4 katol. i 17 żydów. Jest tu, cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , wzniesiona w, 1865 r. , uposażona 104 dzies. ziemi, z 2042 parafianami; 3 domy modlitwy źydowskie 8 skleppów, 38 rzemieślników, 26 targów, szkoła początk. od 1867 r. z 72 uczniami; zarząd miejski. Fabryk nie ma żadnych; w ogóle mko ubogie i niehandlowe. Dochody mta w 1886 r. wynosiły 3649 rs, wydatki zaś 3690 rs. Do mta należy 1774 dzies. ziemi która przynosi 2068 rs. dochodu. Niewiadomo kiedy S. została założoną; na miejscu dzisiejszego miasteczka w XVI w. była mala wioska t. n, należąca do dóbr koronnych, a że leżała na Tatarskim czarnym szlaku, ówczesny więc dzierżawca podczaszy bracławski Wacław Sułkowski otrzymał od Zygmunta III nastepujący przywilej pod d. 7 czerwca, 1607 r. Gdy nam urodz. Wacław Sułkowski sam i imieniem małżonki swej Małgorzaty Tiszanki Bykowskiej sprawę dał że w dzierżawie naszej, na ten czas dzierżawy ich wsi, Salincach, w pow. latyczowskim nad rudą Moroziną, na Danczowym, pasieczysku, nad samym szlakiem Tatarskim, jest w dobrem położeniu miejsce, na którym zamek i miasto gdyby było założone, miało to być z dobrem wszystkiej Rzpltej za czasem i z pożytkiem stołu naszego. My tedy dobrze uważywszy i to przedsięwziecie ich wdzięcznie przyjąwszy, umyśliliśmy na to pozwolić, jakoż pozwalamy tym listem założyć tym sposobem że dajemy obywatelom, którzy tam osiędą przywilej, pozwalając im prawa magdeb. , oddaliwszy wszelakie prawa insze, sposoby i zwyczaje. Wójt przed nami sprawować nie będzie winien, któremu to wójtowi z przysiężnikami, ławnikami, urzędem miejskim we wszelakich sprawach, zwłaszcza o złodziejstwo, mężobójstwo, ochromienie członków, popalenie i wszelakie złe uczynki i występki sądzić, skazania czynić, karać, zupełną moc dajemy. Ustanawia po 8 dni trwające jarmarki na Boże Ciało, i św. Jadwigę, targi zaś we czwartek i oznacza granice miejskie, poczem mówi Dzierżawca i wójt nasz i z małżonką swoją to miejsce ludźmi wolnymi osadzi i twierdzą obwaruje; wolno mu będzie stawy sypać, młyny, karczmy budować, i wszelkich pożytków zażywać, które jeno wynaleźć może. Do których młynów i stawów czasu potrzebnego będą się powinni szarwarkami, pracą i kosztem swem mieszczanie przykładać, także i do obrony zamkowej Za herb miastu, jako pogranicznemu, rękę jedną gołę, a drugą pancerzem okrytą, z łukiem strzałą wyciągnionym nadajemy. Dajemy wolność od wszelkiej dani, czynszów i powinności, także od ciężarów nam, albo dzierżawcom i Rzpltej powinnych, także myt i ceł wszelkich do lat 20, po której wolności wyjściu, wszystkie powinności cało oddawać i ponosić będą powinni i przeciwko nieprzyjaciołom przy dzierżawcy konno z orężem wsiadać mają, a czasu pokoju i wojny podlegać we wszystkiem i posłuszni go być mają Baliński, Star. PoL, t. II, 1014. Sułkowski, jak widzimy z lustracyi Humieckiego z 1616 r. , miasteczko osadził, czy zaś zamek zbudował, o tem lustracya nie wspomina. Podług lustracyi jego suma prowentu tej dzierżawy wynosiła 226 fl 28 gr. 4 den. W czasie wojen kozackich zupełnie zniszczona, tak że nie miała żadnego poddanego i niedawała żadnego dochodu; posesorem w 1665 r. był Jakub Potocki. Widać jednak, że wróciła do dawnego stanu, gdyż w 1765 r. spotykamy juź starostwo salnickie, składające się z włości Salnicy, Czeremys, Ihnatówki i Mazepinice; trzymał je Ignacy z Obor Kolumna Czosnowski, opłacając kwarty 2109 zł. 19 gr. Był wtedy zamek otoczony stawem i głębokiemi fosami. W 1776 r. było tu zaledwie 90 domów opłacających po 7 złp. a starostą był tenże sam Czosnowski. Pomimo potwierdzenia przywilejów dla miasteczka przez Stanisława Augusta w 1792 r. , Salnica nie podniosła się zupełnie. Po przyłączeniu do Rossyi 1795 r. ststwo salnickie darowane zostało hr. Herakliuszowi Morkowowi, ukazem jednak senatu z 19 sierp. 1803 miasto wyłączone było z darowizny i zostało nadetatowem. Dr. M, Salniczka al Salnica, Salnicha, rzeczka w pow. lityńskim, lewy dopływ Śniwody. Bierze początek pod wsią Mazepińcami, mija mko Salnicę, wieś Czeremisówkę, Słobódkę, Mazurówkę i poniżej wsi Kolumny uchodzi do Śniwody. Od lew. brzegu przybiera rzeczkę Pszonkę. Salnik, mylnie Solniki, wś nad rzką Wierzchową, dopł. Żerdzia, pow. winnicki, okr. pol. Pików, gm. i st. poczt. Kalinówka, st. dr. żol. kijow. odeskiej, ma 168 osad, 1266 mk. , w tej liczbie 14 jednodworców, 1759 dz. zie mi włośc, 1499 dworskiej, 33 cerkiewnej. Cerkiew p. w. Podwyższenia Krzyża św. z r. 1780, ma 1671 wiernych. Należała do Chołoniewskich, następnie do z Chołoniewskich Grocholskiej, która w 1877 r. zapisała wnucz ce swej Maryi Morawskiej. Dr. M. Salno, w pow. bydgoskim, ob. Sadlno. Salno, niem. Salino, dok. Szadel, Czadel, Sadlno, dobra ryc. , w wyniosłej okolicy, niedaleko Gay, pow. grudziądzki, st. p. , tel. i kol. Niewałd, kośc. filial. Dąbrówka, par. Rogoźno o 5 8 mili; 567 ha 34 łasu, 25 łąk, 438 roli orn. . W 1868 r. 23 bud. , 11 dm. , 179 mk. , 143 kat. , 36 ew. ; 1885 r. 11 dm. , 35 dym. , 230 mk. , 201 kat. , 24 ew. , 5 dysyd. Za Krzyżaków należało S. do komtur. grudziądzkiego, obejmowało 30 włók. Dziedzic Salniczka Salniczka Salnik Salno