mk. ; P. Kęczki, w 1827 r. 5 dm. , 36 mk. ; P. Wielkie w 1827 r. 8 dm. , 93 mk; P. Kamienna wś i fol. Fol. w 1885 r. rozl mr. 594 gr. or. i ogr. mr. 453, łąk mr. 67, past. mr. 29, lasu mr. 25, nieuż, mr. 20; bud. mur. 3, z drze wa 13. Wś P. Kamienna os. 28, z gr. mr. 62. ; Dawniej należała wieś Skorosze os. 6, z gr. i mr. 13. Br. Ch. Poniatycze 1. fol. wś i dobra, pow. wilejsH, w 1 okr. pol, gm. Wiazyń, okr. wiej ski Poniatycze o 6 w. od gminy a 14 w. od Wilejki. Fol ma 1 dm. , 25 mk. wś zaś 29 dm. i 239 mk. prawosł w 1864 r. i tylko 57 dusz rewiz. . Dobra, niegdyś attyn. Mołodeczna ks. Ogińskich, dziś własność Wołodkiewiczów, mają 1651 dz. ziemi dwors. Była tu cerkiew drewniana. W skład okr. wiejskiego wchodzą wsie P. , Bujle, Puzowo, Kotlany, Zajeziorne Zaozierne, Samale, Tryguzie, Rogowicze, Ustroń i Romejki, w ogóle 314 dusz rewiz. włościan uwłaszczonych. 2 P. , wś nad bez imiennym dopł. Piny, pow. piński, tuż przy linii dr. żel pińskobrzeskiej, w 2 okr. pol lubieszewskim, gm. Żabczyce, ma 21 os. peł nonadziałowych i 77 mk. ; miejscowość dość leista, grunta lekko faliste, łąk dużo. Własność Pusłowskich. J. Krz, A. Jd, Ponice, wś nad rz. Poniczanką, pow. no wotarski, u półn. zachodnich stoków Gorców, graniczy od zachodu z Rdzawką i Rabką, od wschodu ze Słonnem, a od południa z Obido wą. Połudn. wschodni obszar obejmują lasy, a wzdłuż półn. wschodniej granicy ciągnie się pasmo górskie Turbacz 940 mt. . W tych lasach bierze początek z pochyłości Obido wej 1027 mt potok Poniczanką. W dolinie tego potoku legły zabudowania wiejskie; gór na część wsi zowie się Krupowym Działem. W 1870 r. było 125 dm. i 894 mk. , a w r. 1880 136 dm. , 843 mk. , w tem 842 rz. kat. , 1 żyd. obszar większy liczył w r. 1870 roli or. 3, past. 8, lasu 888 mr. ; mniejszy zaś roli or. 1185, łąk i ogr. 49, past. 161, lasu 144 mr. austr. Par. rz. kat. w Rabce, w miejscu zaś jest kaplica prywatna; sąd pow. i urząd podat, w Nowymtargu, urząd poczt, i tel. w Rabce 5 Mm. . Właściciel tabularny Ju lian Zubrzycki. Br. G. Ponickel niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. miastkowski, st. p. Treten. Ponicken niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. boboliński, st. p. Brueckenkrug. Poniczanka, potok górski, bierze początek w zachodnich rozgałęzieniach Gorców, na pochyłości Obidowej 1024 mt. , w obr. gm. Ponie, w pow. nowotarskim; płynie na zach. leśną doliną, następnie na płn. zach. przez wś Ponice, a zabrawszy z lew. brzegu Rdzawkę podąża dalej i poniżej kościoła w Rabce uchodzi do Raby z praw. brzegu. Zabiera liczne strugi obustronnie, między niemi Rdzawkę. Dno kamieniste, prąd rwący. Długość biegu 9 klm. W wodach tego potoku, na górnym jego biegu żyj dość obficie pstrąg. Potok ten znany jest także pod nazwą Ponieczy al Ponieczkl Jakouvim Ponecza podany w przywiieju z 10 maja 1254 r. Piekosiński, Kod. dypl Małop. . Br. G. Poniec, niem. Punitz, miasto, pow. krobski, odl o 70 kim, na płd. od Poznania 8 Hm. na płn, wsch. od Bojanowa, st. dr. żeL, na równi nie, przy ujściu Samicy do Kopanicy Polskiej Polnischer Landgraben. Posiada kościół par, katol, kościół par. protest, 2 kaplice, urząd poczt. 3rzędny3 towarzystwo pożyczkowe 466 członków, aptekę, chirurga, komisarza okręgowego, 4 jarmarki do roku, 29 wiatraków, 260 dm. i 2008 mk. , trudniących się chowem bydła, uprawą roli, warzeniem piwa, gorzelnictwem, tkaniem płótna, wyrabianiem krochmalu, stolarstwem i młynarstwem. Czysty dochód grun. oblicza się z ha roli na 16 mrk. W pierwszych lalach bieżącego stulecia było w P. 258 dm. , 1469 mk. ; w 1811 r. 262 dm. , 1429 mk; 1816 r. 1350 mk. ; 1837 r. 1680 mk. ; 1845 r. 256 dm. , 1719 mk 502 kat, 1197 prot. i 20 żyd. , 1858 r. 1943 mk; 1867 r. 1942 mk; 1871 r. 1982 mk. 589 kat, 1323 protest, i 70 żyd. , a co do płci 062 kob. i 920 męż. . Herb miasta przedstawia 2 wieże piętrowe, każda z gałką na szczycie, o Jednej bramie i jednem oknie, a na piętrze belka, na której poczywa kula działowa; między wieżycami gwiazda o 6 promieniach. Księgi miejskie i ławnicze z lat 1468 1753 przeniesiono w nowszych czasach do archiwum państwowego w Poznaniu. P. połączony jest drogą bitą z Bojanowem. Dawnemi czasy nie było wolno żydom tu mieszkać. Kościół par. p. w. Narodzenia N. M. Panny istniał przed r. 1309; w tym czasie Dzierzysław, dziedzic miejscowy, nadał mu nieistniejącą już wieś Police z wszystkiemi sadami naokoło miasta, tudzież dwa łany ziem na wzgórzu, przy ścięgnach Sczegna. Wr. 1410 Wojciech Jsstrzębiec, biskup poznański, potwierdzając dziesięciny składane proboszczom miejscowym, przekittał kościołowi inne jeszcze daniny, a biskup Stanisław Ciołek erygował ołtarz św. Anny. Kościół poniecki był w ręku braci czeskich od r. 1571 do 1606; ministra przy nim znamy tylko jednego, Walentego Korneliusza. Dziedzic Andrzej Roszkowski przystawił do ko ścioła kaplicę, którą w 1637, r. odnowił Jan Miaskowski Wacław Żychliński takie żałożył w r. 4618 kaplicę, w której mieściły się niegdyś groby rodzinne Żychlińskich. Bractwa zaprowadzone były w tym kościele rożańcowe w r. 1603, literackie i szkaplerzowe w r. 1614, ubogich Pana Chrystusa i modlą

Poniatycze

Poniatycze

Ponice

Ponickel