których była dożywotniczką. Po wojnach kozackich P. , wyludnione doszczętnie, przez ks. Sanguszków zostały na nowo osiedlone tak, iż niebawem ze wsi liczącej w 1728 r. zaledwie 40 chat, urosły w mczko. W 1764 r, żydzi tu już osiedli 1 płacili pogłównego 510 złp. Ale gdy w 1768 r. hajdamackie na Ukrainie wybuchły rozruchy, P. liczyły się do miejsc, które krwią obficie zostały obryzgane. Okrucieństw wszelkich dopuścili się tu kolije. Pisze Kruszelnicki w swoim raptularzyku, iż po uśmierzeniu buntu, wydelegowany był od partyi ukraińskiej niejaki Dziwnopolski, który tak w Piatyhorach jak i w innych miasteczkach demonstracyjnie przestępców szubienicą egzekwował. Wywiszały w Piatyhorach, mówi pieśń ludu, hajdamakow mnoho ob. Ukr. narod. pieśni M. Maksymowicza, 1834, str. 125. W 1787 r. król Stanisław August, wracając z Kaniowa, zatrzymał się w P. dla przeprzęgu tylko koni, o które wcześnie postarał się kasztelan Popiel i po śniadania ruszył konno do Tetyjowa Plater, str. 253. Franciszek Leduchowski, wwda czernihowski, dziedzic Tetyjowszczyzny, zostawił syna Antoniego i trzy córki, z których Apolonia za Tomaszem Ursynem hr. Ostrowskim otrzymała wianem Tetyjowszczyznę. W 1793 r. , po rozbiorze Rzpltej i uformowaniu gub. bracławskiej, P. zostały stolicą jednego z 12 cyrkułów czyli powiatów tejże gubernii. Ale gdy w 1797 r. utworzoną została gub. kijowska, P. zostały wcielone do niej, a powiat przeniesiony do Taraszczy. Hr. Tomasz Ostrowski sprzedał P. Wincentemu Rohozińskiemu; następnie władali tą miejscowością synowie tegoż Hipolit i Konstanty, nareszcie syn Hipolita Władysław Rohoziński, marszałek powiatu lipowieckiego, dziedzic Cybulowa. On to w 1858 roku sprzedał mczko Henrykowi Lipkowskiemu. Dziś należy do jego synów Leona i Zygmunta Lipkowskich. Dobra P. były przedmiotem dwuwiekowego niemal procesu. Powiedzieliśmy wyżej, że Trynożyn Piatyhory i Olbaczów i Łobaczów były pierwotnie dziedzictwem Krasnosielskich i że synowie Juchna Krasnosielskiego sprzedali te dobra w 1596 r. ks. Januszowi Ostrogskiemu. Atoli w przedażnej tranzakcyi niewspomnieli o tem, że z tych dóbr czwarta część należała się, podług prawa, ich siostrze Eudoksyi, potem będącej za Semenem Słupiczem. Jakoż owa Eudoksya, czując się pokrzywdzoną, nieomieszkała założyć w 1610 r. protestu przeciw sprzedaży dóbr z jej szkodą. Umarła wszakże niedoczekawszy się końca sprawy. W prawa jej weszła córka Halszka, żona Wasila Rohozińskiego. Zaległą już sprawę porusza ona na nowo. Ale wkrótce następują wojny kozackie. W 1652 r. w bitwie pod Batowem ginie aż sześciu braci Rohozińskich, sukcesorów Halszki i tylko brat Adryan, siódmy z kolei, pozostał. Nie zostawił wszakże męzkiego potomstwa, ale tylko dwie córki Pudencyannę za Glinką Wolskim, potem za Borejkiem i drugą za Korytowskim. Tych zaś sukcesorowie, w większej części po kądzieli jak Swidzińscy, Narbutowie, Paszkowscy, gdy się czasy uspokoiły, znowu podejmują proces i prowadzą takowy z ks. Sanguszkami, Leduchowskimi, Ostrowskimi, którzy P. i Łobaczów z kolei biorą w posiadłość. W ten sposób sprawa ta przeciągnęła się aż do naszych czasów i niedoprowadziła do żadnego rezultatu ob. Bracławszczyzna, w książce zbiorowej Kwiaty i owoce. P. , par. kat. , dekanatu humańskiego, ma 913 wiernych i kaplice w Nenadysze i Szulakach. Edward Rulikowski. Piaulen niem. , wś, pow. kłajpedzki, 3 klm. od brzegu Kuryjskiej zatoki, wśród okolicy bagnistej, bogatej w torfowiska, u południowego końca moczaru zwanego Tyrus, 5 klm. od st. p. , tel. i kol. żel. Proekuls. Piawken niem. , ob. Pijawki. Piawle, wś, pow. rossieński, par. retowska. Piawłoki, wś, pow. rossieński, par. teneńska. Piawniki, jezioro w pow, wileńskim, w dobrach Orniany. Piazów, wś królewska, w dawnym pow. wileńskim ob. t. V, 338. Plącibudy al. Piącibuki, posiadłości pod Rogoźnem, w pow. obornickim. Wspominana w reg. pobor. z 1580 r. , dziś nie istnieje. Piączyno, wś nad rz. Sierpienicą, pow. płocki, gm. Kleniewo, par. Bielsk, odl. 17 w. od Płocka, ma 2 dm. , 39 mk. , 298 mr. Piączyno, wś i fol. , pow. płocki, gm. Staroźreby, par. Daniszewo, odl. 30 w. od Płocka, ma 7 dm. , 73 mk. , 366 mr. ziemi użytkowanej i 35 mr. nieużyt. , w tem obszar folw. obejmuje 333 mr. 268 roli ornej. Fol. ten w 1880 r. oddzielony został od dóbr Nowa Wieś. Piątaki, wś, pow. starokonstantynowski, na mocy tranzakcyi kolbuszowskiej w 1753 r. darowana przez Ostrogskiego Sapieże. Piątakowizna, przyległ. dóbr Jaroszewice, w pow. lubelskim. Piątek 1. w dok. Pyanthek, os. miejska, przed 1867 r. miasteczko, nad rz. Moszczenicą, pow. łęczycki, gm. i par. Piątek, leży w podmokłej nizinie nadrzecznej, odl. 18 w. od Łęczycy, przy drodze prowadzącej z Łowicza do Łęczycy, od st. dr. żel. warsz. bydg. Pniewo odl. 21 w. , a od Kutna, z którym łączy je droga bita 22 w. , od Łodzi 31 w. , od Kalisza 104 w. Posiada kosciół par. murowany, kaplicę na cmentarzu, synagogę, dwie szkoły początkowe męska i żeńska, sąd gm. okr. III;

Piaulen

Piaulen

Piawken

Piawle

Piawłoki

Piawniki

Piazów