podobnie pierwsze warowne siedziby. Przybysze ci, przeważnie niemieckiego pochodzenia, nadawali i swym siedzibom niemieckie nazwy. Zapewne współcześnie z zaludnieniem tych stron książęta krakowscy, jako posiadacze całego obszaru górskiego, osadzali tu swych starostów, dla których wzniesiono warowne grody. Takim grodem był zapewne zamek Pienin, a następnie Czorsztyn. Zamek Pienin, o którego istnieniu w XIII wieku wspomina dwukrotnie Długosz Hist. Pol. , II, 259 i 476, służył za miejsce schronienia dla dworu książęcego w czasie najazdu Tatarów w 1241 r. a następnie dla zakonnic z Sącza i okolicznej ludności w 1278 r. Nazwa zamku, którego ruiny dotąd się przechowały, przeszła na całą grupę skał towarzyszących Dunajcowi na obszarze między Czerwonym Klasztorem, na prawym brzegu Dunajca na Spiżu a ujściem poi Ruskiego w Szczawnicy. Odległość obu tych punktów wynosi do 1 1 2 mili. Obecnie przeprowadzoną została od Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru droga brzegiem Dunajca. Podróż łodziami po Dunajcu, od Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru, stanowi ulubioną wycieczkę gości przebywających na kuracyi w Szczawnicy i turystów tatrzańskich. Dunajec wije się śród skał w ciągłych zakrętach, zwiększających malowniczość i rozmaitość widoków, jakie przedstawiają sterczące nad nim skały, noszące odrębne nazwy. Naprzeciw Czerwonego Klasztoru, na polskiej stronie wznosi się grupa zwana Trzy Korony, mająca trzy główne i dwa pomniejsze szczyty. Najwyższy z nich Okrąglica ma 982 mt. wznies. Dalej w kierunku biegu Dunajca, ku Szczawnicy wznoszą się Grabczycha, Ligarki, Czerwona Skała, po za którą wpada do Dunajca Pieński potok, płynący od skały, na której mieszczą się ruiny Pieniu. Za potokiem wznosi się ostro szczyt Sokolicy. Dalej skała Facimiech zdaje się zagradzać dalszą drogę na Dunajcu, tworzącym tu nagły skręt. Po za nią Berestek a z przeciwnej węgierskiej strony Golica. Wreszcie z kolei Sosnowce, Ostra, Białą, Bystre, Siodełko i Ociemne. Począwszy od Leśnickiego potoku oba brzegi są już polskie. Więcej szczegółów o P. podano już w artykułach Czerwony Klasztor, Czorsztyn, Dunajec, Haligowce, Karpaty III, 862, Niedzica. Opisy P. mieszczą dziełka Br. Gustawicza, , Wycieczka w Czorsztyńskie Warszawa 1881 i Paulina Stachurskiego Wycieczka do P. Lwów 1869 r. . Br. Ch. Pienińska Wólka, wś, pow. kobryński, między Osowcami a Popiną. Pieniówka, grupa domów i młyn w Mazurówce, pow. skałacki. Pieńki 1. Zarębskie, kol. , pow. błoński, gm. Skuły, par. Ojrzanowo, odl. 14 w. od Grodziska. Są tu cztery kolonie, mające od 30 do 60 mr. obszaru. Powstały na obszarze dóbr Za ręby. 2. P. , fol dóbr Krowica Zawodna, pow. kaliski. 3. P. Rządowe, wś i os. , pow. wieluński, gm. Rudniki, par. Żytniew, odl. od Wielunia 26 w. Wś ma 6 dm. , os. 1 dm. , 10 mk. Wchodziły w skład dóbr Żytniew. 4. P. , os. , pow. piotrkowski, gm. i par. Gorzkowice. 5. P. Nurki, kol. , należy do wsi Gorzkowiczki, pow. piotrkowski. 6. P. , os. , pow. opo czyński, gm. Radonia, par. Wójcin, odl. od Opoczna 18 w. , 2 dm. , 12 mk. , 48 mr. ziemi włośc. W 1827 r. było 3 dm. , 17 mk. 7. P. , wś, pow. siedlecki, gm. Skupie, par. Mokobody, ma 14 dm. , 91 mk. , 399 mr. ziemi. W 1827 r. było 15 dm. , 79 mk. 8. P. , pow. kon stantynowski, ob. Czuchów. 9. P. , fol. , pow. sierpecki, gm. Kossemin, par. Jeżewo, odl. 8 w. od Sierpca, ma 4 bud. i 165 mr. obszaru. 10. P. , os. , pow. lipnowski, gm. Bobrowniki, par. Kikoł, odl. o 9 w. od Lipna, 1 dm. , 3 mk. , 7 mr. 11. P. Niedżwiedzkie, wś, pow. lipnowski, gm. Ossówka, par. Czernikowo, odl. o 21 w. od Lipna, ma 13 dm. , 39 mk. , 104 mr. 12. P. Nowiny, wś, pow, rypiński, gm. i par. Gujsk, odl. o 23 w. od Rypina, ma 5 dm. , 29 mk. , 239 mr. obszaru. 13. P. , pow. rypiń ski, ob. Dębiany. 14. P. Sobótki, wś, pow. ostrowski, gm. Szulborze Koty, par. Andrzeje wo. W 1827 r. było 26 dm. , 148 mk. 15. P. Wielkie, wś szlach. , pow. ostrowski, gm. Dmochy Glinki, par. Czyżew, ma 21 dm. , 148 mk. 16. P. Żaki, wś szlach. , pow. ostrowski, gm. Warchoły, par. Andrzejowo, ma 13 dm. , 83 mk. W 1827 r. było 16 dm. , 83 mk. Mieszka tu drobna szlachta 17. P. Grodzisko, wś szlach. , pow. kolneński, gm. Kubra, par. Przy tuły. W 1827 r. było 11 dm. , 59 mk. 18. P. Borowe, wś szlach. , pow. kolneński, gm. Je dwabno, par. Dobrzyjałowo. W 1827 r. było 15 dm. , 78 mk. 19. P. , os. , pow. augustow ski, gm. i par. Bargłów, odl. od Augustowa 15 w. , ma 3 dm. , 64 mk. W 1827 r. było 2 dm. , 15 mk. Br. Ch. Pieńki, mały fol. poleski, pow. mozyrski, od 1862 r. własn. Frankowskich, ma 2 włóki. Pieńki L niem. Adelig Pientken, fol. do Kitnowa należący, pow. grudziądzki, st. p. i par. kat. i ew, Radzyń, szkoła Mełno. W 1868 r. 5 bud. , 2 dm. , 7 mk. kat. 2. P. , niem. Koenigl. Pientken, wś, pow, grudziądzki, st. p, par. kat. i ew. Grudziądz, szkoła Rudnik. Obejmuje 42611 mr. obszaru. W 1868 r. 14 bud. , 4 dm. , 27 mk. , 1 kat. , 26 ew. Wś założył Ludwik Karczewski r. 1756; przywilej erekcyjny potwierdził król r. 1761. Według lustracyi z r. 1765 posiadali tu Krystyan Mallon, Krystyan Meller, Dawid Finte, Michał Lewart i Piotr Luft razem 4 włóki i płacili 72 fl. czynszu. Uwłaszczenie nastąpiło r. 1804,

Pienińska Wólka

Pienińska

Wólka

Pieniówka

Pieńki

Pieńk