wś na pol prus. Mazurach, pow. ządzborski, st. p. i tel. Mikołajki. Pieńkowski Majdan, ob. Isrzany Majdan. Pienna, wś, pow. wilejski, ob. Pennoje. Pieńpole, wś, pow. ciechanowski, gm. Regimin, par. Niedzborz, odl. o 15 w. od Ciechanowa, ma 16 dm. , 101 mk, 140 mr. obszaru. Pieńsk, ob. Pińsk. Pieński, potok w Pieninach, uchodzi do Dunajca z lew. brzegu, przy grupie skał zwa nej Ligarki, niedaleko Starego Sącza i ruin zamczyska Pienin. Pientken niem. , ob. Pieńki. Pientryca, rzka w pow. ihumeńskim, mały prawy dopływ Berezyny Dnieprowej, zaczyna się w lesistych moczarach przy zaśc. Mościszcze, płynie w kierunku płd. około wsi Borki, dalej nieco zatacza półkole na wsch. , pod wsią Wojnorowo rozlewa w jeziorko i obraca młyn, przecina gościniec bohuszewickoboźyński pod wsią Michałowo i o parę wiorst za nią ma ujście. Długość biegu około 12 wiorst. A, Jel. Piepenburg niem. , dobra ryc. w Pome ranii, pow. Regenwalde, st. p. Plathe. Piepenhagen niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. Regenwalde, st. p. Labes. Piepershof niem. , dobra na prus. Litwie, pow. ragnecki, st. p. , tel. i kol. żel. Ragneta. Piepie, wś nad rz. Wiszyntą, pow, wileński, ob. Penie mylnie podana podług spisu gmin w 1864 r. . Leży o 33 w od Wilna i ma 4 dm. i 25 mk. kat. Piepielewka, wś cerkiewna, pow. mścisławski, gm. Lubawicze, ma 22 dm. i 148 mk. , z których 1 zajmuje się wyprawą skór. Piepielnia, ob. Pepelnia. Pieprz, os. młyn. , pow. wrzesiński, o 5 klm. na płn. zach. od Żerkowa, na strumyku, który pod Dębnem wpada do Warty; par. Żyłków. Istniała już przed r. 1510. W 1843 r. 11 mk. W nowszych Skorowidzach nie jest wykazaną. Należała do wsi Chrzan. Pieprzowe góry, jestto niewłaściwie pasmem gór nazwana krawędź wyżyny sandomierskiej, górująca nad niziną nadwiślańską, która na lewym brzegu Wisły, na przestrzeni między Sandomierzem a Zawichostem, rozszerza się łukowato, dochodząc do trzywiorstowej szerokości. Podczas gdy dolina nadwiślańska ma 452 stóp wznios. pod Zawichostem, to górująca nad nią krawędź wyżyny sięga do 730 st. w Kamieniu Plebańskim pod Sandomierzem, Tak znaczna różnica nadaje wyżynie w oczach patrzącego od brzegu Wisły charakter pasma górskiego, do czego przyczynia się jeszcze i ta okoliczność, że właśnie na krawędzi wyżyny występują w okolicy Sandomierza zwłaszcza z jej łona na zewnątrz łupki szarowakawe, sterczące w postaci czarnych skalistych wierzchołków niepokrytych roślinnością. Ponieważ powyżej San domierza istnieje podobny stosunek między rozszerzającą się do 4 wiorst doliną Wisły a panującą nad nią wyżyną, która również wy datnie odrzyna się od doliny rzeczki Koprzywianki, przeto nazwa Pieprzowych gór roz ciąganą bywa niekiedy na całą długość kra wędzi wyżyny sandomierskiej między rzeczką Koprzywianką a Opatówką, uprowadzającymi do Wisły wody środkowej wyżyny i tarasów Łysogórskiego pasma. Twierdzenie jakoby Pieprzowe góry były odnogami Łysogór i Chę cińskich wyniosłości, nie ma żadnej podsta wy, gdyż łączność Pieprzowych gór z tymi pasmami polega jedynie na tem, iż są on kra wędzią wyżyny, na której wznoszą się Łyso góry. W punktach gdzie jary wyżłobione przez wody spływające ze środka wyżyny, łączą się z doliną nadwiślańską, mieszczą się zwykle wsie, przedstawiające wielką malowniczość w położeniu, jak Winiary, Dwikozy, Rzeczyca. Sandomierz swą piękność zawdzię cza rozmieszczeniu na pochylającej się ku Wiśle krawędzi wyżyny. Br. Ch. Piepstock niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. Regenwalde, st. poczt. Węgorzyn. Piepuncie, zaśc. włośc. nad jez. Puncie, pow. wileński, w 3 okr. pol, o 63 w. od Wilna, 1 dm. , 5 mk. katol. Pieraggen niem. 1. wś na prus. Litwie, pow. ragnecki, st. poczt. Lengwethen. 2. P. , ob. Lemberg. Pieragienen niem. 1. wś na prus. Litwie, pow. wystrucki, nad rz. Węgorapą, , 3 klm. od st. poczt. , tel. i kol. żel. Wystruci. 2. P. , dobra ryc, tamże. Obszaru 185 ha. Pieranie, niem. Freitagsheim, kościół i do min. , pow. inowrocławski, o 13 klm. na płn. wsch, od Kruszwicy, w pobliżu granicy kró lestwa polskiego. Posiada kościół par. w miejscu, poczta w Parchaniu, st. dr. żel. o 15 klm. w Inowrocławiu. Wraz z probostwem 9 dm. i 151 mk. 146 kat. i 5 prot. . Obszaru 575, 97 ha czyli 406, 80 roli, 54, 22 łąk, 83, 25 pastw. , 27, 44 nieuż. i 4, 26 wody; czysty doch. grunt. 2460 mrk. W r. 1301 Mikołaj Widowicz, proboszcz płocki, nadał P. kościołowi włocław skiemu. W 1583 r. trzymał je Sebastyan Osiecki. Parafią P. składały wówczas Bąkowo, Baśkowo, Dziewa, Głojkowo, Pieranie i Sobiesiernie. Kościół miejscowy znajdował się przez pewien czas w ręku innowierców, których ministrem był Jan Pigeliusz w 1595 r. Obecnie par. P. , w dek. gniewkowskim, ma 935 dusz 1873 r. . E. Cal. Pieratyn, ob. Peratyn i Piratyn. Pierce 1. pow. ostrowski, ob. Kamieńczyk P. 2. P. , przyległ. folw. Godlewo, pow. ostrowski. Pierchowice, ob. Pierzchowice.

Pieńkowski Majdan

Pieńkowski

Pienna

Pieńpole

Pieńsk

Pieński

Pientken

Pientryca

Piepenburg

Piepenhagen

Piepershof

Piepie

Piepielewka

Piepielnia

Pieprz

Piepstock

Pieraggen

Pieragienen

Pieranie

Pierce

Pierchowice