r. zaliczały się do sstwa czerwonogródzkiego; trzymał je Stanisław Lanckoroński, tak jednak były zniszczone przez napady Tatarów, że kwarta wynosiła tylko 35 złp. 1 gr. Podług Weinerta Enc. mniejsza Orgelbranda sstwo P. powstało z dawniejszego sstwa stryjskiego i obejmowało dobra P. , Lissatycze, Kawczykąt i Stryjańcze i około 1770 r. zaliczało się do wwdztwa ruskiego, ziemi przemyskiej. W 1771 r. dobra Piatniczany posiadał Kazimierz Łączyński, opłacając z nich kwarty 401 złp. 24 gr. a hyberny 28 złp. 20 gr. Na sejmie z 1773 5 r. Stany Rzpltej nadły to sstwa w posiadanie emfiteutyczne Stanisławowi Aleksandrowiczowi, szambelanowi królewskiemu, wraz ze wsią Bachwice. Ukazem z d. 23 stycznia 1819 r. darowane na 12 lat Weissowi. 2. P. , wś nad Bohem, pow. Winnicki, ob. Pietniczany. Piatnyczany rus, , ob. Pietniczany. Piatra i P. Dolna, dwa potoki, na Bukowinie, prawe dopływy Negryszory. Piatydni, w dokum. Petedni, Petydni, Piatedni, Piatydny, wś nad rz. Łuhem, pr. dopływ Bugu, pow. włodzimierski, za zach. od Włodzimierza, niegdyś własność biskupów włodzimierskich; ob. Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 1 341, 342, 373; cz. VI, t. 1 489 491. Piafydub, wś na płd. wsch. granicy pow. owruckiego. Piatyhor, w dokum. Petykorow, Petikorowy, wś, pow. włodzimierski, na płd. zach. około mka Łokacze, niegdyś dobra biskupów włodzimierskich; ob. Arch. J. Z. R. , cz. I t. 1 237, 373. Piatyhorce, wś, pow. Ostrogski, na samej granicy pow. rówieńskiego, okr. pol. i gm. Zdołbica, na płn. zach. od Ostroga a płn. zach. od Równego, posiada cerkiew paraf. i szkółkę wiejską. Nazwana dla tego, że leży na pięciu wzgórzach, choć Echard w Dykcyonarzu wywo dzi nazwę od, , Konsystencyi tu niegdyś cho rągwi petyhorców. Jest tu ogromna wś, mająca glebę czarnoziemną. Włościanie więcej jak zamożni, zajmują się uprawą roli, która ich trudy hojnie wynagradza. Niegdyś wła sność ks. Ostrogskich, na mocy tranzakcyi kolbuszowskiej w 1753 r. darowana ks. Stani sławowi Lubomirskiemu, podstolemu koron nemu, dotychczas pozostaje w rodzie Lubomir skich. Z. Róż. Piatyhorka 1. wś u źródeł bezim. dopł. Hnyłopiatu, pow. berdyczowski, okr. pol. i st. poczt. Berdyczów, o 8 w. na zach. od Berdyczowa, w pobliżu dr. poczt. do Żytomierza, ma 453 mk. prawosł. , 150 kat. , 101 roskolników i 50 żydów, 1687 dzies. ziemi. Cerkiew Wozdwiżeńska, drewniana, niewiadomej erekcyi, uposażona jest 60 dzies. ziemi. Należy do czterech właścicieli; największą część posiadają Dąbscy, dalej Zwolińscy, Terleccy i Kuniccy. Do par. prawosł. należy wieś Żydowce. 2. P. Mała, w dokum. Petyhorka, wś na pr. brzegu Hujwy, dopł. Teterowa, pow. berdyczowski, par. prawosł. Kamienie o 3 w. , kat. Białopol, ma 569 mk. prawosł. , 50 katol. , 1925 dzies. ziemi. Własność Mazarakich. W połowie XVIII w. wraz z Kaszperówką, Łohojskiem i Zakijanką należała do hr. Michała Tyszkiewicza. Ob. Arch. J. Z. R. , cz. III, t. 3 277; cz. VI, t. 2 325, 326. J. Krz. Piatyhorsk, mto po w. gub. stawropolskiej, ze zdrojowiskami mód mineralnych leczniczych, w dolinie pod górą Maszuką, zasłonięte od strony płn. zach. szczytami gór Besztan, t. j. pięciogórza, od której otrzymało nazwisko. W pięknem położeniu, zdrowym klimacie, okazale zabudwane, ma 9519 mk. , 3 cerkwie, kościół katol. , szkołę parafialną, szpital wojskowy, dom inwalidów, teatr, wspaniałe aleje lipowe, bulwary, 10 fabryk małego znaczenia, targi i jarmarki. Założone w 1812 r. , mto od 1830 r. Do wzrostu i pomyślności jego przyczyniają się głównie słynne zdrojowiska wody siarczanej gorącej, w liczbie 15, ciepłoty 22 37 R. Opisów istnieje wiele. Piatyhorski powiat ma na przestrzeni 29785 1 2 w. kw. 115243 mieszkańców. Piatyhory, też P. Pustynne lub Przedpustynne, miasteczko nad rz. Mołocznią dopł. Rosi, pow. taraszczański, w okolicy obfitej w dąbrowy i wody, odl. 52 w. od Taraszczy a 141 w. od Kijowa. Rozległa osada, ma 3036 mk. , w tej liczbie 2091 prawosł. , 166 katol. i 779 izrael. Południowa część mczka nazywa się Odajpolem. Cerkiew Uspeńska, wzniesiona z muru w 1821 r. , na miejscu starej, drewnianej, pounickiej. Dawna cerkiew była z drzewa dębowego, o trzech charakterystycznych kopułach, zbudowana w 1728 r. Parafia mała według wizyty z 1741 r. w P. 130 chat, w Strzyżawce 39, w Żydowczyku 19, w Tajnicy 3. W 1768 r. parochem tej cerkwi był ks. Teodor Jurewicz; po nim był kuratem ks. Michał Stopczewski, protonotaryusz apostolski Akta Lwow. pobernardyńskie, t. I, str. 169. Oprócz Uspenskiej w 1742 r. stała tu jeszcze druga cerkiew SwiatoNikołajowska, lecz ta w 1850 r. spłonęła. Kościół katolicki murowany, pod w. św. Wincentego z Ferrary, wzniesiony był w latach 1827 42 z funduszów hr. Ostrowskich i Rohozińskich, dziedziców P. Mczko to położone było na krańcu, między dwiema puszczami leśną, która rozciągała się od rz. Rosi aż do samych Piatybór nieprzerwanie, opierając się o Wołodarkę, i stepową humańską, stąd nazwa P. Przedpustynne. Za wzgórzami i miasteczkiem 35 mogił, znajdujących się w polach, są znamieniem że P. były widownią zajść i przygód krwawych, jakie niegdyś tę Piatnyczany Piatnyczany Piatra Piatydni Piafydub Piatyhor Piatyhorce Piatyhorka Piatyhorsk Piatyhory