Wydzyna i Rz. Kośmiany. W 1531 r. jedna częśó Rz. w par. Charzowice jest własno ścią Dignartha, ma 3 łany i młyn o 2 ko łach, druga par. Potok własność Koźmiana, ma 4 łany i młyn Pawióski, Małop. , 375, 376. W 1722 r. Aleksander Suchodolski, podcz. lubelski, dziedzic Rz. , zbudował kościół drewniany, dotąd stojący. Konsekracyi dopeł nił w 1772 r. bisk. Kajetan Sołtyk. Uposaże nie kościoła stanowiły dwa łany ziemi przy drodze do Trzydnika, zwanej niemiecką, i pro cent od 8, 000 złp. lokowanych na Rz. Do ko ścioła należały Rz. Ziemiańska, Łychów Szla checki i Trzydnik. Później przybyły Wola Trzydnicka Piotrowszczyzna, Łychów Go ścieradowski i Trzydniczek. Zapewne dopiero w XIX w. z filii Potoka utworzono oddziel ną parafię. Rz. Ziemiańska par. , dek. janow ski dawniej zaklikowski, 1916 dusz. 7. Rz. Księża, wś, pow. janowski, gm. Trzydnik, par. Kraśnik. Na jej obszarze ma źródła jeden z dwu strumieni tworzących rzkę Karasiówkę, dopływ Sanny dopł. Wisły. W 1827 r. było 59 dm. , 316 mk. W połowie XV w. Rz. , w par. Kraśnik, własność klasztoru w Kraśni ku, miała 18 łan. km. , z których płacono czynszu po 16 gr. klasztorowi. Nie odrabiano dni w tygodniu, tylko na wiosnę i zimę upra wiano role folwarczne. Były tam 2 sadzawki i młyn. Klasztor dostawał 2 miarki a mły narz trzecią. Kmiecie dawali klasztorowi jesz cze 2 koguty, 2 sery, 30 jaj. Dziesięcinę sno pową, wartości 10 grzyw. , dawali plebanowi w Pniewie. Jan Lutko, bisk. krakowski, zało żył kościół par. w Pniewie i uposażył go dziesięciną Długosz, L. B. , 500, 575, III, 174. W 1531 r. wś Rz. Księża, w par Kraś nik, miała 31 2 łan. Pawiński, Małop. , 374. 8. Rz. , wś nad rz. Ładą, pow. zamojski, gm. i par. Frampol, odl. 5 w. od Frampola, o 44 od Zamościa, ma 46 osad włośc, 54 dm. , 490 mk. . kat. , szkołę początkową i 428 mr. rozl. według innych danych 662 mr. roli i 101 mr. łąk. W 1827 r. było 54 dm. , 336 mk. Rz. wchodziła w skład dóbr Kąty. 9. Rz. , wś włośc. pow. radzyński, gm. Misie, par. Mię dzyrzec; wś ma 63 dm. , 359 mk. , 453 mr. ; os. 1 dm. , 3 mk. , 3 mr. W 1827 r. było 66 dm. , 270 mk. Br. Ch Bzeczyca, białoruskie Reczyca, miasto powiatowe gub. mińskiej, starożytny gród w ziemi Drewlanów, w XII wieku w w. ks. kijowskiem, w dzielnicy wołyńskiej Lelewel, IX, mapa 4 i 5, od XIII w. przyłączony do Litwy; kolejno mto powiatowe wojew, mińskiego, po 1793 r. w pow. mozyrskim namiestnictwa mińskiego, a od 1795 r. jako powiatowe gub. mińskiej. Położone na prawym brzegu Dniepru, w pobliżu ujścia rz. Wiedrec al. Wiedrycy, w okolicy żyznej, obfitującej w ryby. Od dawna Rz. była grodem warownym i widownią częstych bojów. Uległa najprzód napadom kniaziów czernihowskich, a w 1214 r. miał ją w perzynę obrócić Mscisław kn. nowgorodzki. Za czasów Giedymina Rz, przyłączoną była do w. ks. litewskiego. W 1387 r. gdy król Władysław Jagiełło powierzył czasowo najwyższą władzę na Litwie i Rusi litewskiej bratu swemu Skirgajle, w dokumencie wydanym mu na łowach skojterskich pomiędzy innemi miastami wymienioną została i Rz. cała z dochodem ob. Daniłowicza Skarbiec, t. II, Nr. 542; Narbut, t. V, str. 397; Kromer, Index Arch. Crac, Mscr Nr. 391. Później niejednokrotnie pod Rz. stawali koszem Tatarzy perekopscy. W czasie wojen Chmielnickiego w 1648 r. zajęli Rz. Kozacy i ustąpili dopiero w 1649 r. , gdy tu nadciągnął z wojskiem ks. Janusz Xl Radziwiłł, hetman polny litewski, celem założenia silnego obozu. Wyprawa ta skończyła się rozbiciem w okolicy Łojowa oddziałów Kryczewskiego i Podobajły. W 1650 r. zajął znowu Rz. Nebaba i następnie, ustąpiwszy przed wojskiem hetmana Radziwiłła, poległ dnia 6 lipca z całą prawie. swą drużyną pod Rzepkami. Po tej rozprawie hetman jeszcze silniej obwarował miasto i osadził je wojskiem. W 1653 roku wojsko litewskie miało w Rzeczycy główną kwaterę i w następnym roku udało się pod Orszę, gdzie rozgromione zostało przez armię cara Aleksieja Michajłowicza, pod wodzą kniazia Trubeckiego. Bój ten otworzył drogę zwycięzcom i Rz. wraz z innemi miastami została zajętą pod jesień przez Rossyan. Wtedy to i zamek warowany uległ całkowitemu zniszczeniu, mylnie przeto prymas Wład. Łubieński w dziele wydanem 1740 r. p. t. Świat wspomina o zamku, jako o ozdobie miasta str. 444. Dziś są tylko szczątki wałów obronnych, gdyż mury wszelkie rozebrano samowolnie do budynków miejskich. Król Zygmunt Stary nadaje Rz. 11 paździer. 1511 r. magdeburgię i różne przywileje, potwierdzone następnie w 1561 r. d. 26 sierpnia przez Zygmunta Augusta i w 1596 r, przez Zygmunta III. Podług spisów podskarbińskich z 1569 r. Rz. stanowiła ekonomię stołu królewskiego, następnie od 1589 r. przemienioną została na ststwo grodowe, będące w posiadaniu Wołłowiczów, kn. Zyzemskich, Słuszków, Kłokockich, Pakoszów, Chaleckich, wreszcie z mocy przywileju kr. Augusta III z d. 15 lipca 1734 r. po śmierci Kazimierza Chaleckiego dzierżył te dobra narodowe Albrycht ks. Radziwiłł, wojewodzic nowogrodzki, opłacając z nich kwarty złp. 2585 gr. 25, a hyberny złp. 1159. Obejmowały w sobie miasto z zamkiem i tenutami Stołpniów, Uhłów, Lipniaki i Daniłowicze. Powiat miewał

Rzeczyca

Bzeczyca