stanowiska grubego zwierza; pszczelnictwo i przemysł smołowy po lasach. 9. P. , wś, pow słucki, w 1 okr. pol. , gm. wyżniańska, ma 22 osad pełnonadziałowych; grunta urodzajne, lekko szczerkowe, miejscowość dość leśna. Za poddaństwa należała do Proszyńskich. 10. P. , wś nad bezim. strugą, w płn, stronie pow. słuckiego, w 3 okr. pol. kopylskim, gm, Hrozów, ma 7 osad; grunta faliste, urodzajne. 11. P. , wś, pow. mohylewski, gm. Szkłów, ma 20 dm. i 122 mk. , z których jeden zajmu je się szewctwem. J. Krz. A. Jel. Popowce 1. wś nad bezim. dopł. Rosi, pow. berdyczowski, o 3 w. od Sarażyniec, ma 634 mk. prawosł. , 55 katol. 22 żyd. , 1407 dz. ziemi. Cerkiew p. w. św. Paraskewii, drewn. . wzniesiona w 1747 r. , odnowiona w 1830 r. i uposażona 77 dz. ziemi. Do parafii należy wś Burkowce w pow. skwirskim. Od 1828 r, P. należały do Władysława Zielonki, a następnie do synów jego Gustawa i Władysława. Obecnie połowa P. przeszła na własność gen. Ignatiewa. 2. P. , Popowiec al. Popowa, wś cerkiewna nad rzeką Ikwą, rozlewającą się tu wstaw, pow. krzemieniecki, na płd. zach. od Krzemieńca a na wsch. od Poczajowa. Należała niegdyś do klucza oleksienieckiego ks. Józefa Czartoryskiego, przypadła na schedę córce jego hr. Alfredowej Potockiej. W 1794 r. była tu komora pograniczna austryacka. 3. P. , wś na praw. brzegu Bohu, pow. latyczowski, na pograniczu pow. lityńskiego, o 8 w. na płn. wsch. od Latyczowa, gm. Susłowce, par. kat. i st. poczt. Latyczów, ma 101 os. , 580 mk. , 930 dz. ziemi włośc. a 774 dz. dwor. Cerkiew p. w. św. Michała, wzniesiona w 1848 r. i uposażona 70 dz. ziemi. Wś bezleśna, glebę stanowi czarnoziem piaszczysty; grunta równe, obszerne i obfite łomy wapienia muszlowatego. W stronie półn. wschod. P. usypana jest potężna grobla, podług podania miejscowego staraniem Rewery Potockiego; w stronie płd. wsch. zaś, nad łąką, w miejscowości zwanej, , Basztan, przed kilku laty znaleziono dwie siekierki krzemienne, znajdujące się w zbiorze prof. Przyborowskiego. W 1870 r. we wsi, w ogrodzie Maryi Pieniaczki, znaleziono bańkę glinianą, około 4 kwart objętości, pełną drobnej srebrnej monety z czasów Jana Kazimierza. P. stanowiły niegdyś dobra narodowe i podług lustracyi z 1555, 1564, 1607, 1613 i 1616 r. wchodziły w skład ststwa barskiego. W lustracyi kaszt, kamienieckiego Humieckiego czytamy, , Tej wsi posesorowie nobiles Popowscy, na którą ukazali renowacyą od ś. p. królowej Bony praw swych, które mieli na wieś przerzeczoną od ś. p. królów przeszłych cum conditione onerum de data Petricoviae feria sexta post festum Sanctae Margaritae anno 1547, które to prawa przez inkursyą tatarską poginęły, co przywilejami i dyspozycyami pewnemi przed tą renowacyą praw ich pokazali. Zaczem iż kondycyom w przywileju mianowanym dosyć czynią, lustracyi nie podlegają Jabłonowski, Lustracye, str. 31. Następnie P. należały do ststwa latyczowskiego, darowanego przez cesarzowę Katarzynę w 1755 r. hr. Arkadyuszowi Morkowowi, od którego drogą wiana przeszły do ks. Golicynów, a gdy linia generała wygasła, dostały się sukcesorom po jego hracie hr. Morkowym; obecnie należą do przemysłowca cukrownianego Franciszka Kuscha. O P. zajduje się wzmianka w Arch. J. Z. R. . cz. I, t. 4 576. 4. P. , duża wś u źródeł rz. Łozowej Gniłej, dopł. Murachwy, w płn. wsch. stronie pow. mohylowskiego, na płn. wsch. od Kopajgrodu, gm. Maryanówka, par. kat Kopajgród, st p. Szarogród, o 60 w. od Mohylowa a 25 w. od Baru. Ma 220 os. , 740 mk. , 403 dz. ziemi włośc; cerkiew p. w. Wniebowzięcia, wzniesiona w 1863 r. i uposażona 36 dz. ziemi, ma 2285 parafian. Obszar dworski podzielony na drobne części, których, według wykazów rządowych, jest aż 280. Są tu Popowscy, sukcesorowie prawdopodobnie założycieli tej wsi, Wiszniewscy, Witwiccy, Zakrzewscy, Mioduszewscy i inni, z których wielu nie posiada nawet całej dziesięciny. Oprócz tego jest tu część rządowa. Największe części posiadają sukcesorowie Wiszniewskich 239 dz. , Pawłowscy 91 dz. , sukcesorowie Seweryna Popowskiego 165 dz. , Szymanowscy 183 dz. . P. i Karczmarzów należały niegdyś do biskupów kamienieckich. W r. 1583 zamienili się oni z Zamoyskimi na pół Pragi pod Warszawą, Podług Marczyńskiego biskup kamieniecki Krasiński jeszcze od rządu pruskiego pobierał dochody z Pragi. Ob Arch. J. Z. R. , cz. III, t. 3 91; cz. TI, t. 1, dodatki 313. 5. P. , wś, pow. Ostrogski, o 4 w. na zach. od Ostroga, śród lasów położona. Ludność dość zamożna, trudni się rolnictwem oraz obróbką i wywozem klepek i belek do spławnej rz. Horynia. W górach popowieckich wydobywa się kamień wapienny, z którego wypalają wapno. Wieś ta należała do książąt Ostrogskich i przez Janusza ks. Ostrogskiego, kaszt. krakowskiego, w 1606 r. nadana księżom franciszkanom międzyrzeckim, od których w 1844 r. zabrana na skarb, tak jak i wszystkie majątki kościelne. 6. P. , wś cerkiewna nad rzką Szychówką, dopł. Słuczy, pow. starokonstantynowski, na granicy pow. zasławskiego, na płn. zach. od St. Konstantynowa, par. St. Konstantynów, ma cerkiew drewn. , wapniarkę, 2 cegielnia W 1743 r. darowana przez ostatniego ordynata Ostrogskiego Wilczopolskiemu, następnie własność Kurdwanowskich. Ob. Arch. J. Z. R. , m VI, t. 1

Popowce

Popowce