nie 142 mt. npm. , u granicy królestwa polskiego. Na południe ma podmokłe łąki i Chwałowice na wschód wzniesienie zwane Łysą Górą 160 mt. Wisła, płynąca tu znacznie rozszerzonem korytem, oddziela Popowice od Zawichostu, osada ma 20 dm. i 72 mk. 32 męż. , 40 kob. ; fol. bliżej granicy suchej wysunięty 3 dm. , 20 mk 10 męż. i 10 kob. rz. katol. Według Kuropatnickiego Geogr. Galicyi i Siarczyńskiego rkps. bibl. Ossol. 1826 Wisła zabrała tę wś w końcu zeszłego i na początku bieżącego wieku. Pierwszą wzmiankę o P. czyni przywilej Leszka Czarnego z 1 kwietnia 1284, dany w Osieku a potwierdzający przywileje kolegiaty sandomierskiej Kod. Małop. , Piekosiński, I, 126. Akt ten wymienia P. między 24 wsiami kolegiaty, w których książe zwalnia poddanych od różnych obowiązków i danin i reguluje pobór głowszczyzny. 3. P. , wś, pow. nowosądecki, na wyniosłym lewym brzegu Popradu, wzdłuż potoku płynącego z pod góry Popowiec 680 mt. . Wś la tworzy wspólny korpus tabularny z sąsiednim Myślcem, par. w Starym Sączu; wś składa się z 39 dm. i 297 mk. 292 rz. katol. i 5 izrael. . Wymienia tę wś Długosz L. B. ; III, 442; należała do klarysek z Nowego Sączu. 4. P. z Dzirwięczycami, po ras. Popowyczi, wś, pow. przemyski, 135 klm. na płd. wschód od sądu pow. 5 st. dr. żel. , urz. poczt. i tel. w Przemyślu. Na wschód leżą Pleszowice i Chraplice, na płd. Chodnowice i Tyszkowice, na płd. zach. Cyków, na płn. zach. Jaksmanice, na płn. Byków. Wś leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem Buchty. Potok ten wchodzi do wsi od wschodu z Chraplic, przerzyna płd. część obszaru, tworzy na przestrzeni 1 1 2 klm. granicę od Cykowa, poczem w obrębie tej gminy wpada do Wiara, dopływu Sanu. Zabudowania wiejskie leżą w płd. strome obszaru, na praw. brzegu Buchty. Na płd. od nich podmokłe pastwisko 217 mt, wznies. . W płn. stronie obszaru wzgórze, , Dubriwczyna Góra 298 mt. na granicy Jaksmanic. Przez płd. część wsi idzie droga z Hussakowa do Stanisławczyka. Własn. więk. ks. Adama Lubomirskiego ma roli orn. 369 mr. , łąk i ogr. 101 mr. , pastw. 34 mr. , lasu 3 mr. ; własn, mn. roli or. 414 mr. , łąk i ogr. 29 mr. , pastw. 137 mr. , lasu 25 mr. Gleba wyborna; kopią tu popielatą glinkę są także głębokie pokłady torfu. W r. 1880 było 89 dm. , 520 mk. w gminie, a 8 dm. , 164 mk. na obszarze dwor. P. i na fol. Dziewięczyce. Co do wyznania 126 rz. katol. , 539 gr. katol. , 19 izrael. ; 126 Polaków, 558 Rusinów. Par. rzym. katol. w Medyce, gr. katol. w Chodnowicach. Dawniej była tu osobna parafia; do Chodnowic wcielono ją za rządów austryackich. W aktach parafii chodnowickiej znajduje się Konsygnacya wszelkich realności i t. d. do parochii głównej chod. nowskiej należących, spisana die 23 septem. 1798 r. , w której znajdujemy następne szczegóły Erekcyi niema w oryginale; odpis jej przedłożył O. Jan Basiewicz, paroch popowicki, ówczesnemu sądowi w Przemyślu w r. 1774. Z odpisu tego wynika, że Stefan Fre dro z Pleszowic, dziadzic na Chodnowicach sprzedał 9 lipca 1543 r. popowstwo cerkwi popowickiej z wszystkimi prawami i gruntami zagonów 100, łąkę, ogrody i t. d. za 200 złp na wieczne czasy Marcinowi, popowi z Łopusznicy i jego następcom. Basiewicz upominał się na tej podstawie o oddanie gruntów przez dwór zabranych, ale żądania jego nie uwzględniono. W r. 1720 darował Jan St. Kąwski na rzecz cerkwi popowickiej 28 zagonów pola. W metryce ślubnej tejże cerkwi czytamy mię dzy innemi My podpisani dajemy naszą Ana stazyą za żonę Sebastianowi Pociecha i zapi sujemy ziemię, którą posiadamy, pod tym wa runkiem, że oni dzieci, które Pan Bóg im da będą chować w wierze ruskiej, na co sam do browolnie przystaje i święcie dotrzymać de klaruje. A gdyby nie dotrzymał, to ziemia ta nasza odebrana ma być i oddana do cerkwi po powickiej. Ja starzec stoletni a dziado, zała manie tego przydeklarowania przeklinam, aby kara boska na niego i dzieci jego spadła, aby niszczał tak, jak śnieg niszczeje na wiośnie. Dziewięczyce d. 5 maja r. 1799. Sebastian Pociecha przyjmuje i święcie dotrzyma. Pawło Dąbrowski, Antoni Gwozdecki, Iwan Fasiów, Pawło Zając. Scripsit atque subscripsit Maciej Dykański. Coram R. R. Posławski. W r. 1385 nadaje Marya, królowa węgierska, Jano wi, synowi Andrzeja de Pallugya, wsie Dmytrowicze, Jerzmanice, Pleszowicze i Popowi ce A. G. i Z. , i VII, str. 33. Miejscowe po danie mówi o jakimś napadzie Turków na Popowice. Mac. Lu. Dz. Popowice 1. majętność, pow. inowrocławski, o 4 klm. na płd. zach. od Inowrocławia, gdzie jest par. , poczta i st. dr. żel; 8 dm. i 129 mk. katol, obszaru 31056 ha. 22160 roli, 1820 łąk, 6624 pastw. i 4, 51 nieużyt. ; czyst. dochód 5219 mrk; właścicielem jest kościół N. M. Panny w Inowrocławiu. W 1583 r. były P. już własnością proboszczów inowrocławskich i składały się z 5 łanów osiadłych. 2. P. , niem. Popowitz, huby, pow. węgrowski, pod Łeknem; powstały w nowszych czasach. Popowice 1. niem. Poepelwitz, 1360 Popilwitz i Popowicz, 1363 Popowice, wś, pow. wrocławski, par. kat. i ewang. w Wrocławiu, odl 1 2 mili od Wrocławia. W 1842 r. zamek, 56 dm. , 464 mk. 57 katol. 9 żyd. , szkoła ewang. , wiatrak, cegielnia, liczne zakłady publiczne letnie dla Wrocławian. W r. 1260 ks. szląski Henryk, wspólnie z bratem Władysławem da

Popowice