Ruptów, wś i dobra, pow. rybnicki, par. kat. w miejscu. R. leży na wzniesieniu stanowiącem dział wodny Wisły i Odry, na granicy od Austryi. W 1851 r. było 123 dm. , 888 mk. 226 ew. , należących do par. Gołaszowice i 5 żyd. . Kościół par. drewniany z XIII w. , szkoła kat. Ludność wyłącznie polska. Obszar dóbr wraz z przyl. Ruptowiec ma 1870 mr. roli a obszar wiejski 1240 mr. Do dóbr należą fol. Lipowiec 15 mk. , Biadaczek 8 mk. i Maria Alm 3 mk. . R. par. , dek. wodzisławski, obejmowała 1869 r. 1890 kat. , 342 ew. , 25 izrael. Ruptawiec, niem. Ruptawietz, kol. , pow. rybnicki, par. kat. Ruptau. W 1861 r. 11 dm. , 85 mk. 45 ew. , szkoła ew. , 95 mr. roli Rupule, wś, pow. poniewieski, w 4 okr. poL, o 63 w. od Poniewieża. Rurokolnia, zaśc, pow. wileński, w 3 okr. poL, gm. Giedrojcie, okr. wiejski i dobra hr. Tyszkiewiczów Dubinki, o 15 w. od gminy, 3 dusze rewiz. Rury, przedmieście Lublina, pow. lubelski, gm. Konopnica, par. Lublin, składa się z 4ch folwarków i wsi. Ciągnie się ono w przedłużeniu ulicy Namiestnikowskiej za rogatkami rurskiemi, nad Bystrzycą. Nazwa pochodzi od wodociągów, które tu urządziło miasto w 1535 r. Nazwa ta objęła z czasem folwarki duchowne, które na gruntach miejskich powstały w pobliżu wodociągów. W regestrach pobor. z 1676 r. w opisie par. Lublin wymieniono Rel. patrum Soc. Jesu fundus in Canalibus, a personis ibidem existentibus 53. Monialium regulae s. Brigitae fundus osób 106. Bonifratellorum praedium gener. succamerarius Podniesiński osób 31. Folwarku szpitalnego św. Ducha nie podają regestra. Dziś folwarki te noszą nazwy R. Bonifraterskie własność szpitala św. Jana Bożego, R. św. Ducha, R. Pojezuickie wś i fol. , R. Powizytkowskie, R. Brygidkowskie. W 1827 r. było tu 57 dm. , 331 mk. W 1884 r. fol R. lit. A rozl. mr. 338 gr. or. i ogr. mr. 276, łąk mr. 26, past. mr. 22, wody mr. 2, nieuż. mr. 12; bud. 8, z drzewa 10; cegielnia, pokłady torfu i kamienia wapiennego. Wś Rury Pojezuickie 08. 32, z gr. mr. 261. Do R. Pojezuickich należał też fol. Konstantynów ob. . Ruryszki, wś, pow. wiłkomierski, gm. Konstantynów, o 10 w. od Wiłkomierza. Ruś, łać. Rusia, Russia, Ruscia, Ruzia, Ruthenia. Nazwa niedająca się ściśle określić pod względem geograficznym, w rozmaitych bowiem okresach dziejów, rozmaite pod nią rozumiano obszary. Pod względem etnograficznym oraz etymologicznym objaśnienie tej nazwy przedstawia niemałe trudności. Gdy bowiem jedni, opierając się na Nestorze, samą nazwę wywodzą od skandynawskich WareSłownik Geograficzny T. X. Zeszyt 109. gów, zwanych Rusią, przytaczając na dowód, że Czudy dotychczas zowią Szwedów Ruotsi, Rootsi a Szwecyą Ruotsimaa; inni uważają Ruś za Prusaków Słowiańskich Łomonosow, w nowszych czasach Kostomarow, mając na względzie nazwę jednego z ramion ujściowych Niemna Rusa; inni wreszcie łączą R. z Rugią i Prusakami Kollar, Kaczenowski, Maraszkin, lub też mają Ruś za Chazarów Ewers albo Finów Tatyszczew, Hipping, Sindstroem. Nie mogąc rozbierać w tem miejscu tych sprzecznych hypotez, ograniczamy się na zestawieniu ważniejszych momentów dziejowych, uwydatniających zmiany w pojmowaniu tej nazwy i odnoszeniu jej do różnych plemion słowiańskich i rozmaitych obszarów. Podług opowieści Nestora zaproszeni przez Słowian i Czudów, dla objęcia nad nimi rządów, Waregowi ruscy, bracia Ruryk, Sineus i Truwor, zabrawszy rody swoje i całą Ruś, przenieśli się do nowych siedzib w 862 r. i kraj przez siebie zajęty nazwali Rusią. Początkowo zajęli oni grody słowiańskie Ładogę, Izborsk, Nowogród, Połock i fińskie Rostów, Białejezioro, Muroma, nazwa więc Rusi w tym czasie do tych tylko okolic mogła się odnosić i obejmować sobą słowiańskie plemiona Nowogrodzian i Krzywiczan oraz czudzkie Meranów, Wesi i Muromców, Następca Ruryka Oleg, posuwając się na południe, zajął Smoleńsk, Lubocz, Kijow, osadził je swemi ludźmi i zdobyte posady nazwał ziemiami ruskiemi, Kijów zaś macierzą grodów ruskich. Za czasów Olega Rusią nazywały się nietylko ziemie przez Ruryka podbite ale i plemiona Polanów, Siewierzanów, Drewlanów, Radymiczów, Chorwatów, Dulebów i Tyweroów. Było to urzędowe geograficzne nazwisko, którem władca oznaczał państwo, skupione jego siłą, te grody słowiańskie i po części czudzkie, wśród których panowali ruscy przybysze zdobywcy. Państwo to istniało jednak tylko w pojęciu władcy, pojedyncze bowiem plemiona nie wyrobiły w sobie pojęcia jedności politycznej. Po dawnemu byli w Rusi Nowogrodzianie, Krzywicze, Polanie, Siewierzanie, Drewlanie itd. , których, prócz władzy książąt, nic z sobą nie łączyło, nie dziw więc że już za Swiatosława, więc w 80 lat po zajęciu Kijowa przez Olega, rozdzieliło się państwo ruskie na kilka działów. Zlepiane znowu, rozdzielało się za Włodzimierza i Jarosława, aż w końcu, po upływie następnych 80 lat, rozpadło się naprzód na kilka wielkich działów, potem na kilkanaście, liczba których w końcu doszła do stu a moze i więcej. Do jedności nigdy już nie przyszło. W rozbitem na kawałki dawnem państwie ruskiem miejscowa ludność słowiańska walczy z książętami, ci zaś nawzajem sprowadzają na kraj tłu Ruptawiec Ruptawiec Rupule Rurokolnia Rury Ruryszki Ruś