wprzód ze Spendowską, potem z Przyłuską, zostawił trzech synów Hilarego, Jana Nepo mucena i trzeciego niewiadomego nam z imie nia, który w młodym wieku przywdział szatę zakonną w ufundowanym przez ojca konwencie ks. maryanów w Ostrykowcach. Fran. Kazimierz Chojecki w służbie publicznej posiwiały, na stare lata usunął się z widowni pu blicznej i zamieszkał stale w P. Gdy razu je dnego na ganku domu swego siedział, jakiś braciszek bernardyński od bramy dziedzińca zaczął się zbliżać na klęczkach do niego. Zdzi wiło to Chojeckiego i idzie aby się o przyczy nę pokory zapytać; w tem ten mu pada do nóg i wyznaje, że jest owym sługą jego, co wziąw szy pieniądze od możnych legataryuszów, truciznę mu zadał a teraz modli o przebacze nie. Idź w pokoju, Zbawiciel nauczył mnie przebaczać, odpowiedział Chojecki i udarowawszy go, odprawił. Prawy i cnotliwy ten obywatel umarł w 1779 r. ob. Kazanie na pogrzebie ś. p. Fran. Kazim. Chojeckiego, cho rążego kijow. , miane przez W. Jmci Ks. Woyciecha Kuczwarskiego, Kanonika Ostropolskiego, w Kościele Ostrykowieckim Jmci XX. Maryanów d. 30 Stycznia 1779; druk w Ber dyczowie. Po jego śmierci syn Hilary wziął Żytyńce, a P. Jan Nepomucen. Ten ostatni był wojskim kijow. , potem z wdztwa kijow. posłem na sejm czteroletni, nareszcie marszał kiem pow. wasylkowskiego. Podczas sejmu czteroletniego dopraszał się o sprawiedliwość dla szlachty gruntowej czyli tak zwanych bo jarów owruckich, tudzież oświadczał się za wzięciem w sekwestr dóbr przywódców opozycyi późniejszych trzech znanych Targowczyków. Mąż surowej cnoty, staropolskie cho wał obyczaje. Szczodrze używał swych zaso bów klasztorom sypał hojne jałmużny, szcze gólnie klasztorowi berezdowskiemu znaczne dobrodziejstwa przyczynił. Zabiegłą pracą majątek przysporzył, albowiem w 1810 r. ku pił od ks. Dołgorukiego dobra didowskie. W zasługi i lata dojrzały, w 1816 r. skończył wiek swój. Znalazł ostatni przytułek w ko ściele didowskim, który w 1818 żona jego Ka tarzyna z Borejków fundowała ob. w Gro szu wdowim za rok 1848, wydawanym przez Aleks. Grozę Wspomnienie o Janie Nep. Chojeckim. P. przebywszy w imieniu Chojeckich z 200 bez mała lat, dziś są własnością Bole sława Chojeckiego, syna Piotra, b. marszałka pow. skwirskiego. Edward Rulikowski. Policzysna, wś, fol. i dobra, pow. lubelski, gm. i par. Krzczonów, odl. 25 w. od Lublina. Pokłady kamienia wapiennego, młyn. W 1827 r. było 27 dm. , 230 mk. Ob. Majdan Policki V, 908. Dobra Policzyzna składały się w 1879 r. z fol. ; P. , Marysiu i Pustelnik, wsi P. i Majdan Policki, rozl. dominialna mr. 934 fol. P. gr. or. i ogr. mr. 455, łąk mr. 20, lasu mr. 187, nieuż. mr. 41, razem mr. 703; bud. mur. 3, z drzewa 12; płodozmian 11pol lowy; fol. Marysiu gr. or. i ogr. mr. 77, nieuż. mr. 2; bud. z drzewa 5; płodozmian 10polo wy; fol. Pustelnik gr. or. i ogr. mr. 148, past. mr. 1, nieuż. mr. 3; bud. z drzewa 4; płodozmian 10polowy, las nieurządzony. Wś P. os. 21, z gr. mr. 321; wś Majdan Policki os. 7, z gr. mr. 73. Polidorówka, wś, pow. radomyski, o 12 w. na płn. od Rozważewa par. prawosł, i katol. , ma 336 mk. prawosł. i 100 katol, pochodzących ze szlachty okolicznej, płacącej czynsz właścicielowi. P. należała wraz z Rozważewem do Rybińskich, od 1858 r. do Emilii Pontusowej, od której nabył syn kupca Koleśników. Poligonie, zaśc. rząd. , pow. trocki, w 1 okr. pol. , o 11 w. od Trok, 1 dm. , 12 mk. kat. Polik 1. wś i kol. , pow. brzeziński, gm. Lipiny, par. Brzeziny, 28 dm, 214 mk. , 479 mr. ziemi włośc. W 1827 r. było 8 dm. , 94 mk. W XVI w. łany kmiece i dworskie dawały dziesięcinę mansyonarzom w Bielawach i Rozwozinie, zaś plebanowi w Brzezinach tylko ko lędę po groszu z łanu Łaski, Lib. B. , II, 400 i 428. Według reg. pobor. z r. 1576 wś P. , w par. Brzeziny, własność Stanisława, Piotra i Mikołaja Lutomirskich, miała 5 łanów Pawiński, Wielkp. II, 93. 2. P. , wś nad rz. Okrzeją, pow. garwoliński, gm. i par. Macie jowice, w płn. wsch. stronie od Maciejowie, ma 18 dm. , 217 mk. , 402 mr. obszaru. W 1827 r. 19 dm. , 153 mk. Wchodziła w skład dóbr Maciejowice. Według reg. pobor. pow. radom skiego z r. 1508, wsi Polik, Maciejowice, Oblyn, własność Kacpra Maciejowskiego, pła ciły poboru 2 mrk 12 gr. W r. 1569 wś P. , w par. Kochów, miała 8 półłanów i pół lana pustego Pawiński, Małop. , 334, 477. 3. P. , wś, pow. sierpecki, gm. i par. Rościszewo, odl. o 13 w. od Sierpca, ma 22 dm. , 276 mk. i 225 mr. obszaru. Br. Ch. Polikarcice, wś i fol, pow. miechowski, gm. i par. Koniusza, odl. 21 w. od Miechowa, ma pokłady gipsu i kamienia. W 1827 r. było 29 dm. , 184 mk. W 1870 r. fol P. rozl mr. 486 gr. or. i ogr. mr. 387, łąk mr. 31, past. mr. 38, wody mr. 1, lasu mr. 18, zarośli mr. 3, nieuż. mr. 8; bud. murow. 3, z drzewa 8. Wś P. os. 31, z gr. mr. 144. W XV w. wś Polikarcice, w par. Koniusza, własność Zbigniewa h. Topór, miała łany kmiece, z których dziesięcinę płacono do Koniuszy, z 2ch zaś folwarków dziesięcina wynosiła 7 grzywien Długosz, L. B. , II, 170. Według. reg. pobor. pow. krakowskiego z r. 1490 wś Polikarczyce miała 5 łanów. W r. 1581 P. , w powiecie proszowskim, par. Koniusza, własność

Polidorówka

Policzysna

Polidorówka

Poligonie

Polik

Polikarcice