obszarze gm. Mołoszkowic, w pow. jaworowskim z połączenia dwóch strug, południowej leśnej i północnej błotnej. Płynie łąkami błotnemi od wschodu na zachód wzdłuż granicy gm. Szkła, przez obszar Mołoszkowic, nieopodal wólek Stenia i Chomeczek, następnie przez obszar Szkła, aż wreszcie minąwszy Trościanieckie Błoto, zwraca się na płd. zach. i w obr. Bruchnala zlewa swe wody do Hnojeńca, dopływu Szkła. Długość biegu 7 kil. Koryto potoku błotne, bieg powolny. Dawniejszymi czasy uchodził ten potok do stawo bruchnalskiego, przez który przepływał Hnojeniec. Dziś znajdują się tu mokradła łączne. Br. G. Ponikły Stok, ob. KossakiPonikły Stok. Ponikowica al. P. Mała, po rus. Ponifkowgern wśj pow. brodzki, 9 klm. na płd. zach. Brodów. Na płn. leży Smólno i Gaje Smoleńskie, na wsch. i płd. wsch. Suchodoły z Gajami Suchodolskimi, na płd, Hołoskowice i Wysocko, na płd. zach. Wołkowatycze część Zahłociec, na zach. Razniów. Płd. zach. część obszaru przepływa jedno z ramion Styru, Wchodzi ono tu od płd. wsch. z Suchodołów a płynie na płn. zach. tworząc w obrębie wsi dwa błotniste stawy i przybierając od lewego brzegu dopływ Huk, od płd. z Hołoskowic. Główna część zabudowań wiejskich leży w do linie Styru, której najwyź. wznieś, sięga 233 ml. Grupy domów znajdują się jednak i w innych stronach obszaru. W skład wsi wchodzą następujące części Barczyn, Hłuszyn al. Hłmszyna, Hołoszyn, Głuszyna, Kołpin, Kosaczyzna al. Kozaczyzna, Podjeziorem, Stawki, Welin i osada Drakowa Brzezina. Środkiem wsi idzie tor. dr. żel. Karola Ludwika. Na płn. zach. leży Czarny las i las Świdowiec. Własn, większ, ks. dominikanów w Podkamieniu, ma roli orn. 813, łąk i ogr. 350, pastw. 55, lasu 2024mr. ; wł. mn. roli orn. 2723, łąki ogr. 1626, pastw. 92, lasu 19 mr. W zach. stronie wsi przeważa piasek i glinka z piaskiem; na tej glebie, przy bardzo dobrej uprawie, udaje się miernie żyto i hreczka, a najlepiej ziemniaki. Ku płn. gleba piaszczysta, po większej części moczarowata, obejmuje lasy skarbowe i łąki gromadzkie. Pola tam i ogrody nieurodzajne; łąki przeważnie kwaśne; w lasach przeważa sosna i dąb, a jest także cokolwiek grabiny, brzozy, olchy i osiki. Ku płn. wsch. stroni gleba przez lud zwana porchowiną, a dalej romuszowata tylko w mokre lata dosyć urodzajna. Od wsch, gleba gliniasta, najniewdzięczniejsza; tu leżą lasy skarbowe Kosaczyna i Hłuszyn. Na płn. wsch. i płd. , po obu brzegach rowu Suchodolskiego, gleba czarnoziemna. Na płd. zach, gleba pośledniej jakości. Kamienia nie ma w P. Od granicy Suchodolskiej, na łokieć pod powierzchnią, jest opoka, do wypalania wapna przydatna; gdzieindziej pojawia się opoka dopiero w głębokości 2 lub 3 sążni. Na granicy Wysocka kopią glinę białoniebie skawą, kleistą. Zaschnięta wyrównywa cementowij gdyż dom przed 24ma laty snopkami w tej glinie maczanemi kalenicą poszy wany, ma dach jakby dopiero przed tygodniem zrobiony, a wody nie przepaszcza. Gliny przydatnej do wypalania cegieł jest podostatkiem. Na płn. , w lasach ponikowickich, jest ziemia moczarowata, rudownią zwana, zawiera bowiem żelazo. W r. 1889 było 393 dm. a 2495 mk. w gm. , i 13 dm. a 94 mk. na obsz. dwors. Między mieszkańcami 440 rzym. kai, 1993 gr. kat, 155 izr. ; 147 narod, pols. , 2288 rusiń. , 149 niemiec. Par. rzym. kat. w Brodachs gr. kat. w miejsca Hłuszyna tylko należy do par. hołoskowickiej, dek. brodzki. We wsi jest cerkiew p. w. św. Trójcy, wybudowana w r. 1776 w stylu bizantyńskim, z twardego drzewa. W r. 1849 została odrestaurowaną. Zachował się w wielkim ołtarzu dawny obraz Najśw. M. Panny Podkamienieckiej, dobrego pędzla Ikonostas pięknej snycerskiej roboty, dłuta Czajkowskiego z Ożydowa, w r. 1811 sprawiony. Posiada też cerkiew kielich srebrny misternej roboty, podobno własność Stanisława Augusta, który darował go swemu kapelanowi na pamiątkę. Melryki cerkiewne poczynają się od d. 20 kwietnia 1749 r, pisane skoropisem ruskim aż do r. 1785, od którego to czasu prowadzą się w języku łacińskim. Uposażenie proboszcza polega na dokumencie wizyty generalnej przez ks. Aleksego HarMewieza, kanonika katedry halickiej, w 1783 r. przedsięwziętej. Według tego dokumentu wolny jest proboszcz od wszelkich powinności, dania, składek, tak dworskich jako też i gromadzkich. Dziesięciny pszczelnej, ani też oczkowego dopóty dworowi nie jest obowiązany dawać i płacić, dopóki pasieki swoje na gruntach erekcyonalnych lokuje. Materyalu do reparacyi budowli cerkiewnej i parochialnej tudzież na opał i utrzymanie płotów z lasów pańskich bezpłatnie dwór nie zaprzecza. W ziemi posiada 45 mr. pola omego w małych parcelach, łąk 51 mr. , wszystkie prawie moczarowate i piaszczyste. Kongruy z funduszu religijnego pobiera 163 zł. w. , a dochodu z praw stuły jura stolae dawniej płacono z każdej chałupy 1 złp. rocznie prócz innyoh mniejszych akcydensów, które w czasie modlitwy chodzącemu dawano i przedaż ofiarek za nim szła. Teraz nie dochodzą 400 zł w. a. rocznie. Najdawniejszy ślad piśmienny o istnieniu parafii znajduje się w inwentarzu archiwum podkamienieckiego z r. 1692, z którego się okazuje, że proboszcz, jako osoba duchowna, do żadnych danin i robocizn nie był pociągany. W temże archiwum zapisano prezentę Hospodyn Ponikowicy ma od

Ponikowica

Ponikowica