liczbie 33 prawośł. i 83 katol. 54 dusz rew. ; własność gon. Łabyncewa. Polanki, potok, wytryska w wschod. stronie gm. Zagórzyc, w pow. ropczyckim, płynie na płn. zach. i ubiegłszy 3 klm. uchodzi do Budzisza, dopływu Wielopolki z praw. brzegu. Polanki, pasmo lesistych wzgórz, nad Sanem, z lew. brzegu, w pow. sanockim, pod Mrzygłodem. Szczyt Korbek sięga 501 mt. a Turzy potok 530 mt. Polanki 1. wś, pow. liski, par. rzym. kat. w Wołkowyi a gr. kat. w Terce. Leży w okolicy górskiej, lesistej, na lew. brzegu Solinki, 502 mt. Na zachód od wsi, ścieśnionej w wąskiej dolinie rzeki, wznosi się szczyt lesisty Korbania 694 mi, którego stoki okalają tę osadę od północy i południa. Występuje tu formacya kredowa, obfitująca w naftę; w P. jednak źródeł niema, lecz w sąsiedniej Łopiance i na wschód w Studennem. Najbliżej na płn. leży Bukowiec i Terka po praw. brzegu Solinki, na zachód Tyskowa. P. mają 40 dm i 276 mk. , między nimi 17 rz. kat. , 245 gr. kat. i 14 izrael. ; 2 Polaków a 271 Rusinów. Obszar więk. pos. Krajewskich ma 31 mr. roli, 28 mr. łąk, 20 mr. past. i 559 mr. lasu; pos. mn. 333 mr. roli, 116 mr. łąk i 51 mr. past. Gleba owsiana, zimna, lasy szpilkowe. 2. P. , dwie osady Podpołonki na mapie Kumersberga, nad górnym biegiem Wiegi, w pow. wielickim, między Podstolicami, Ochojnem, Rzeszo tarami, Janowicami i Bugajem. Północna osada należy do Podstolic, ma 8 dm. i 90 mk. , południowa do Rzeszotar, ma 15 dm. i 132 mk. 59 męż. , 63 kob. rz. kat. 3. P. , gajówka na obsz. dwor. Szuperki, pow. borszczowski. 4. P. al. Na Polankach, część Wrocowa, pow. gródecki. 5. P. , część Białoberezki, pow. kossowski. 5. P. al. Pasieka, pasieka na obszarze Perepelnic, pow. złoczowski. Polanki, także Pielonki, niem. Pelonken, dok. 1279 Polane, wś przyłączona do Oliwy, po połudn. stronie szosy gdańskiej, w malowniczem położeniu, pow. gdański, par. kat. i ew. Oliwa, składa się z 7 posiadłości. W 1869 r. 632 mk. , 343 kat. , 286 ew. , 3 dyssydentów, 18 dm. Odl. 1 milę od Gdańska. Między P. a Oliwą, pod górą świętojańską Johannisberg, znaleziono groby skrzynkowe ob. Brandstaeter Land u. Leute des Landkr. Danzig, str. 249, oprócz tego starożytne dłutko i krzemień ob. Objaśn. do mapy archeol. Prus Z. przez Ossowskiego, str. 102. P. składają się z t. z. Siedmiu Dworów; były to niegdyś wille bogatych Gdańszczan, dziś jednak służą innym celom. Przy jednym znajduje się parowa cegielnia, drugi służy za dom sierot i jest własnością Gdańska. Dawniej znajdował się też ten zakład w samem mieście. Powiadają, że go założyli już w 1350 r. Krzyżacy. Dopóki był katolicki, należeli królowie polscy i dygnita rze Rzeczypospolitej do jego dobroczyńców. Przypominają to jeszcze dwa wizerunki, które po ostatniem zniszczeniu zakładu przez pożar ocalały, mianowicie Zygmunta III i jego se kretarza Gabryela Grabowicckiego. W poczet dobroczyńców zaciągnął się także Jan Rapp, adjutant Napoleona I, będąc komendantem Gdańska i to w łatwy sposób. Wszystkie to wary angielskie, skonfiskowane podczas blo kady portów europejskich, przekazywał domo wi sierot, które dzięki tej szczodrobliwości blisko przez 50 lat ubierały się w najkosztow niejsze materye sukienne, jedwabne i aksa mitne. Adamaszkowe obicia fotelów i kanapek i piękny portret Jana Rappa z francuskim podpisem przypominają do dziś dnia owe obfi te lata. Jeszcze dziś zakład ten liczy około 150 chłopców i dziewcząt. Do domu tego należy także obszerny, piękny ogród, który od 1855 r. służył jako zakład wodoleczniczy. Średni z tych 7 dworów jest dziś zamieniony na dom dla ubogich i podstarzałych Gdańszczan. Mia sto nabyło go w 1832 r. za 5000 tal, dziś mieści się w nim 300 350 ubogich. W1871 r. urządzono przy nim zakład do sztucznego roz płodu ryb ob. Szkice z ziemi Prus Królew skich przez Lubińskiego, str. 145 148. W 1878 r. przeprowadzono z P. akwadukt do Wrzeszcza i Nowegoportu, gdyż woda tu tejsza jest bardzo dobra. Wodociąg ten dostar cza dziennie 16000 kubicznych stóp wody źródlanej. Ostatni dwór, graniczący już z Oli wą, zwał się dawniej Montbrillant. Dawniej należały P. do opactwa oliwskiego. W dok. są po raz pierwszy wymienione w 1279 r. ob. P. U. B. V. Perlbach, str. 265. Kś. Fr. Polano, pow. zamojski, gm. i par. Frampol Polanowce, węg. Polyanóc, wś z przys. Mchaliczką i Petruszką, hr. spiskie Węgry, pow. lewocki, nad granicą hr. szaryskiego. W 1880 r. było 55 dm. , 374 mk. , obszaru 1711 sążni kw. katastr. Należy do sądu pow. i st. p. w Podegrodziu Spiskiem, a urz. podatk. w Lewoczy. Jest tu starożytny kościół łac. paraf. p. w. N. P. Maryi. Istniał on już w r. 1397, metryki posiada z r, 1699. Do par. na leżą wsi Harakowce i Korytne węg. Korotnok, wreszcie karczma Branisko. Według szem. dyec. spiskiej z r. 1878 było dusz rz. kat. 324, nieun. 35, żyd. 4, razem 363; w całej parafii rz. kat. 606, nieun. 69, ewan. 1, żyd. 10, razem 686. Br. G. Polanowice, wś, pow. miechowski, gm. Niedźwiedź, par. Goszcza. W 1827 r. było 26 dm. , 234 mk. W XV w. wś P. , w par. Goszcza, własność Piotra Kalińskiego, Mikołaja, Jana i Stanisława h. Grzymała, miała 7 łan. , z których płacono dziesięcinę kanonii krakowskiej, zwanej Nazowska al Głąbinowska. Trzy

Polanki

Polanki

Polano

Polanowce

Polanowice