nił się opiekunem kościańskim i ponieckim Bartłomiej de Wyszenburg, woj. poznański; w roku 1391, na mocy rozejmu, zawartego w Mieliczu między królem Władysławem a Konradeni oleśnickim, ustanowiono granicę między P. a Górą Guhrau. W 1398 r. rozporządził król Władysław, ażeby kupcy wielkopolscy i inni trzymali się ściśle starej drogi handlowej na Szrem i Poniec do Szląska; w P. opłacać mieli po półgroszku od konia i po 6 denarów od każdego innego bydlęcia; cudzoziemcy płacili po groszu od konia. Rozporządzenie to potwierdzili następcy Władysława w r. 1441, 1504, 1565 Vol Leg. , II, 708 i 1578 r. Król Kazimierz pozwolił w r. 1460 dziedzicom miejscowym zaprowadzić 2 jarmarki do roku. W 1458 r. dostawił P. żołnierzy pieszych na wyprawę malborską w r. 1497 dochodzą króla skargi na Marcina, syna Ścibora, kaszt. ponieckiego Mosbach, Przycz. , 119, o zdzierstwa dokonane na kupcach wrocławskich, W 1504 r. uzyskał dziedzic Ambroży Pępowski pozwolenie na zaprowadzenie w P. tygodniowych targów na konie; 1580 r. . płaciło miasto soszu 11 złp. 6 gr. a od 5 wiatraków i karczmarzy, 63 rzemieślków, 1 prasoła, 4 komorników i 10 łanów miejskich 60 złp. podatku. W 1606 r. srożyło się tu powietrze morowe; podczas wojny 30letniej schroniło się do P. wiele rodzin szląskich. W 1704 r. pod wieczór d. 8 listopada odparł pod Janiszewem, wsią graniczącą od wschodu z Poniecem, generał saski Schulenberg, na czele oddziału 5000 wojska, kilkakrotne szarże konnicy szwedzkiej około 7000 koni, przy której znajdowali się Karol XII i Stanisław Leszczyński. R. 1709 rozłożył się tu obozem wracający do Polski August IL W końcu zeszłego stulecia odbywało się w P. jarmarków do roku; miasto posiadało swój mielcuch. Na początku bieżącego wieku stało tu 31 wiatraków; w mieście żyło 47 piwowarów, 31 młynarzy, 23 szewców, 18 płócienników, 16 rzeźników, 10 kołodziejów, po 9 krawców i handlarzy mąki, 7 bednarzy, 6 piekąray, po 5 stolarzy i kowali, 2 oberżystów, 1 winiarz, ceglarz, kominiarz, murarz, szklarz, mydlarz, gwoździarz, malarz, muzykant i lekarz. Miasto utrzymywało 2 stróżów nocnych i miało 2697 talarów długu. Ordynacyą miejską uzyskał P. 13 lutego 1836 r. Podczas ruchów 1848 r. występowało przeciw reorganizacyi w. ks. poznańskiego. Na polach ponieckich odkopano cmentarzysko z popiołami; zbiory Poznańskiego Tow. Przyj. Nauk posiadają z wykopalisk ponieckich dłuto, 2 obrączki bronzowe i różne pierścienie. E. Gal. Poniecza al. Ponieczka, ob. Poniczanka, Poniediele, ob. Ponedd, Ponledzialkowszczyzna, zaśc. prywatny, Słownik geograficzny Tom VIIL Zeszyt 94. pow. wilejski, w 1 okr. pol. , o 48 w. od mta Wilejki, przy b. drodze pocztowej z mta Ilii, do mta Radoszkowicz, ma 2 dm. , 15 mk. kat. Poaieiiingi, wś nad rzką Niedaingą, pow. trocki, w 4 okr. pol. , gm. Niedzingi, okr. wiejski Pilwingi, o 1 w. od gminy a 70 w. od Trok, ma 4 dm. , 44 mk. kat. 24 dusz rewiz. ; należy do dóbr Poborsze, Hodaczewskich. Poniemeńcze al. Berezyna, zaśc. szl. nad rzką Niemenczą, pow. wileński, w 1 okr. poL, o 23 w. od Wilna, 1 dm. , 18 mk. kat Poniemeż, jez. w pow. sei burskim, w Kurłandyl, w pobliżu jeziora Rauten i Sabbacze Subbatsche. Poniemile, wieś, pow. rossieński, parafia źwingowaka. Poniemoń 1. fol. , pow. sejneński, gm. Kudrany, par. Liszkowo, odl. od Sejn 49 w. , ma 3 dm. , 88 mk. W 1827 r. było 3 dm. , 16 mk. Dobra Poniemoń Wolskiego składały się w 1885 r. z fol. P. , attyn. Skierdzimas, Wygoda, Ługi, Giza, Wygódka, Trak, Waraszka, Ziewny jezior Szawle i Giedawardzis; os, Poniemoń; wsi Gienie Henie, Wawery Jakubiszki, Sarkojadyj Lewońce, Zaścianiszki i Pochulanka. Rozl dominialna 2854 mr. fol. P. gr. or. i ogr. 482 mr. , łąk 73 mr. , pastwisk 51 mr. , wody w jeziorach 151 mr. , nieuż. 69 mr. , razem 826 mr. ; bud. mur. 1, z drzewa 12; w attyn. 548 mr. , lasu 1480 mr. ; las nieurządzony. Os. P. z gr. mr. 2; wś Gienie os. 5, z gr. mr. 175; wś Wawery os. 11, z gr. mr. 181; wś Jakubiszki os. 8, z gr. mr. 395; wś Sarkojady os. 5j z gr. mr. 176; wś Lewońce os. 2, z gr. mr. 80; wś Zaścianiszki os. 3, z gr. mr. 114; wś Pochulanka os. 3, z gr. mr, 6. 2. P. al P. Frentzda, os. miejska, dawniej miasteczko, na lewym brzegu Niemua, w pobliżu Kowna, pow. maryampolski, gm. PoniemońPo żajście, par. Poniemoń, odl. 50 w. od Maryampola, 107 w. od Suwałk, leży w pobliżu ujścia Jesi do Niemna, powyżej Kowna. Posiada kościół par. katolicki, szkołę początkową, stacyą pocztową przy trakcie bocznym wychodzącym w Wejwerach od szosy warszawskokowień skiej, 83 dm. , 1886 mk. W 1827 r. było 63 dm. , 898 mk. W XVI w. P. był wsią, należącą do Stanisława Bouffałła, podkom. parnawskiego który ją sprzedał w 1568 r. Andrzejowi Dankowskiemu za 800 kop groszy litew. W XVIII w. dziedzicem P. został Szymon Syruć, kaszt, witebski życiorys jego skfeslił Jul. Bartoszewicz w Kalendarzu warszawskim Strąbskiego za 1856 r. . Od potomków Syrucia po kądzieli, z których ostatnim był Karol Prozor, nabył dobra te w 1800 r. Piotr Lebrecht Frentzell za 39, 383 talarów. Około 1858 r. jeszcze ta sama rodzina posiadała te dobra. W czasie przeprawy armii francuskiej przez Niemen w 1812 r. Napoleon obrał głó

Poniedzingi

Poniecza

Poniediele

Poaieiiingi

Poniemeńcze

Poniemile

Poniemoń