5, 2 klm. na płn. zach. od Radomyśla, par rzym. kat. w Zgórsku. Ma 62 dm. i 309 mk. 167 męż. , 142 kob. ; 303 rzym. kat. a 6 izrael. Ma obszaru 516 mr. , w tem 441 mr. roli orn. , 32 mr. łąk i 37 mr. pastw. Zakład im. Osso lińskich we Lwowie jest posiadaczem większ. własności, gruntów jednak niema, tylko prawo propinacyi. Wioska ta graniczy na płn. z Jama mi I i II czyli Przybyszycami, na wschód z Partynią a na płd. i zach. Dolną Małą. Po dług reg. pobor. pow. sandomierskiego, z 1578 r. wś Pień należała do par. Zgorsko Pawiński, Małop. , 204. Mac. Pieńczykowo i Pieńczykówko, dwie wsie przyległe, pow. szczuczyński, gm. Przestrzelę, par. Rajgród. Leżą śród lasów i błot, utrudniających komunikacyą. Są to starożytne osady, wspominane w dokum, z 1547 r. Gloger. Ziemia bielska. Pieńczyn, wś, pow. homelski, ob. Penczyn. Pienczyna, wś nadbezim. lewym dopł. Serwecza, pow. nowogródzki, okr. pol. 1 i gm. Horodyszcze, ma 19 osad, miejscowość falista, niezbyt leśna, grunta wyborne, szczerkowe. Pienia, strumień wpadający od lewego brzegu do Niewiaży, tuż obok Troupianki, pod Troupiami. Pieniacze, wś, pow. sejneński, gm. Hołny Wolmera, par. Berzniki. Odl. od Sejn 16 w. , leży nad jeziorem Gausty, ma 4 dm. , 37 mk. , 135 mr. W 1827 r. było 3 dm. , 45 mk. Wchodziła w skład dóbr Hołny Wolmera. Pieniaki, rus. Peniaki, wś, pow. brodzki, 22 klm. na płd. od Brodów, 19 klm. na płn. zach. od sądu pow. w Załoźcach, urząd poczt. w miejscu. Na płn. wsch. leżą Litowiska, na wschód Szyszkowce, na płd. wsch. Czepicie, na płd. Czepicie i Łukawiec, na płd. zach. Huta Werchobuzka pow. złoczowski, na płn. zach. Huta Pieniacka. na płn. Hołubica. Wieś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Seretu. Wchodzi tu z Hołubicy od płn, zach. jedno z ramion Seretu, zwane Łuhem i płynie na płd. wschód, rozlewa się w staw rozległy wznies. 335 mt. , z którego wypłynąwszy dąży na płd. wsch. do Czepielów, przybierając nazwę Grabarki. Od zach. wpada do stawu struga, płynąca od osady leśnej HuciskoPie niackie, a zasilona inną z Huty Pieniackiej. Zabudowania wiejskie leżą na płn. wsch. stoku wzgórza, na płd. zach. brzegu stawu a na praw. brzegu Seretu. W tej części wsi stoi kościół i plebania. Na płd. wschod. brzegu stawu, na lew. brzegu Seretu, leży druga część wsi, tu wznosi się pałac z obszernym parkiem i murowana cerkiew na dziedzińcu pałacowym. Zachodnią, lesistą część obszaru zajmuje os. leśna Hucisko Pieniackie. Las zwie się na krańcu zach. Chodaczowskim lasem i zajmuje także płd. część Huty Pieniackiej. Na pln. wsch. leży Nowy folwark i fol. Swerydówka. Na wschód wznosi się punkt do 385 mt. , a w Hucisku Pieniackiem, niedaleko granicy płd. , do 409 mt. Własn. więk. w Pieniakach, Hucie Pieniackiej i Majdanie Pieniackim, tworzących jedną gminę katastralną, ma roli or. 987 mr. łąk i ogr. 535, pastw. 310, lasów 4541 mr. , własn. mn. roli or. 1021 mr. , łąk i ogr. 257, pastw. 49, lasu 1088 mr. Lasy pieniackie liściaste, o drzewostanie urozmaiconym, przeważnie bukowym. W wielu miejscach, zwłaszcza na krańcach lasu, rośnie świerk. W r, 1880 było 1049 mk. w gm. , 157 na obsz. dwor. , 352 rz. kat. , 785 obrz. gr. kat. , 69 wyzn. mojżesz. . Par. rz. kat. w miejscu, dek. brodzki. Kapelanią tę erygowała i uposażyla Aniela hr. Miączyńska w r. 1814. Do par. należy miasteczko Markopol i wsie Badków, Czepicie, Hołubica, Huta Pieniacka, Litowiska, Łukawiec, Szyszkowce i Zwyżyn. Wo wsi jest kościół murowany p. w. św. Alfonsa Rodrigueza, nie konsekrowany dotąd. W pałacu znajduje się domowa kaplica. Dawniej mieli jezuici swą siedzibę w P. Par. gr. kat. również w miejscu, dek. załoziecki. Do tej par. należy Huta Pieniacka. We wsi jest cerkiew murowana, szkoła etat. jednokl. , założona w 1865 r. , z językiem wykładowym polskim i ruskim. Do szkoły należy ogród 14, 38 ar. . We wsi jest także szkoła wyrobu koronek. Nad stawem stoi murowany młyn wodny o 3 kamieniach. Z gałęzi przemysłowych zasługuje na uwagę tkactwo i garncarstwo. Jest tu także gorzelnia. Do dworu należą 3 leśne a 2 polne pasieki, w których się mieści przeszło 1000 pni pszczół. Główną ozdobą miejscowości jest pałac, własność niegdyś hr. Miączyńskich, dziś Włodzimierza hr. Dzieduszyckiego. Widok tego pałacu ze strony południowej od parku podał Stęczyński w dziele Okolice Galicyi Lwów, 1847. W opisie dodanym do tej ryciny czytamy Wnętrze pałacu, ciągłem staraniem lubiących i czczących ojczyste pamiątki gospodarstwa upiększane. Prócz wiola pięknych ściennych malowideł al fresco, urozmaiconych sztukateryami i mozajką, jest w pałacu galerya obrazów różnych krajów i wieków. Najpiękniejszą i dosyć liczną część tej galeryi stanowią obrazy do dziejów polskich, odnoszące się mianowicie do czasów ostatnich. Mnóstwo jest prócz tego krajobrazów ojczystych, rycin i litografii nowszych, jako też map geograficznych. Zbiór obrazów zebrał tu Ignacy hr. Miączyński, który zamierzał z nich utworzyć we Lwowie publiczną galeryą ob. Lwowianin, 1840, str. 93 i Przyjaciel ludu, 1849, str. 26. Widoki P. znajdują się także w zbiorze rycin Pawlikowskiego, 4501, 4502, 4503 i 4504 Dzisiejszy właściciel, założyciel Muzeum im Pieńczykowo Pieńczykowo Pieńczyn Pienczyna Pienia Pieniacze Pieniaki