dana Rusieckiemu Dominikowi, pozostaje dotychczas w posiadaniu jego sukcesorów. Pieniąźkowo, niem. Pienionskowo, dok. z 1294 r. Penesscow, wś kośc. na lewym brzegu Wisły, pow. . kwidzyński, st. poczt. i par. ew. Nowe, st. dr. żel. Czerwińsk. P. posiada kościół par. kat, szkołę i tow. rolnicze, 1301, 86 mr. obszaru. W 1868 r. 50 bud. , 20 dm. , 170 mk. , 134 kat. , 36 ew. W 1884 r. było 4 gburów, 6 zagrod. i 11 rzemieśln. Tuż przy kościele idzie bity trakt z Gniewu do Nowego. Gleba jest urodzajna. Tutejszy kościół, pod w. św. Jana Chrzciciela, zbudowany w 1592 r. , konsekrowany przez bisk. Rozrażewskiego, w 1879 r. odnowiony. Przy kościele istnieje bractwo Aniołów Stróżów, założone w 1854 r. , i bractwo trzeźwości. Prócz tego jest szpital dla 4 ubogich. W skład parafii wchodzą Pieniążkowo, Marienhof, Eichstaedt, Półwieś, Hartingswalde, Dąbrówka, Wiosła W. i Małe, Karczma, Mała Karczma, Młyn, Mały Młyn, Stary Młyn, Krausenhof, Eichenhain, kolonia Ostrowite, Czerwińsk dworzec i folwarki Czerwińsk, Luchowo, Smarzewo i Kołmaga. W 1867 r. liczyła parafia dekanat nowski 1287 komunikantów a 2120 dusz, zaś w 1885 r. dusz 2294. Wizyt. Rozdrażewskiego z 1583 r. donosi. że tu był kościół murowany, chylący się ku upadkowi, pod w. św. Jana Chrzciciela. Na cmentarzu stała dzwonnica, do kościoła należało 1 2 włóki. W skład par. wchodziły P, Smarzewo, Czerwińsk, Luchowo, Kolmiaga, Dąbrówka, Półwsie, Kopitkowo i Ostrowite. Do plebana należało 10 koszek pszczół, z których dawniej dawano wosk. Proboszcza nie było podówczas, nabożeństwo odprawiał prob. z Laików. Nie było też plebanii str. 56 57. Później posiadał prob. tutejszy 3 1 2 włóki pół wł. zaś zaginęło. Już w 1294 r. było P. własnością bisk. kujawskich i należało do klucza komorskiego ob. Majątki biskupie przez Kujota, str. 58, i Perlbach P. U. B. , str. 453. Borek pisze, ze kościół tutejszy wybudowali własnym kosztem Olescy, którzy tu przybyli z Polski i w Ostrowitem swój dwór mieli. Proboszczami byli tu w 1711 r. Jan Latoszewicz, 1756 N. Pieńkowski, 1740 Jan Kamrowski tamże, str, 430. Według taryfy z 1648 r. , gdzie uchwalono pobór podwójny, płacili w P. poddani od 10 wł. osiad. , 3 ogr. i karczmy, 22 fi. 6 gr. ob. Roczniki Tow. Przyj. Nauk w Pozn. , 1871, str. 176. O jeziorze, które się we wsi znajduje, powiadają, że na dnie znajduje się kościół, o którego wieżę rybacy już nieraz sobie siecie podarli. Razu pewnego udał się jakiś śmiałek, który dobrze pływać umiał, do tego kościoła, ale na cmentarzu, kościół otaczającym, ujrzał psa z ogniem w pysku. Zaraz się przeżegnał i szedł śmiało dalej a pies go wpuścił na cmentarz. Gdy wszedł do kościoła, ujrzał ludzi klęczących i księdza. Ale gdy kogo naruszył, ciało zaraz w proch się zamieniło. Kś. Fr. Pienice Wielkie, wś szlach. i kol. , pow. makowski, gm. i par. Krasnosielc. W 1827 r. było 27 dm. , 177 mk. W 1866 r. fol P. Wiel kie lit. E miał rozl. mr. 1538. Obszar ten przeszedł w posiadanie 45 cząstkowych wła ścicieli. Wś P. Wielkie lit. E os. 2, z gr. mr. 36. Ogólny obszar P. Wielkich z częściami szlacheckiemi wynosi 1965 mr. Br. Ch. PieniekaWola, wś szlach. i włośc. , pow. makowski, gm. i par. Krasnosielc. W 1827 r. było 16 dm. , 107 mk. Pieniężna al. Nawodeskoln, wyniosłe wzgórze w pow. lucyńskim, przy wsi Werpeli, na lewo od drogi ze wsi Korsówki do mka Marienhauz. Pieniężnica al. Pękuła, niem. Penkuhl, dok. 1653 Pennichul, wś, pow. człuchowski, st. p. i par. kat. Ekfir pól mili odl. , ew. Białobór, 11482, 76 mr. obszaru. W 1868 r. 213 bud. , 87 dm. , 715 mk. , 545 kat. , 163 ew. We wsi jest kościół filialny kat. p. w. św. Marcina i szkoła kat. W wizyt. Trebnica z r. 1653 czytamy, że P. należała do sstwa człuchowskiego. Był tu drewniany kościół, do którego dojeżdżał proboszcz z Koczały. Proboszcz nie posiadał żadnej roli, dawniej podobno 2 włóki. Włościan było 19 coloni, dawali mesznego po korcu żyta i tyleż owsa, zagrodników liczono 5 inquilini, dawali po 2 kury. Kościelnymi byli Jan Kanscke i Andrzej Splettstesser; nauczyciel był lutrem ob. str. 72. Pienina, wś nad bezim. dopł. Usy, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, pomiędzy wsiami Wiertniki, Nowosady i Sakowicze, ma 12 osad; miejscowość wzgórzysta, malo wnicza; grunta szczerkowe. A. Jel Pieniny, mylnie Pioniny, grupa skalistych wapiennych gór, na wschodniej granicy Tatr, w pow. nowotarskim, na obszarze gmin Krościenko i Sromowce Niżne. Dunajec zakreślając wielki łuk, ogarniający od północy wschodnią część Tatr, wrzyna sie w skalistą masę tatrzańskiego pasma pod Czorsztynem i toruje sobie drogę śród piętrzących się nad nim poszarpanych fantastycznie ścian tego potężnego wyłomu, będącego rezultatem jakiegoś przeddziejowego kataklizmu. Ta naturalna droga wodna zachęciła już w odległych wiekach do osiedlania się w tych dzikich i ubogich okolicach. Pierwszymi przybyszami byli poszukiwacze złota, które wedle świadectwa Długosza, znajdowano, zapewne w piasku potoków, jeszcze w XIII w. Lib. Ben. , III, 353, 356. Z nimi, czy może za nimi ściągnęli tu różnego rodzaju awanturnicy, szukający, w braku złota. , środków do życia w rozboju lub wyrobie fałszywej monety. Oni to pozakładali prawdo Pieniążkowo Pieniąźkowo Wielkie Pienieka Pieniężna Pieniężnica Pienina Pieniny