skich w charakterze straży honorowej, przybranej we wspaniałe mundury. W razie napadu na miasto cechy miały obowiązek bronić murówj a następnie kosztem swoim je naprawiać. Każdy towarzysz cechowy w R. , zostając majstrem, był obowiązany dostarczyć do arsenału cechowego jakąś broń, jak kuszę, halabardy, oszczepy, muszkiety itp. Ażeby zaś cechowi umieli w razie potrzeby władać bronią, zawiązano wspomnianą powyżej Companey der Rigaschen Stadtgarde. Z czasem w miejsce, , znaku cechowego wprowadzono chorągwie, które dotąd w użyciu pozostały jako oznaki stowarzyszeń rzemieślniczych HandwerksAemter. Wystawa historyczna w R. 1883 r. zgromadziła ich kilkadziesiąt, z których najstarsze sięgały 1370 r. Oprócz obrony miasta cechy miały na celu zapewnienie członkom swoim opieki i pomocy w razie potrzeby. Stopniowo wszystkie rzemiosła wiązały się tu w cechy, począwszy od kupców i złotników a skończywszy na wyrobnikach. Na rozwój przemysłu i rzemiosł wpłynęła niewątpliwie okoliczność, że kiedy Gustaw Adolf, król szwedzki, przywrócił dawno upragniony pokój, wybuchła w Niemczech wojna 30letnia, której klęski przesiedliły licznych majstrów do R. , na co w, , szragach cechowych tutejszych liczne mamy dowody. Pomiędzy zabytkami dawnych rękodzieł, których wytworne kształty zwracają uwagę, większa część pochodzi z XVII w. Odznaczały się zwłasza na wystawie z 1883 r. przepyszne wyroby ze srebra. Nie mniej celowali wyrobami ówcześni stolarze, wykonywający roboty artystyczne szafy, sepety i sepeczki. Rzeźby nader piekne przechowały się w olbrzymich stalach stowarzyszenia ryskich Schwarzhaeupterów w starodawnym kościele farnym św. Piotra Petrikirche. Z zakładów garncarskich wychodziły doskonałe kafle bądź zielone, bądź brunatne, ozdobione wyborną ornamentyką. Dobrym dawnym tradycyom najdłużej pozostali wiernymi mosiężnicy. Dowodzą tego pająki mosiężne po kościołach i gmachach Ii, a mianowicie w dolnej starogotyckiej sali gmachu wielkiej izby kupieckiej Grosse Gilde. Jak doskonałymi byli rzemieślnicy, wyrabiający przedmioty skórzane i siodlarskie, świadczą olbrzymie krzesła z XVII w, , zdobiące salę konforencyi gmachu inflanckiego rycerstwa a obite przepysznym kurdybanem miejscowego wyrobu. Obecnie występuje dążność do odrodzenia upadłych rękodzieł, szkoły przemysłowe i rzemieślnicze, tak wyższe jako średnie i niższe, coraz bardziej się rozwijają a wystawy przemysłowe świadczą o dokonywanych postępach. Organem tego ruchu jest pismo Rigasche IndustrieZeitung. Istnieje w fl. osobna izba przemysłowa czyii tak zwana Kleine Gilde, której początki sięgaja 1330 r. a w skład której wchodzą przedstawi. ciele przemysłu rzemieślniczego czyli dawne cechy rzemieślnicze Zuenfte, przekształcone obecnie na tak zwane delegacye Aemter czyii stowarzyszenia rzemieślnicze. Od lat przeszło 20 istnieje w R, Towarzystwo przemysłowe GewerbeVerein, którego działalność coraz lepsze przynosi owoce. W czasie ostatniego spisu ludności 1881 r. było w R, 26, 735 przemysłowców i z tej liczby na przemysł fabryczny przypada 5379. W 1881 r. liczono w R. murarzy i brukarzy 1142, cieśli i studniarzy 1354, kamieniarzy 57, rzeźbiarzy 61, przedsiębiorców budowli 19 cegielników 9, wapniarzy i gipsarzy 15, pokrywaczy dachów 45, garncarzy i kaflarzy 311, kominiarzy 51, blacharzy 478, mosiężników i bronzowników 61, ludwisarzy 2, rękawiczników i bandażyntów 223, fiakrów i dorożkarzy 1041, utrzymujących omnibusy 3, tramwaje 1 Towarzystwo belgijskie, posługaczy publicznych 2 instytuty, perukarzy i przerabiających wiony 29, fryzjerów i golarzy 197, introligatorów 254, tokarzy 137, grzcbieniarzy 4, koszykarzy 31, wyrabiaczy korków 744, powroźników Uli, parasolników 49, rytowników 29, krawców i krawczyń 3294, kuśnierzy 49, drukarzy 285, litografów 123, odlewaczy czcionek 4, fotografów 47, kapeluszników i czapkarzy 199, tapicerów 125, szmuklerzy 50, szklarzy 202, szczotkarzy 75, malarzy pokoj. 616, lakierników 22, pozłotników 60, tapeciarzy 143, farbiarzy 93, piekarzy 906, młynarzy 138, przedsiębiorców budowy młynów 4, modniarek 470, wyrabia jących stroiki damskie 167 szwaczek bielizny 1342, dostarczających wyrobów pończo szniczych 48, hafciarzy i haftarek 33, pracu jących w zakładach chemikaliów i perfum 156, ogrodników i kwiaciarek 375, wyrabia jących gilzy do papierosów 8, rzeźników 469, mydlarzy 41, stolarzy 1553, organmistrzów 3, wyrabiających, instrumenty 87, stroicieli fortepianów 7. snycerzy 42, ślusarzy 1062, kowalów 728, rusznikarzy 13, nożowników 20, pilnikarzy 3, druciarzy 59, maszynistów 206, pracujących w giserniach 205, kotlarzy 108, pracujących w zakładach gazowych 81, w zakładach elektrycznych 4, szewców 2250, trakiyerników, oberżystów, kawiarzy i szyn karzy 589, piwowarów 166, cukierników 108, zatrudnionych w gorzelniach i dystylarniach 57, w mleczarniach 5, w fabrykach cukierków i czekolady 7, drożdży 3, wód mineralnych 12, w słodowniach 9, stelmachów 181, siodla rzy i rymarzy 234, bednarzy 317, garbarzy 124, złotników i jubilerów 179, zegarmistrzów 178, optyków 127. Przemysł fabryczny roz