Czechom. To ciążenie już natury pokojowej ku Litwie, celem wyswobodzenia ziemi sandomierskiej i lubelskiej od najazdów litewskich, żywy wyraz radości zostawił w kronikach Mon. Pol. H. , III, 200 przez. .. . ślub z Gedyminówną ludy tej ziemi, wykarczowawszy lasy, używając słodyczy pokoju, przewybornie rozkolonizowały się por. Mon. Pol H, , II 884. Jaki to miało rezultat cywilizacyjny świadczy, między innemi fakt pobytu braciszka Andrzeja Litwina w klasztorze miechowskim 1335 Kod, Małop. , III, 14. Obok, trafem wymienione imię braciszka Mikołaja ze Skaryszewa może nawet objaśnia, którą drogą i jak przez drogi handlowe, stosunki nowe Sandomierskiego z Litwą się ustalały. I był to fakt donioślejszy i pewniejszy dla 8. niż już przez Helcia zbity wiec prawodawczy w Chęcinach 1331 r. Mon. V. P, H. II, 858; Dług. , IX, 139; Pom. St. Pr. Pol, I, str. CXV, 95. Za Kazimierza W. ustala się już dawniej poczęty kierunek ku Rusi, bodącej schronieniem wszystkich uciśnionych, nic tylko w Sandomierskiem, w wieku XlII i XIV. Naodwrót niedaleki Zawichost 1205 r, był miejscem porażki Romana i jego Rusinów, chcących owładnąć ziemią 8. Jórka Rościsława ruskiego, żona Loszka Czarnego jak widzieliśmy ulubiła sobie szczególniej S. Kod. Małop, , I, 133, Prokop, Rusin, bisk. krakowski, krewny z matki Leszka Dług. , Hist. VII, 513, 514, a siostrzeniec nepos Wstydliwego jest proboszczem sandomierskim Kod. Małop, , I, 112; Kod. Kap. I, 105 Świętosława córka w. kn. ruskiego, umiera jako kiaryska 1302, M. Poi. IL; II, 853. Niemsta syn Krzywosąda z Bęszyc przed 1284 knuje zmowy i chce ich naprowadzić na ziemię rodzinną Kod. Małop. , 1, 123. Wojenne wyprawy Leszka Białego, Wstydliwego i Leszka Czarnego zagarniające Przemyśl, to staczające boje u wrót polskich Mon. F. H. II, 839; Długosz, 397 czyli grodów czerwieńskich Kron, Hipac, por. Lublin, to zdobywające nowy Lublin, przez wiele lat przez Ruś dzierżony 1302, Mon. PoL H II, 853 to sięgające w pogoni do Równa 1282, sygnalizują ten prąd wschodni, ułatwiony przez upadek monarchii króla Daniela. Interesa ekonomiczne, traktem handlowym na Turbią, Gorczyce a potem Ropczyce L. B, , I, 343, II, 354, łączyły jakby życiodajną arteryą ziemię S, z Rusią, która szerokim pasem od Żmigroda w Jasielskiem por. 1331 r. Kod. Małop, , I, 218 sięgała na północ, kędy Łęczna, siecieohowskich benedyktynów własność, jeszcze w XVI w, zwana była Rusią, Puchaozowem kś. Gacki, Klasztor Sieciechów. , 56. W tej drugiej nazwie Łęczny, podobnie jak Sambora 1390 r. Pohonicz zwanego Ak. Gr. i Ziem. , VII, 2 tkwi filologiczny dowód istnienia w świadomości miejscowych pogranicza pogańskiego przeciw któremu z Łukowa w XIII w. a z Żmigrodu w XIV w. od 1351 dominikanie krucyatę prowadzili wyznaniową. Byłto także rodzaj zaboru, przez Bolesława Trojdenowicza praktykowany je

Sandomierz