w dziale dukielskoskolskim, ciągnące się od doliny Wołosatego, dopływu Sanu, aż po dolinę Wetliny, dopływu Solinki. Dwa te działy, biegnące od płd, wschodu ku płn. zach. , jakby jeden był przedłużeniem drugiego, prze dziela dolina Nasiczniańskiego potoku. Dział płd. wsch. , zwany Połoniną Caryńską, wynosi w długości 6 klm. i rozpościera się na gra; nicy Berehów Górnych i Caryńskiego, w pow. lisieckim. Od płd. zach. i zach. płynie Nasiczniański poi, od płn. wschodu oddziela ją Caryńczyk pot. od Magóry Stuposiańskiej, od wschodu zaś płynie pot. Wołosaty, wreszcie od płd. zach. poi Rzeczyca zamyka ten dział górski. Najwyższy szczyt wznies. 1297 mt. Dział zaś płn. zach. Połoniną Wetlińską zwany, daleko rozleglejszy, bieży naprzód na płn. zach. , na przestrzeni 7 klm. Płd. wsch. czubek wznosi się 1228 mt. , płn. zach. zaś, Smerek zwany, 1223 mi; w środku zaś szczyt naj wyższy 1253 mt. Od szczytu Smereka zwra ca się ten dział górski na płn. , równolegle do doliny Wetliny, kończąc się nad doliną Sanu szczytem Żołobiną 618 mt. wys. Od Smereka począwszy ku płn. mamy tu szczyty Wyso kie Berdo 940 mi, Krysowa 844 mt. , Siwarnia 944 mi i Bukowina 922 mt. . Ku płn. wsch, wybiegają z tego działu grzbiety górskie, lesiste, przedzielone od siebie dolina mi górskich potoków, spływających do Sanu, jak dział Dwernika 1004 mt. , Jaworników 864 mi, Magórca z Magórką 910 mi i Stołów 967 mt. Br. G. Połoninka 1. góra w Karpatach wscho dnich, w dziale dukielskoskolskim, w gm. Majdan Żelazny, pow. drohobycki, na praw. brzegu Rybnika Majdańskiego, pod 40 58 39 wsch. dłg. geogr. a 49 4 54 płn. szer. g. Las, rozpościerający się na jej wschodnich stokach, zowie się Seredny. Wznies. 1041 mt, npm. szt. gen. . 2. P. , góra w Karpatach Bukowińskich, na płn. od wsi Ardżelu, pow. kimpoluński, na lew. brzegu Mołdawicy, pod 43 8 24 wsch. Mg. geogr. a 47 47 płn. szer. g. Od wschodu płynie pot. Raszka, a od wschodu Dubul, dopływy Mołdawicy. Wznies. 1165 mt. Miejsce znaku triang. Br. G. Połoniny, są to bezleśne obszary w Karpatach wschodnich, pokryte trawą i służące za pastwiska. Podobne obszary górale tatrzańscy zwą halami. Poloniste, ob. Połonyste. Połonja, folw. , pow. pułtuski, wchodził w skład dóbr Kozłowo ob. . Połonka 1. małe mko i piękne dobra nad rzeką i n. , dopł. Issy, pow. nowogródzki, przy granicy pow. słonimskiego, w 3 okr. pol. , gm. i par. katol. NowaMysz. Mko ma około 20 osad i do 200 mk. pł. ob. . Miejsce to dwakroć wsławione zostało w dziejach, mianowicie w 1506 r. , za panowania króla Aleksandra, hetmani litewscy Stanisław Kiszka i Michał Hliński rozgromili tu Tatarów krymskich; zaś d. 27 czerwca 1660 r. hetman koronny Stefan Czarniecki wraz z hetmanem Pawłem Sapiehą odniósł walne zwycięstwo nad armią, zostają cą pod dowództwem wojewodów kn. Chowańskiego, kn. Trubeckiego, Naszczokina, Zmiejewa i Szczerbatego Rossyanie byli w liczbie 46, 000, a wojsko polskolitewskie wynosiło zaledwo 15, 000, mianowicie pod Czarnieckim 6000 husaryi i pod hetmanem litewskim Sa piehą 9000; artyleryą i piechotą dowodził kniaź Połubiński. W tej strasznej rozprawie wycięto w pień 18, 000 rossyjskiej piechoty wzięto 60 armat rossyjskich, wojewoda Szczer baty zginął, Chowański i Trubecki ranni le dwo uszli pogoni i śmierci, ocalało tylko 4000 konnicy. Ciekawy i malowniczy opis tej bi twy, która decydowała los obleganych przez nieprzyjaciela niedalekich Lachowicz, znajdu je się w Pamiętnikach Paska pod 1660 r. str 76 82, wyd. 2gie. W P. byli niegdyś dominikanie, którym wzniósł klasztor w 1680 r. Stefan Brzuchowski, sędzia ziemski słonimski. Dominikanie fundowali tu cerkiew unicką, obecnie prawosławną, p. w. św. Paraskowii; cerkiew ta z dawnych zapisów ma 1 3 4 włóki ziemi, około 800 parafian płci ob. Istniał tu niegdyś i zbór kalwiński ob. Łukaszewicza Histor. kość. wyznania kalw. , str. 60. Folw. , dziedzictwo Kobylińskich, ma około 127 włók w glebie dobrej; młyn, przynoszący znaczny dochód i propinacya. Miejscowość nieco fali sta, okolica dość leśna. 2. P. Wielka, wś, pow. Słonimski, w 4 okr. pol. , gm. Dworzec, o 40 w. od Słonima. 3. P. Ruska, wś, tam że, o 41 w. od Słonima. 4. P. Katolicka, wś, tamże, o 36 w. od Słonima. 5. P. , sioło, pow. wołkowyski, w 3 okr. poi, gm. SwisłoCz, o 22 w. od Wołkowyska. 6. P. , dobra, tam że, o 21 w. od Wołkowyska, własność Śliżniów. W 1719 r. Michał Adam Ślizień, podkoniuszy lii, nabywa część P. od Michała Kazi mierza Kociełła, podskarbiego lit. , drugą zaś część w 1754 r. od Młockiego, cześnika war szawskiego. A. Jel. J. Krz. Połonka, w dokum. Połona, Połonna, na kartach niekiedy mylnie Pelonki, rzeczka, lewy dopływ Styru. Bierze początek w pow. włodzimierskim, pod wsią Pustomity, wpada w pow. łuckim, na pograniczu z dubieńskim, pod wsią Nowostaw. Połonka, ob. Połonna. Polonka, ob. Płonka. Połonaa 1. dwie wsi nad rz. Rutą, lewym dopł. Serwecza, pow. nowogródzki, w 1 okr. pol. niehniewickim, gm. Horodeczno, przy trakcie z Nowogródka do Korelicz, o 3 w. od Korelicz. Jedna wieś ma 12, druga 18 osad; I grunta szczerkowogliniaste, wyborne; miej Połoninka Połoninka Połoniny Poloniste Połonja Połonka Połonka Połonka Polonka Połonaa